జీవన ప్రయాణం

అనామిక@జీమెయిల్.కాం - PART - II

[[[[ మొదటి భాగం కొరకు Part - I ని క్లిక్ చేయండి...]]]

వెంటనే నేను 'అయ్యో ఆ అమ్మాయి మెయిల్ నుండి మెయిల్స్ వస్తున్నాయని కంప్లైంట్ ఇచ్చింది నేనే కావాలంటే అంకుల్ ని అడగండి అని ఆయన వంక చూసాను. ఆయన అయోమయం గానే అవునని చెప్పారు. ఆ పోలీస్ కి మతిపోయింది. అదేంటి? నువ్వే హ్యాక్ చేసి నీకే మెయిల్స్ పంపించుకుని మళ్ళీ నువ్వే ఎందుకు కంప్లైంట్ ఇచ్చావ్ అన్నాడు. బాబోయ్ నేను హ్యాక్ చేస్తే చనిపోయిన అమ్మాయిని వెతుక్కుంటూ నేను ఎందుకు వీళ్ళ ఇంటికి వెళ్తాను. నేనే అంకుల్ ని తీసుకుని ఎందుకు కంప్లైంట్ ఇవ్వడానికి వస్తాను అని తిరిగి ప్రశ్నించాను. కల్పన వాళ్ళ నాన్న గారు నన్ను నమ్మారు. పోలీసులతో ఈ అబ్బాయి అయ్యుండడు ఇతనికి ఏం సంబంధం లేదు. అంతగా అవసరమైతే కేసు వెనక్కి తీసుకుంటాం అని చెప్పాక ఇక చేసేదేమీ లేక ఆయనతో పాటు పోలీసులు కూడా వెళ్ళిపోయారు.

నేను ఇంకా అయోమయం లోనే ఉన్నాను. అసలు ఇదెలా జరుగుతుంది? మా ఇంట్లో నేను తప్ప నా కంప్యూటర్ ఎవరూ వాడరు. మరలాంటప్పుడు కల్పన మెయిల్ ఎవరు ఓపెన్ చేస్తున్నారు? అదీ మా ఇంట్లో నుండి. ఏం అర్ధం కావట్లా ఇలా అనుకుంటూ నా రూం లోకి వెళ్ళాను. నా కంప్యూటర్ ఆన్ చేయడానికి బటన్ నొక్కాను. ఆన్ కాలేదు. తీరా చూస్తే వెనకాల వైర్ తీసేసి ఉంది. నేనెప్పుడూ కంప్యూటర్ ఆఫ్ చేస్తా కాని వెనకాల వైర్ తీయను. అనుమానమొచ్చి వెంటనే మా అమ్మ ని పిలిచి అడిగాను. నేనే తీసాను రా, నువ్వు దాన్ని కట్టేయకుండా వెళ్ళిపోతున్నావు, నాకేమో దాన్ని ఎలా ఆఫ్ చేయాలో తెలీదు అందుకే వెనకాల ప్లగ్ లో నుండి వైర్ లాగేస్తున్నా అని చెప్పింది. నేను కంప్యూటర్ ఆఫ్ చేయకపోవడమేంటి? నేను ఎప్పుడు బయటకెళ్ళినా ఆఫ్ చేసే వెళ్తాను కదా పోని ఒకసారి అంటే మరిచిపోయా అనుకోవచ్చు మా అమ్మ రోజూ వైరు తీసేస్తున్నా అంటుంది కదా రోజూ ఎలా మరిచిపోతా? అంటే నేను లేనప్పుడు ఎవరో ఆన్ చేస్తున్నారు కాని ఎవరు? ఇలా ఆలోచిస్తూ మా అమ్మ ని  'అమ్మా నేను లేనప్పుడు ఎవరైనా నా కంప్యూటర్ ఆన్ చేస్తున్నారా? అని అడిగాను. నువ్వు కాకుండా ఇంట్లో ఇంకెవరు వాడతారు రా. ఎవరూ ఆన్ చేయరు అని చెప్పి వెళ్ళిపోయింది. తను వెళ్ళిపోయాక వైర్ కనెక్ట్ చేసి కంప్యూటర్ ఆన్ చేసా. వెంటనే ప్లగ్ బాక్స్ లో నుండి నిప్పులు వచ్చి షార్ట్ సర్క్యూట్ అయ్యి నా రూం వరకు వైరింగ్ మొత్తం కాలిపోయింది. ఫ్యాన్లు, లైట్లూ ఏమీ పని చేయట్లా. కంప్యూటర్ కి ఏమైనా అయ్యిందేమో చూద్దామని కంప్యూటర్ ని ఇంకో రూం లోకి మార్చి వైర్ పెట్టి ఆన్ చేసాను. బానే పని చేస్తుందని ఊపిరి పీల్చుకున్నాను. ఎలెక్ట్రిషియన్ వచ్చి బాగు చేసే వరకు నా మకాం ఈ రూం లోకి మార్చేసాను.

తన నుండి ఏమైనా మెయిల్స్ వచ్చాయేమో చూసుకున్నాను. కానీ ఏమీ రాలేదు. ఇంక స్నానం చేద్దామని కంప్యూటర్ ని ఈ సారి ఆఫ్ చేయడాన్ని గుర్తుపెట్టుకుని మరీ ఆఫ్ చేసి  స్నానానికి వెళ్ళాను. స్నానం పూర్తి అయ్యాక తిరిగి వచ్చి చూస్తే వింతగా కంప్యూటర్ ఆన్ అయ్యి ఉంది. నాకేమీ అర్ధం కాలేదు. మళ్ళీ కంప్యూటర్ ని షట్ డౌన్ చేసాను. కాని కంప్యూటర్ ఆఫ్ అవ్వటం లేదు రీస్టార్ట్ అవుతుంది. ఎన్ని సార్లు ఆఫ్ చేసినా రీస్టార్ట్ అవుతుంది. ఏం జరుగుతుందో అర్ధం కాలేదు. ఒకవేళ ఆఫ్ బటన్ పనిచేయడం లేదేమో ఆఫ్ చేసినా రీస్టార్ట్ అవుతుందని నాకు తెలిసిన  కంప్యూటర్లు బాగు చేసే అతనిని ఇంటికి పిలిపించి చూపించాను. అతను వచ్చి చెక్ చేసి ఆఫ్ చేసి చూసాడు. ఆశ్చర్యం. అతను ఆఫ్ చేయగానే మామూలుగానే ఆఫ్ అయిపోయింది.విచిత్రం గా  ఉందే? నేను ఎన్నిసార్లు ఆఫ్ చేసినా ఆఫ్ అవ్వనిది ఇప్పుడు మామూలుగా ఆఫ్ ఐపోయిందే అన్నాను. అతను మీరు షట్ డౌన్ నొక్కబోయి రీస్టార్ట్ నొక్కుతున్నట్లున్నారు అని అంతా బానే ఉందని చెప్పి వెళ్ళిపోయాడు. నాకేదో అనుమానం గా ఉంది. 

రాత్రి బోజనం చేసి నా రూం లో కరెంట్ లేనందు వల్ల కంప్యూటర్ పెట్టిన గదిలోనే పడుకున్నా. డోర్ లాక్ చేసి లైట్ ఆప్ చేసి పడుకున్నా. సరిగ్గా నిద్ర పట్టటం లేదు కానీ కళ్ళు మూసుకునే ఉన్నాను. రాత్రి ఒంటి గంట దాటాక ఏదో శబ్ధాలు అవుతుంటే మెలుకువ వచ్చింది కాని కళ్ళు తెరవలేదు. టక టక అని  నా కంప్యూటర్ కీ బోర్డ్ లో చాలా వేగం గా ఎవరో టైపు చేస్తున్నట్లు ఒకటే శబ్ధం. నాకు భయం మొదలయ్యింది. కళ్ళు తెరిచి చూడడానికి ధైర్యం సరిపోలేదు. అలానే కళ్ళు మూసుకుని అటు వైపు తిరిగి పడుకున్నా. కాని కళ్ళ మీద వెలుగు పడుతుంది. నేను పడుకున్నప్పుడు బెడ్ లైట్ కూడా వేసుకోను. కాని ఈ వెలుగు ఎక్కడిది? ఇంక లాభం లేదని ధైర్యం చేసి కళ్ళు తెరిచి చూసాను. కంప్యూటర్ ఆన్ అయ్యి ఉంది. ఛా..! మళ్ళీ ఇది ఆన్ అయ్యి చచ్చినట్లుంది అని ఆఫ్ చేయడానికి లేచాను. అంతే నా గుండె ఒక్కసారి ఆగినంత పనయ్యింది. స్క్రీన్ మీద జీమెయిల్ ఓపెన్ చేసి ఉంది. కీబోర్డ్ లో  ఒక్కొక్క కీ దానంతట అదే ప్రెస్ అవుతుంది. ఒక్కొక్క అక్షరం స్క్రీన్ లో టైపు అవుతుంది. నాకు ముచ్చెమటలు పట్టేసాయి. వెన్నులో వణుకు పుడుతుంది. అక్కడ ఒక్క క్షణం కూడా ఉండలేకపోయాను. వెనక్కి తిరిగి చూడకుండా గడియ తీసి బయటకొచ్చి మా అమ్మ నాన్న ని పిలిచి జరిగింది చెప్పాను. వాళ్ళు ఆశ్చర్యపోయారు. ముగ్గురం కలిసి ఆ రూం కి వచ్చి లైట్ ఆన్ చేసాము. కాని కంప్యూటర్ ఆన్ చేసి లేదు. మా నాన్న వెటకారం గా 'నిద్ర లో ఏదో కలగని ఉంటాడు. అయినా ఇంత పిరికి నా కొడుకు నా కొడుకుగా ఎలా పుట్టాడే? నేను చిన్నప్పుడు స్మశానాల్లో పందేలు కాసి మరీ వెళ్ళి పడుకుని వచ్చే వాడిని. దెయ్యాలే నన్ను చూసి భయపడి పారిపోయేవి అని ఆయన భాగవతం మొదలు పెట్టాడు. 'బాబూ నీ వీర గాధలు వినే ఓపిక నాకు లేదు. నేను పడుకుంటున్నా అని వచ్చి లైట్ వేసుకుని పడుకున్నాను.

 తెల్లారి లేచాక టిఫిన్ చేసి ఒకసారి మెయిల్ చూసుకుందామని జీమెయిల్ ఓపెన్ చేసాను. కల్పన నుండి ఈమెయిల్. అంతే నా గుండె ఝల్లుమంది. ఓపెన్ చేయాలంటేనే భయం గా ఉంది. ధైర్యం చేసి ఓపెన్ చేసా.  'ప్లీజ్ హెల్ప్ మీ.. నాకు నీ సాయం కావాలి. దయ చేసి నీ రూం లో ఉన్న గాయత్రీ యంత్రాన్ని తీసేయ్. కంప్యూటర్ ని ఎప్పుడు ఆఫ్ చేయకు. నీతో మాట్లాడాలి. దయచేసి నాకు సహాయం చెయ్యి. అని ఉంది. అంతే నాకు ఏమీ అర్ధం కాలేదు. వెంటనే నా రూం కి వెళ్ళి చూసాను. లోపల గోడకి డొర్ పైన గాయత్రీ యంత్రం ఉంది. అది అంతకు ముందు అక్కడ లేదు. వెంటనే మా అమ్మ ని పిలిచి అది ఎప్పుడు పెట్టారు? ఎవరు పెట్టారు? అని అడిగాను. మా అమ్మ నేనే పెట్టాను రా. మొన్న గురువు గారు ఇంటికి వచ్చినప్పుడు ఆయన నీ రూం లో పెట్టమని ఈ యంత్రం ఇచ్చారు అని చెప్పింది. మా అమ్మ కి జరిగింది మొత్తం చెప్పాను. మా అమ్మ భయపడిపోయింది. వెంటనే గురువు గారి దగ్గరకి వెళ్దామని తీసుకెళ్ళింది. ఆయనకి జరిగింది మొత్తం చెప్పాను. చివర్లో గాయత్రీ యంత్రం గురించి ఆ అమ్మాయి మెయిల్ పంపిన సంగతి చెప్పాను. ఆయన నవ్వి నీకు ఇవాళ మెయిల్ పంపక ముందు ఎప్పుడు చివరగా మెయిల్ పంపింది అని అడిగారు. రెండు వారాల క్రితం పంపింది. ఆ తర్వాత నుండి మళ్ళీ ఇవాళే వచ్చింది అని చెప్పాను. ఆయన రెండు వారాల క్రితం మీ ఇంటికి వచ్చినప్పుడు నాకెందుకో నీ రూం లో ఏదో అదృశ్య శక్తి ఉన్నట్లనిపించింది. అందుకే మీ అమ్మ కి ఆ యంత్రం ఇచ్చి నీ రూం లో పెట్టమనాను. అప్పటి నుండి మళ్ళీ నీకు ఏమి మెయిల్స్ రాలేదంటున్నవు. నిన్న నీ రూం లో కరెంట్ పోయాక నీ కంప్యూటర్ని నీ రూం నుండి బయటకి తీసుకొచ్చి ఇంకో రూం లో పెట్టాక మళ్ళీ నీకు మెయిల్ వచ్చింది. రాత్రి ఏవో శభ్దాలు, కంప్యూటర్ ఆన్ అవ్వడం జరిగాయి అని చెప్పావు. దీన్ని బట్టి నీ కంప్యూటర్ లోనే ఏదో అదృశ్య శక్తి ఉంది అని చెప్పారు. అదృశ్య శక్తి అంటే ? అని అడిగాను. అంటే గాలి, ఆత్మలు ఇలాంటివి అన్న మాట అని చెప్పారు. నేను నవ్వి ఎక్కడైనా దెయ్యాలు ఆత్మలు కంప్యూటర్ వాడతాయా? అని వెటకారం గా అడిగాను. ఆయన శాంతం గా అది నీకు కంప్యూటర్. కాని ఆ ఆత్మ కి అది ఒక మాధ్యమం(Medium). ఆత్మలకి శరీరం ఉండదు. శబ్ధం చేయలేవు. కాని అవి తమ ఉనికి చాటుకోడానికి ఏదో ఒక మాధ్యమాన్ని ఆశ్రయిస్తాయి. ఉదాహరణకి కొందరికి గాలి సోకిందని అంటారు అంటే ఆత్మ ఒక మనిషి ని మాధ్యమం గా వాడుకుని తన ఉనికి చాటుకుంటుందని అర్ధం. కొన్ని చోట్ల బొమ్మలు విచిత్రం గా ప్రవర్తిస్తున్నాయని వింటూ ఉంటాం. అలాగే నీ ఇంట్లో ఉన్న ఆత్మ నీ కంప్యూటర్ ని మాధ్యమం గా వాడుకుంటుంది. దాని ద్వారా తన ఉనికి చాటుకుంటుంది. లేదా దాని ద్వారా తను అనుకున్నది సాదించడానికి ప్రయత్నిస్తుండవచ్చు అని వివరం గా చెప్పారు. ఆయన చెప్పింది విన్నాక ఆలోచించాను. కల్పన చనిపోయింది. తను చనిపోయాక కూడా తన మెయిల్ నుండి మెయిల్స్ వస్తున్నాయి. అది కూడా నా కంప్యూటర్ నుండే. తనని ఆన్ లైన్ కి ఎప్పుడు రమ్మన్నా నువ్వు ఇంట్లో ఆన్ లైన్ లో ఉండగా నేను ఆన్ లైన్ లో ఉండలేననే చెప్పేది. అంటే కల్పన ఆత్మే నా కంప్యూటర్ ద్వారా నాకు మెయిల్స్ పంపి నాతో కమ్యూనికేట్ అవుతుంది. కానీ ఎందుకు? తను ఏదో చెప్పాలనుకుంటుంది. తనకి సహాయం చేయమంటుంది.

ఇప్పుడేం చేయమంటారు అని అడిగాను ఆయనని. ఆ ఆత్మ ని ఆ కంప్యూటర్ నుండి వేరు చేద్దాం. రేపే మీ ఇంటికి వస్తాను. పూజ మొదలు పెడతాను అని చెప్పారు. ప్రస్తుతానికి ఇంటికి వెళ్ళమన్నారు. ఇద్దరం ఇంటికి వచ్చేసాం.  నాకు ఆ రూం లోకి వెళ్ళడానికి భయం గా ఉంది. కాని ఎందుకో వెళ్ళాలనిపించింది. నెమ్మదిగా డోర్ తీసాను. కంప్యూటర్ ఆఫ్ చేసే ఉంది. లోపలికి వెళ్ళాను. ఒక్కసారి గా డోర్ లాక్ పడిపోయింది. నాకు గుండె ఆగినంత పనయ్యింది. కంగారుగా డోర్ తెరవడానికి ప్రయత్నిస్తున్నాను. కంప్యూటర్ ఆన్ అయ్యింది. నాకు భయం తో ఊపిరి ఆగిపోయిద్దేమో అన్నట్లుంది. అప్పుడు కీ బోర్డ్ నుండి శబ్ధాలు మొదలయ్యయి. స్క్రీన్ మీద ఒక్కో అక్షరం ప్రత్యక్షమవుతుంది. నాకు సహాయం చెయ్యి. Please Help me. అని టైపు చేసింది. నేను భయం తో గట్టిగా కేకలు పెట్టాను. మా అమ్మ అవతలి వైపు నుండి డోర్ తీసింది. నేను చెమటలు కక్కుతూ బయటకి పరిగెత్తాను. అమ్మ నన్ను అరిచింది అసలు ఆ రూం లోకి ఎందుకు వెళ్ళావ్ అని. నేను మా అమ్మ వాళ్ళ రూం లో పడుకున్నాను. ఆ సంఘటనే గుర్తొస్తుంది. తను నాకు హాని చేయాలని ప్రయత్నించటం లేదు. ఏదో సహాయం కోరుతుంది. ఏదో చెప్పాలని ప్రయత్నిస్తుంది. అదేమిటో తెలుసుకోవాలి. తనతో ముఖాముఖీ మాట్లాడడం ఎలా? ఇలా ఆలోచిస్తుండగా తను ఒకసారి నేను మా ఫ్రెండ్ రూం లో జీమెయిల్ ఓపెన్ చేసినప్పుడు నాతో ఆన్ లైన్ లో మాట్లాడిన సంగతి గుర్తొచ్చింది. నేను ఇంట్లో కంప్యూటర్ లో కాకుండా వేరే కంప్యూటర్ లో ఆన్ లైన్ లో ఉంటే తనతో డైరెక్ట్ గా మాట్లాడడం కుదిరిద్ది అన్న మాట. ఇలా ఆలోచన రాగానే మా ఫ్రెండ్ కి ఫోన్ చేసి వెంటనే వాడి లాప్ టాప్ తీసుకుని మా ఇంటికి రమ్మన్నాను. లాప్ టాప్ తీసుకుని వాడిని కూడా ఆ రూం లోకి తీసుకెళ్ళాను. డోర్ లాక్ చేసాను. వాడికి ఏమి అర్ధం కాక ఏంట్రా డోర్ లాక్ చేస్తున్నావ్. రొమాంటిక్ సినిమా సిడి ఏమైనా ఉందా అని ఆత్రం గా అడిగాడు. రొమాంటిక్ కాదు హారర్ మూవీ చూపిస్తా ఉండు అని చెప్పాను. వాడు నా వంక అయోమయం గా చూస్తున్నాడు. ఏదో తెలియని ధైర్యం ఆవహించింది. కంప్యూటర్ వంక చూసాను. ఆఫ్ చేసి ఉంది. వెంటనే బిగ్గరగా  'కల్పనా నీతో మాట్లాడాలి ఆన్ లైన్ కి రా అని అరిచాను. ఏంట్రా ఎవరితో మాట్లాడుతున్నావ్ రా. ఎందుకు అరుస్తున్నావ్ అని అడిగాడు వాడు. వాడిని నోరు ముయ్యమని ఇంకోసారి గట్టిగా కల్పనా నువ్వు ఇక్కడే ఉన్నావని తెలుసు. ఇవాళ నీ విషయం తేలిపోవాలి ఆన్ లైన్ కి రా అని అరిచాను. అంతే టక్కున కంప్యూటర్ ఆన్ అయ్యింది. ఆ ఊహించని సంఘటన కి మా వాడికి మూర్చ వచ్చినంత పనయ్యింది. బాబోయ్ అని ఒక కేక పెట్టి బయటకి పరిగెత్తబోయాడు. అరవకు. నీకేం కాదు ఇక్కడే కూర్చో అని వాడికి ధైర్యం చెప్పాను. ఇంతలో కీ బోర్డ్ నుండి శబ్ధాలు మొదలయ్యాయి. స్క్రీన్ మీద జీమెయిల్ ఓపెన్ అయ్యింది. నేను హాయ్ అని పంపాను. నేను పంపిన మెసేజ్ ఆ కంప్యూటర్ లో కనపడుతుంది. వెంటనే తన నుండి రిప్లై వచ్చింది. హాయ్ అని. అది చూడగానే మా వాడు కళ్ళు తిరిగి అక్కడే కుప్పకూలిపోయాడు.

నువ్వు చనిపోయావని నాకు తెలుసు. నేను మీ ఇంటికి వెళ్ళాను. మీ నాన్న గారిని కలిసాను. జరిగింది మొత్తం తెలుసుకున్నాను. చాలా బాధ వేసింది. కాని నాకు ఒక్కటి అర్ధం కావటం లేదు. నువ్వు నా వెనక ఎందుకు పడుతున్నావ్? నాకు ఎందుకు మెయిల్స్ పంపుతున్నావ్? అసలు నీకేం కావాలి? అని అడిగాను. తన నుండి రిప్లై వచ్చింది. అవును నేను చనిపోయాను. ఆ విషయం నీకు తెలుసని కూడా నాకు తెలుసు. నువ్వు మా ఇంటికి వెళ్ళడం. మా నాన్న ఇక్కడికి రావడం మొత్తం నాకు తెలుసు. కాని మీరంతా అనుకుంటున్నట్లు నేను ప్రమాదవశాత్తు చనిపోలేదు. నన్ను చంపేసారు. ఆ నలుగురూ కలిసి నన్ను చంపేసారు అని పంపింది. అంతే అది చూసి నాకు ఒక్క నిమిషం ఆశ్చర్యంతో చేయి కదలలేదు. షాక్ లో ఉండిపోయా. మళ్ళీ తన నుండే మెసేజ్ వచ్చింది. ఈ నిజాన్ని దాచేసి నా మరణాన్ని ఒక సాధారణ మృతి కింద మార్చేసారు. ఈ నిజం ఎవరికీ తెలియకుండా సమాధి కాకూడదనే ఎవరో ఒకరి ద్వారా ఈ నిజాన్ని బయటపెట్టలనుకున్నాను. అందుకు నాకు దొరికిన ఒకే ఒక్క మాధ్యమం నీ కంప్యూటర్. ఇందులో నుండి వాళ్ళకి మెయిల్స్ పంపి భయపెట్టాను. వాళ్ళతో పాటు నీకు మెయిల్స్ పెట్టాను. నీ ద్వారా ఈ నిజం బయటి ప్రపంచానికి తెలియచేయాలనుకున్నాను. అందుకే ఇదంతా చేసాను అని పంపింది. నేను తేరుకుని అసలు ఏం జరిగింది తనని ఎవరు చంపారని అడిగాను.

కాలేజ్ వాళ్ళతో టూర్ కి వెళ్ళడానికి నాన్న ని ఒప్పించి బయల్దేరాను. మొత్తం వారం రోజుల పాటు ప్లాన్ చేసారు. మొదటి రోజు అందరం చాలా బాగా ఎంజాయ్ చేసాం. అడుతూ పాడుతూ అసలు టైమే తెలియలేదు. సాయంత్రం అయ్యక దారిలో ఒక హోటల్ లో బస ఏర్పాటు చేసారు. రూం కి అయిదుగురు ఉండాలని చెప్పారు. మా స్నేహితురాళ్ళందరూ రెండు రూముల్లో సరిపోయారు. నేను ఒక్కదాన్నే మిగిలిపోయాను. నన్ను సోనాలి వాళ్ళ రూం లో వేసారు. నిజానికి నాకు వాళ్ళతో ఉండటం ఇష్టం లేదు. వాళ్ళకి కాలేజీలో చాలా చెడ్డ పేరు ఉంది. వాళ్ళ గ్యాంగ్ కి చాలా పొగరు. వాళ్ళంతా చాలా హైటెక్ గా ఉంటారు. అలాంటి వాళ్ళతో నేను అడ్జస్ట్ కాలేనని తెలిసినా తప్పక వాళ్ళతో రూం పంచుకోడానికి ఒప్పుకున్నా. కాని వెళ్ళిన దగ్గర నుండి నరకం. వాళ్ళ వెకిలి చేష్టలు చూడలేకపోయా. అయినా తప్పక అలాగే రూం లో ఉన్నా. వచ్చిన దగ్గర నుండి నన్ను ఏదో ఒకటి కామెంట్ చేస్తూనే ఉన్నారు.  వాళ్ళకి డ్రగ్స్ అలవాటు కూడా ఉంది. నా ముందే డ్రగ్స్ తీసుకున్నారు. డ్రగ్స్ తీసుకున్న దగ్గర నుండి వాళ్ళ ప్రవర్తన మరీ విపరీతం గా మారింది. నన్ను ఇష్టమొచ్చినట్లు తిట్టారు. నేను కోపం తో రూం లో నుండి వెళ్ళిపోబోతుంటే నా జుట్టు పట్టుకుని ఈడ్చి కింద పడేసారు. నాకు బలవంతం గా డ్రగ్స్ ఎక్కించారు. పైశాచికంగా ప్రవర్తించారు. సొనాలి కెమెరా తో వీడియో తీస్తుంటె మిగతా ముగ్గురూ నన్ను ఇష్టమొచ్చినట్లు కొట్టారు. నా డ్రస్ తీసేసారు. నేను వాళ్ళని ప్రతిఘటించే స్థితిలో లేను. నన్ను వివస్త్ర ని చేసి అది వీడియో తీసారు. తర్వాత వాళ్ళు చెప్పినట్లు వినకపోయినా, అక్కడ జరిగిన విషయాలు ఎవరితో అయినా చెప్పినా ఆ వీడియో ని మా కాలేజీ అబ్బాయిలందరికి MMS పంపిస్తా అని బ్లాక్ మెయిల్ చేసారు. ఆ రోజు నుండి నన్ను వాళ్ళ బానిసలా ఇష్టమొచ్చినట్లు హింసించారు. వాళ్ళ లగేజీ నాతో మోయించేవాళ్ళు.  టూర్ ఎప్పుడైపోతుందా ఎప్పుడు వీళ్ళ చెర నుండి బయటపడతానా అని ఎదురు చూసేదాన్ని. రేపటితో టూర్ ముగుస్తుందనగా ఆ రోజు అందరూ బోటింగ్ కి వెళ్దామని నిర్ణయించుకున్నారు. నేను రాను అని చెప్పినా వినకుండా రాకపోతే అందరికీ MMS పంపించేస్తామని బెదిరించి బలవంతం గా ఎక్కించారు. అప్పటికే బోటులో వాళ్ళ బాయ్ ఫ్రెండ్స్ ఇద్దరు ఉన్నారు. బోట్ బయల్దేరాక నా ముందే వాళ్ళకి నా వీడియో చూపించారు. వాళ్ళు నాతో అసభ్యం గా ప్రవర్తిస్తుంటే సోనాలి వీడియో తీస్తూ ఆనందపడుతుంది. తట్టుకోలేక తిరగబడ్డాను. అందరూ నన్ను కొట్టడానికి మీదకి వచ్చారు. ఆ పెనుగులాటలో నేను బోటులో నుండి జారి నీళ్ళలో పడిపోయాను. నేను మునిగిపోతుంటే వాళ్ళు నన్ను రక్షించకుండా నేను మునిగిపోవడాన్ని మొత్తం వీడియో తీసి ఆనందించారు. తర్వాత నేను కాలు జారి నీళ్ళలో పడిపోయినట్లు అందరినీ నమ్మించారు. అందుకే వాళ్ళని వదలకూడదని నిర్ణయించుకున్నా, కాని నేనేమీ చేయలేని పరిస్థితుల్లో ఉన్నాను. నాకు సాయం చేసే వారికోసం వెదికాను. చివరికి నాకు దొరికిన ఒకే ఒక్క మార్గం నీ కంప్యూటర్. దీని ద్వారా ఆ నలుగురికీ రోజూ మెయిల్స్ పంపి బెదిరించాను. వాళ్ళు భయపడ్డారు కాని నిజాన్ని మాత్రం బయటకి చెప్పలేదు. అందుకే నీతో పరిచయం చేసుకున్నా. నీకు నా గురించి తెలిసేలా చేసా అని జరిగింది మొత్తం చెప్పింది.
అదంతా విన్నాక తన మీద జాలేసింది. తనకి సాయం చేయాలనిపించింది. కాని వాళ్ళ వళ్ళే నువ్వు చనిపోయావని అందరినీ నమ్మించడం ఎలా? నువ్వు నాకు చెప్పావంటే ఎవరూ నమ్మరు. సరైన సాక్ష్యం లేకుండా వాళ్ళని శిక్షిండం కుదరదు కదా అని అడిగాను. నేను వాళ్ళతో గొడవపడుతున్నప్పుడు నేను నీళ్ళల్లోకి పడిపోయినప్పుడు  సోనాలి కెమెరా ఆన్ లోనే ఉంది. అది మొత్తం రికార్డ్ అయ్యింది. దాని ద్వారా వాళ్ళని పట్టించవచ్చు అని వాళ్ళని పట్టించే దారి కూడా చెప్పింది. వెంటనే ఆలస్యం చేయకుండా వాళ్ళ నాన్న గారికి ఫోన్ చేసి జరిగింది మొత్తం చెప్పాను. ఇద్దరం కలిసి సోనాలి మరియూ వాళ్ళ ఫ్రెండ్స్ మీద కంప్లైంట్ ఇచ్చాం. పోలీసులు సోనాలి కంప్యూటర్ లో దాచుకున్న వీడియో ని కనుక్కున్నారు. సోనాలి ని వాళ్ళ ఫ్రెండ్స్ ని అరెస్ట్ చేసారు.

నేను ఇంటికి వచ్చాను. ఇంట్లో చాలా హడావిడిగా ఉంది. గురువు గారు పూజ మొదలు పెట్టినట్లున్నారు. నేను నా రూం లోకి వెళ్ళి కంప్యూటర్ ఆన్ చేసి జీమెయిల్ ఓపెన్ చేసాను.
కల్పన దగ్గర నుండి మెయిల్. ఓపెన్ చేసాను. THANK YOU FRIEND.. GUD BYE..అని ఉంది. నా కళ్ళు చెమ్మగిల్లాయి మా ఇంట్లో ఒక మనిషి దూరం గా వెళ్ళిపోతున్నట్లనిపించింది. కాని మనసుకి ప్రసాంతం గా ఉంది నా వల్ల ఒక అమ్మాయికి మనశ్శాంతి కలిగినందుకు. గురువు గారు లోపలికి వచ్చారు. ఏవో మంత్రాలు చదివారు. ఇంకేం భయం లేదు ఆ ఆత్మ ఇంక ఈ దరిదాపుల్లోకి రాదు. ఇంకెప్పుడూ నీకు మెయిల్స్ పంపించదు అని చెప్పాడు. అవును ఇంకెప్పుడు నా కంప్యూటర్ వాడుకోదు.
తను నాకు మెయిల్స్ పంపించదు. కాని చివరి సారిగా తనకో మెయిల్ పంపించాలని మెయిల్ ఓపెన్ చేసాను. నువ్వెప్పుడూ నాకు బెస్ట్ ఫ్రెండ్వి.  miss you. అని తనకి మెయిల్ పంపించాను.

అనామిక@జీమెయిల్.కాం

చాలా రోజులైంది జీమెయిల్ ఓపెన్ చేసి మెయిల్స్ చూసుకుని. ఆ..! అయినా నా మొహానికి అంత ముఖ్యమయిన మెయిల్స్ 
ఏమొస్తాయిలే. బజాజ్ ఫైనాన్స్ వాడు లోన్ తీసుకోమనో, ICICI వాడు ఇన్సూరెన్స్ తీసుకోమనో లేదంటే EBAY వాడు 
కూపన్ పంపిస్తున్నాం ఏదో ఒకటి కొని తగలడమనో వచ్చి ఉంటాయి అంత కన్నా ఏముంటాయిలే? నాకేమయినా గాల్ ఫ్రెండ్స్ 
గట్రా ఉన్నారా రోజుకొక గుడ్ మార్నింగ్ మెయిల్ పెట్టడానికి. అప్పుడెప్పుడో ఇంజినీరింగ్ లో దేనికో ఈమెయిల్ అడ్డ్రెస్ 
కావాలి అంటే కొత్తది క్రియేట్ చేసుకున్నా. క్రియేట్ చేసుకున్నందుకు గూగుల్ వాడు పంపిన మెయిల్ తప్పితే మల్లీ 
ఒక్క మెయిల్ కూడా రాలేదు. నా మెయిల్ ఐడి మా ఫ్రెండ్స్ కి ఇచ్చి మెయిల్ పంపమన్నా ఒక్కడు కూడా పంపే వాడు 
కాదు. ఒక్క మెయిల్ అయినా రాకపోదా అని కళ్ళు కాయలు కాచేలా ఎదురు చూసే వాడిని. ఆ కాయలు పండ్లై రాలిపోయేవి 
కాని మెయిల్స్ మాత్రం వచ్చేవి కావు. ఒక రోజు అకస్మాత్తుగా నా జీమెయిల్ కి ఒక మెయిల్ వచ్చింది. నా కోరిక 
నెరవేరింది అని ఆనందం తో ఉబ్బి తబ్బిబ్బైపోయి మెయిల్ ఓపెన్ చేసా. కంగ్రాచ్యులేషన్స్..! You are the 
luckiest winner ( మీరు అదృష్టం వరించిన విజేతలు) మీరు గెలుచుకున్నారు అక్షరాలా యాభై లక్షల 
పౌండ్లు అని ఉంది. అది చదువుతుంటే నా కళ్ళని నేనే నమ్మలేకపోయాను. ఇది కలా నిజమా అని గిల్లి చూసాను. 
నా పక్కనే ఉన్న బక్కోడు గట్టిగా కేక పెట్టాడు. నేను గిల్లింది వాడి తొడనే. వాడు అరిచాడంటే ఇది నిజం. అహా 
ఒక్క బాల్ కే సెంచరీ కొట్టేసినంత ఆనందం. 50 లక్షల పౌండ్లని మన దేశ కరెన్సీ లో లెక్కలు కట్టేసి గాల్లో 
మల్టీప్లక్సులు కట్టేస్తున్నా ఒక్క దెబ్బతో కోటీశ్వరుడ్ని అయిపోయా అనుకుంటూ.
వెంటనే నా యాభై లక్షల పౌండ్లని నాకు అర్జెంట్ గా పంపించేయండి అని మా ఇంటి డోర్ నెంబర్ తో సహా అడ్రస్ 
మొత్తం మెయిల్ పెట్టాను. తెల్లారి మల్లీ మెయిల్ తెరిచి చూస్తే 'తప్ప కుండా మీ డబ్బులు మీకు పంపిస్తాం. 
కాకపోతే మొదట మీరు ఈ క్రింద ఉన్న ఎకౌంట్ లో ఒక పాతిక వేలు సెక్యూరిటీ డిపాసిట్ కోసం కట్టండి. రెండు 
రోజుల్లో మీ డబ్బులు మొత్తం మూటలు కట్టి మీ ఇంటికి పంపిస్తాం' అని ఒక ఎకౌంట్ నెంబర్ పంపాడు. పాతిక 
వేలా? ఎలా ఇస్తాం అయినా నాకు రావాల్సిన యాభై లక్షల పౌండ్లలో ఒక పాతిక వేలు తీసుకుని మిగతావి పంపిచొచ్చుగా 
అని ఆలోచిస్తుండగా మా బక్కోడు పరిగెత్తుకుంటూ వచ్చి అరేయ్ నీకో రహస్యం చెప్తాను ఎవరికీ చెప్పకు. నాకు 
లాటరీలో యాభై లక్షల పౌండ్లు వచ్చాయి రా. ఇప్పుడే మెయిల్ వచ్చింది. నాకేం చేయాలో అర్ధం కావట్ల అన్ని 
డబ్బులు. నీకు ఒక 100 పౌండ్లు ఇస్తాలేరా అన్నాడు దాన కర్ణుడిలా. అంతే నాకు దిమ్మ తిరిగి బొమ్మ మొత్తం 
చాలా స్పష్టం గా కనిపించేసింది. నా మల్టీ ప్లక్సులు పేక మేడల్లా కుప్పకూలిపోయాయి. ఒక అయిదు నిమిషాల 
తరువాత తేరుకుని వాడికి కూడా బొమ్మ చూపించేసాను.
అలా నా మొదటి మెయిల్ తోనే కోటీశ్వరుడిని అవబోయి కొద్దిలో మిస్స్ అయ్యిపోయాను. అప్పటి నుండి ఇప్పటి వరకు ఒక్క 
మెయిల్ కూడా రాలేదు. అయినా మెయిల్ తెరిచి ఒకసారి చెక్ చేసుకోడం మాత్రం అలవాటు అయిపోయింది. అందుకే ఇవాళ 
కూడా తెరిచి చూసా. తెరవగానే ఒక అద్భుతం జరిగింది. 'హాయ్ ఫ్రెండ్' అని ఒక మెయిల్ కనపడింది. పంపింది 
ఎవరా అని చూస్తే ఇంకో అద్భుతం. ఒక అమ్మాయి పేరు ఉంది. నేను నా మెయిల్ ఓపెన్ చేయబోయి పొరపాటున వేరే 
వాళ్ళ మెయిల్ ఓపెన్ చేసేసానా అని కొంచెం సేపు అనుమానమొచ్చింది. నాకు నా మెయిల్ ఓపెన్ చేయడమే సరిగ్గా రాదు ఇంక 
వేరే వాళ్ళ మెయిల్స్ ఓపెన్ చేసే అంత ప్రతిభా పాటవాలు లేవని గుర్తొచ్చింది. వెంటనే ఆలస్యం చేయకుండా. 'హాయ్ 
ఫ్రెండ్.. మీరెవరో తెలుసుకోవచ్చా అని మెయిల్ పెట్టాను. ఎంతకీ రిప్లై రాకపోయేసరికి కంప్యూటర్ ఆఫ్ చేసి 
పడుకున్నాను.
తెల్లారి లేచి పళ్ళు కూడా తోముకోకుండా కంప్యూటర్ దగ్గరకి వెళ్ళాను. కంప్యూటర్ ఆన్ చేసే ఉంది. రాత్రి 
సరిగ్గా ఆఫ్ చేయలేదనుకుంటా అనుకుని మెయిల్ ఓపెన్ చేసా.
తన దగ్గర నుండి రిప్లై వచ్చింది. నా పేరు కల్పన. మాది ఖమ్మం అని అడగకుండానే తన పూర్తి వివరాలు 
చెప్పేసింది. నా పేరు, మా వూరు ఎక్కడని అడిగింది. ఇదంతా ఒక్క మెయిల్ లోనే అడిగేసింది. నేను నా వివరాలు 
చెప్పి తను ఆన్ లైన్ కి ఎప్పుడొస్తదో చెప్పమని, ఆన్ లైన్ లో ఉంటే వివరం గా మాట్లాడుకోవచ్చు అని అడిగాను. 
తను తర్వాతి మెయిల్ లో నువ్వు ఆన్ లైన్ లో ఉన్నప్పుడు నాకు కుదరదు. నాకు కుదిరినప్పుడు నువ్వు 
ఉండవులే. పర్లేదు మెయిల్ లోనే మాట్లాడుకుందాం అని చెప్పింది. అలా పరిచయం స్నేహం మొత్తం మెయిల్స్ లోనే 
జరిగిపోయాయి. తను ఎప్పుడయినా ఆన్ లైన్ కి వస్తదేమో అని ఆశగా ఎదురు చూసే వాడిని కాని తను వచ్చేది కాదు. 
ఒక రోజు నేను మా ఫ్రెండ్ వాళ్ళ రూం కి వెళ్ళి వాడి లాప్ టాప్ లో నా మెయిల్ ఓపెన్ చేసాను. ఆశ్చర్యం తను ఆన్ 
లైన్ లో ఉంది. వెంటనే క్షణం కూడా ఆగకుండా తనకి హాయి అని పంపాను. వెంటనే రిప్లై వచ్చింది. ఎక్కడున్నావ్ 
అని అడిగింది. మా ఫ్రెండ్ రూం లో ఉన్నా. ఏ ఎందుకు అలా అడిగావ్ అని పంపాను. నువ్వు ఇంట్లో ఉంటే 
నేను ఆన్ లైన్ లో ఉండను కదా అని పంపింది. నాకేం అర్ధం కాలేదు. తర్వాత చాలా సేపు ఏదో పిచ్చా పాటి 
మాట్లాడుకున్నాం. ఆ సమయం లో తను నువ్వు ఒకసారి మా ఊరు రావొచ్చు కదా కలుద్దాం అంది. నిజానికి నేనే 
తనని అడుగుదామనుకున్నా కాని తనే అడిగేసరికి ఆనందమేసింది. తప్పకుండా వస్తా అని మాట ఇచ్చా. తర్వాత 
యధావిధిగా మెయిల్స్ పంపించుకుంటూనే ఉన్నాము.
కాని ఒకసారి తను అకస్మాత్తుగా మెయిల్స్ పంపించడం ఆపేసింది. నేను ఎన్ని మెయిల్స్ పెట్టినా రిప్లై వచ్చేది కాదు. 
అలా వారం రోజులు గడిచిపోయాయి. తనకేమైంది ఎందుకు రిప్లై ఇవ్వట్లా. ఏమైనా ప్రాబ్లం ఆ. పోనీ ఒకసారి నేరుగా 
తనని కలిస్తే? అవును ఎలాగో తను కలుద్దాం అంది కదా. ఒకసారి తనని కలిసినట్లు కూడా ఉంటది. ఇలా 
ఆలోచన రావడమే ఆలశ్యం వెంటనే ఖమ్మం బయల్దేరాను. తను చెప్పిన అడ్రెస్ ప్రకారం వాళ్ళ ఇంటి దగ్గరకి 
వెళ్ళాను. వాళ్ళ నాన్న గారి పేరు అడిగి అదే ఇల్లు అని తెలుసుకున్నాను. తను బయటకి వస్తుందేమో అని చాలా 
సేపు ఎదురు చూసాను. ఎంతకీ రాకపోవడం తో ధైర్యం చేసి వాళ్ళ ఇంటికి వెళ్ళి కాలింగ్ బెల్ నొక్కాను. కొంత 
సేపటికి వాళ్ళ నాన్న గారు వచ్చి తలుపు తీసారు. ఆయన పేరు అడిగి ఆయనే కల్పన వాళ్ళ నాన్న గారు అని 
ధృవీకరించుకుని 'నమస్తే అంకుల్, నేను కల్పన వాళ్ళ ఫ్రెండ్ ని అని నా పేరు చెప్పాను. కల్పన ఫ్రెండా ? 
కల్పన కి అబ్బాయిలు ఎవరూ ఫ్రెండ్స్ లేరే అని నా వంక అనుమానం గా చూసారు. లేదు అంకుల్ నేను తనకి 
ఆన్ లైన్ ఫ్రెండ్ ని. ఇదే మొదటిసారి తనని కలవడానికి రావడం. మాది విజయవాడ అని చెప్పాను. కల్పనని కలవడానికి 
వచ్చావా అని ఆశ్చర్యపోయారు. లోపలికి రమ్మన్నారు. అసలు నీకు కల్పన ఎలా తెలుసు? ఎప్పటి నుండి పరిచయం 
అని అడిగారు. తను నాకు ఒక నెల క్రితం నుండే పరిచయం అని. ఆన్ లైన్ లో ఫ్రెండ్స్ అయ్యాం అని చెప్పాను. 
నువ్వు మాట్లాడింది మా కల్పన తో కాదనుకుంట. నీకు ఏ ఈమెయిల్ ఐ డి నుండి మెయిల్స్ వచాయి అసలు అని 
అడిగారు. కల్పన జీమెయిల్ ఐ డి చెప్పాను ఆయనకి. ఆయన నిర్ఘాంతపోయారు. అవును అది మా కల్పనదే. కాని తను 
ఎలా పంపుతుంది. కల్పన చనిపోయి ఆరు నెలలు అయ్యింది. నెల క్రితం తన మెయిల్ ఐడి నుండి నీకు మెయిల్స్ 
ఎలా వస్తున్నాయి అన్నారు. అంతే నా కాళ్ళ కింద భూమి కంపించినట్లనిపించింది ఆయన చెప్పింది విని. ఆశ్చర్యం 
తో నాకు నోట మాట రాలేదు. ఆయన చెప్పేది ఇంకా నమ్మ బుద్ది కావట్లేదు. రెండు నిమిషాల తరువాత తేరుకుని 
ఏంటి అంకుల్ మీరు చెప్పేది కల్పన చనిపోయిందా ఎలా చనిపోయింది. ఎప్పుడు చనిపోయింది అని అడిగాను. ఆరు 
నెలల క్రితం కాలేజ్ వాళ్ళతో టూర్ కి వెళ్ళింది. ఆ టూర్ లో ఫ్రెండ్స్ తో బోటింగ్ కి వెళ్ళినప్పుడు 
ప్రమాదవశాత్తు నదిలో పడి చనిపోయింది అని చెప్పారు. అవునా ఆరు నెలల క్రితమే చనిపోతే మరి తన మెయిల్ నుండి 
ఎవరు నాతో మాట్లాడుతుంది. తన మెయిల్ ఎవరైనా హ్యాక్ చేసారా..? తన మెయిల్ హ్యాక్ చేయాల్సిన అవసరం ఎవరికుంది 
అని అడిగాను. ఎందుకైనా మంచిది మనం పోలీస్ కంప్లైంట్ ఇద్దాం అని చెప్పాను. ఇద్దరం అక్కడి నుండి పోలీస్ 
స్టేషన్ కి వెళ్ళి కంప్లైంట్ ఇచ్చాం. సైబర్ క్రైం కింద కేసు నమోదు చేసారు. ఏమైనా అవసరమైతే ఫోన్ చేస్తామని నా 
ఫోన్ నెంబర్ తీసుకున్నారు.
నేను తన గురించే ఆలోచిస్తూ తిరిగి ఇంటికి బయల్దేరాను. కల్పన వాళ్ళ ఇంటిలో వాళ్ళ నాన్న గారు తన ఫోటోలు 
చూపించారు. ఎంత అందం గా ఉంది తను. అంత అందమైన అమ్మాయిని తీసుకెళ్ళిపోవడానికి దేవుడికి మనసెలా 
వచ్చింది. అసలు నాతో మాట్లాడుతుంది ఎవరు. తన గురించి పూర్తిగా తెలిసిన వాళ్ళే ఇదంతా చేస్తున్నారు. 
అయినా నాతో ఎందుకు మాట్లాడుతున్నారు ? తనకి నాకు అసలు సంభందం ఏంటి? ఇలా ఆలోచిస్తూనే ఉన్నాను 
తనని కలిసిన దగ్గర నుండి. మళ్ళీ ఏమైనా మెయిల్స్ వస్తాయేమో అని ఎదురు చూసాను. కాని ఒక్క మెయిల్ కూడా 
రాలేదు. రెండు రోజుల తర్వాత నేను ఇంట్లో ఉండగా కాలింగ్ బెల్ మోగింది. నేను వెళ్ళి తలుపు తీసాను. 
ఆశ్చర్యం కల్పన వాళ్ళ నాన్న గారు ఇద్దరు పోలీసులతో వచ్చారు. నన్ను చూడగానే ఆశ్చర్యం తో ఆయన 
నువ్వా? అని నివ్వెరపోయారు.నేను అంతే ఆశ్చర్యం తో 'ఏంటి అంకుల్ ఏమయ్యింది? మా ఇంటికి వచ్చారేంటి? 
అసలు మా ఇంటి అడ్రెస్ మీకు ఎలా తెలిసింది? నాకు ఫోన్ చేస్తే నెనే దగ్గరుండి తీసుకొచ్చే వాడిని కదా అన్నాను. 
మా ఇంట్లో వాళ్ళకి ఏం అర్ధం కాక అయోమయంగా చూస్తున్నారు. ఆయనతో వచ్చిన పోలీస్ 'వీళ్ళ అమ్మాయి చనిపోయి 
ఆరునెలలు అయినా తన మెయిల్ ఎవరో హ్యాక్ చేసి ఒకతనికి మెయిల్స్ పంపుతున్నారని కంప్లైంట్ ఇస్తే ఆ అమ్మాయి 
మెయిల్ ఓపెన్ చేసిన ఐపి అడ్రస్ కనుక్కున్నాం. ఇన్వెస్టిగేషన్ చేస్తూ ఆ ఐపి వాడుతున్న అడ్రస్ కి వచ్చాం. 
అంటే మీ ఇంటికి వచ్చామన్న మాట. ఇప్పుడు అర్ధమయ్యిందా మొత్తం. ఆ అమ్మాయి మెయిల్ ఎందుకు హ్యాక్ చేసావురా? 
అసలు ఆ అమ్మాయికి నీకు సంభందం ఏంటి ?' అని గదమాయించాడు ఆ పోలీస్. వెంటనే నేను 'అయ్యో ఆ అమ్మాయి 
మెయిల్ నుండి మెయిల్స్ వస్తున్నాయని కంప్లైంట్ ఇచ్చింది నేనే కావాలంటే అంకుల్ ని అడగండి అని ఆయన వంక 
చూసాను. ఆయన అయోమయం గానే అవునని చెప్పారు. ఆ పోలీస్ కి మతిపోయింది. అదేంటి? నువ్వే హ్యాక్ చేసి నీకే 
మెయిల్స్ పంపించుకుని మళ్ళీ నువ్వే ఎందుకు కంప్లైంట్ ఇచ్చావ్ అన్నాడు.

 [[[మిగతాది రెండవ భాగంలో... PART - II  ని క్లిక్ చేయండి]]] 

అమ్మమ్మ...పదవ తరగతి..

అవి మూడవ ప్రపంచ యుద్ధం రోజులు.. అదేనండీ మా పదవ తరగతి పరీక్షల రోజులు. ఇంటి ముఖం చూసి నెల రోజులయ్యింది. అంటే నేనేదో హాస్టల్ లో ఇంటికి దూరం గా బ్రతుకుతున్నాననుకునేరూ.. అలాంటిదేమీ లేదు. మా దినేష్ గాడి ఇంటిలో కంబైండ్ స్టడీస్ (కలిసి చదువు కోవడం) కోసం నెల రోజుల నుండి వాళ్ళ ఇంటిలోనే ఖానా.. పీనా.. సోనా...సారీ పఢ్ నా..! నిద్ర ఆ మాట అంటేనే బూతు మాటలా బాధ పడిపోయేవారు వాళ్ళ అమ్మమ్మ.
పరీక్షలకి కనీసం పాతిక రోజులు కూడా లేదు ఎప్పుడు చూసినా నిద్ర అని చస్తావేంట్రా ముదనష్టపోడా అని చేయి నా వంక చూపిస్తూ వాళ్ళ మనవడిని తిట్టేది అమ్మమ్మ. దినేష్ గాడంటే అమ్మమ్మ కి పంచ ప్రాణాలు. తనకి ముగ్గురూ కూతుర్లే కావడం వల్ల , తన కూతుళ్ళకి పుట్టిన వాళ్ళలో మొదటి మగ సంతానం కావడం వల్ల అమ్మమ్మ మా దినేష్ గాడిని తన దగ్గరే పెంచుకుంది.
పదవ తరగతి పాసవ్వడమే ఈ మానవ జీవితానికి పరమార్ధం మీరు పుట్టిందే పదవ తరగతి పరీక్షలు పాసవ్వడం కోసం అని అమ్మమ్మ నాకు ఆ దినేష్ గాడికి రోజు కి కనీసం అరగంట హితబోధ చేసే వారు. అంత కష్టపడి వాళ్ళ ఇంటిలోనే ఎందుకు చదువుకోవాలి అనుకుంటున్నారా.. ఇచ్చిన మాట కోసం, చేసిన స్నేహం కోసం.
మా దినేష్ గాడు ఏడవ తరగతిలో ఆరు సబ్జెక్ట్ లూ (అదేలేండి అన్ని సబ్జెక్ట్ లూ) ఫెయిలైపోయాడు. నా మనవడు ఏడవతరగతే పాసవలేకపోయాడు ఇంక పదవ తరగతి ఏం పాసవుతాడని అప్పటి నుండి దిగులు పెట్టుకుంది అమ్మమ్మ. ఎనిమిదవ తరగతి నుండే పదవ తరగతి క్లాసులు చెప్పించడం మొధలు పెట్టింది. అలా మూడేళ్ళు పదవ తరగతి పుస్తకాలు చదువుతూ ఎనిమిది,తొమ్మిది తరగతులు కూడా ఫెయిలైపోయాడు. వీడు పదవ తరగతిలోకి అడుగు పెట్టాడు. అమ్మమ్మ దిగులుతో మంచం పట్టింది.
ఒక రోజు స్కూల్ నుండి దినేష్ వాళ్ళ అమ్మమ్మ కి ఫోన్ వచ్చింది అర్జెంట్ గా రమ్మని. ఏమైందో అని కంగారుగా స్కూల్ కి వచ్చింది అమ్మమ్మ. మా ప్రిన్సిపల్, మా బయోలజీ టీచర్ అమ్మమ్మ ని ప్రాదేయపడ్డారు, మీ మనవడిని వేరే స్కూల్ లో జాయిన్ చేయండి, కావాలంటే ఖర్చులన్నీ మేమే భరిస్తాం అని.మీ వాడి తెలివి తేటలకి పదవ తరగతి పాసవ్వడం కష్టం. మీ వాడి వల్ల టీచర్లకి లేని పోని రోగాలొస్తున్నాయి. మొన్న బయోలజీ లో టెస్ట్ పెడితే మీ వాడు రాసినది చూసి బీ పీ పెరిగిపోయీ సీరియస్ అయితే హాస్పిటల్ లో జాయిన్ చేసారు నన్ను అని మా బయోలజీ టీచర్ ఏడుస్తూ చెప్పారు. అదేంటండీ ఏం రాసాడు అని అమ్మమ్మ అమాయకం గా అడిగితే ఏం రాసాడా...గుండె గురించి రాయమని అడిగితే గుండె తల వెనక భాగం లో ఉంటదంట. గుండె మీద చాలా తెలుగు పాటలు ఉన్నాయి. ఉదాహరణ కి అని 'గజ్జె ఘల్లుమన్నాదిరో గుండె జల్లు మన్నాదిరో... ' అని ఏదో పాట కూడా రాసాడండి.చివర్లో గుండె డయాగ్రాం (బొమ్మ) వేయమంటే లవ్ సింబల్ వేసి మద్యలో ఐ లవ్ యూ అని రాసి ఒక బాణం గుర్తు కూడా వేసాడండి... అది చూసి నాకు బీపీ పెరిగిపోతే హాస్పిటల్ లో పెట్టారండి. ఇవాలే స్కూల్ కి వస్తున్నా వారం తరువాత అని చెప్పింది. వాళ్ళ అమ్మమ్మ కాళ్ళ వేళ్ళా పడి మా ప్రిన్సిపల్ ని ఒప్పించింది స్కూల్ లో ఉంచడానికి.
అమ్మమ్మ వీడి చదువు మీద దిగులుతో మంచం పట్టింది. ఆవిడ దిగులు చూసి ఎందుకమ్మా నువ్వు దిగులు పెట్టుకున్నంత మాత్రాన పాసైపోతాడా. అయినా ఈ కాలం పిల్లలకి మనం చెప్తే బుర్రకెక్కదమ్మా. వాళ్ళ ఈడు వాళ్ళు చెప్తేనే అర్ధమయ్యిద్ది అని ఎవరో చెప్పారంట. అంతే అమ్మమ్మ కి అద్భుతమైన అలోచన వచ్చింది. అదే కంబైండ్ స్టడీస్.
మూడేళ్ళ నుండి ఆ పదవ తరగతి పుస్తకాలని అమ్మమ్మ మొహాన్ని చూస్తూ గడిపేస్తున్న దినేష్ గాడికి ఆ మాట వినగానే పులిహోర పొట్లం లో చికెన్ ముక్క దొరికినంత ఆనంద పడిపోయాడు. కాని అమ్మమ్మ ఒక కండీషన్ పెట్టింది అడ్డమయిన వెధవల్నీ తీసుకు రావడానికి వీలు లేదు మీ క్లాసులో బాగా చదివే వాల్లతోనే కలిసి చదువుకోమని. వాడు వెంటనే మా క్లాసులో ప్రియా , రమ్య , విద్య వీళ్ళు ముగ్గురూ క్లాస్ లో టాపర్స్. వాళ్ళు ఎవరైనా ఓకే అని చెప్పాడు.పాపం అమ్మమ్మ వాడి కక్కుర్తి బుద్ది ని అర్ధం చేసుకోలేక వాళ్ళని కంబైండ్ స్టడీస్ కి ఇంటికి రమ్మని అడిగింది. వాళ్ళు అమ్మమ్మ ని ఎగా దిగా చూసి అబ్బాయితో కంబైండ్ స్టడీస్ కి ఇంట్లో ఒప్పుకోరని సారీ చెప్పేసారు. వాడి ఆశలన్నీ అడియాశలయ్యయి.
అలాంటి సమయం లో క్వార్టర్లీ లో అనుకోకుండా ఒక సబ్జెక్ట్ పాసయ్యాడు వాడు. అమ్మమ్మ కి ఆశ్చర్యం. ఆ అద్భుతం ఎలా జరిగిందని వాడిని అడిగింది. వాడు కష్టపడి చదివి పాసయ్యాను అమ్మమ్మా అని చెప్పాడు. కాని అమ్మమ్మ నమ్మలేదు వాడి తల మీద వాడి చేయ్యే పెట్టి నిజం చెప్పమంది.వాడు నా దాంట్లో చూసి పాసయాడన్న రహస్యం చెప్పేసాడు. అంతే సకుటుంబ సపరివార సమేతం గా దినేష్ గాడు మా ఇంటికి వచ్చాడు.వాళ్ళ అమ్మమ్మ నన్ను మా ఇంటి ఎదురుగా ఉన్న మునగ చెట్టు ఎక్కించేసింది. మీ అబ్బాయి దానిలో చూసి రాస్తేనే మా వాడు ఒక సబ్జెక్ట్ పాసయైపోతే, మీ వాడితో కలిసి చదువుకుంటే మా వాడు ఖచ్చితం గా అన్ని సబ్జెక్టులూ పాసయిపోతాడు కాబట్టి మీ అబ్బాయి ని రోజూ చదువుకోడానికి మా ఇంటికి పంపించండి అని మా అమ్మ ని అడిగింది.మా అమ్మ అయ్యో దానిలో ఏముందండీ చదువుకోడానికేగా ఖచ్చితంగా పంపిస్తాను అని మాట ఇచ్చింది. నేను కూడా దినేష్ గాడి కోసం వస్తాను అని మాట ఇచ్చాను. అలా ఆ రోజు నుండి సాయంత్రం స్కూల్ వదలగానే వాడితో పాటు వాళ్ళ ఇంటికెళ్ళడం మొదలు పెట్టాను. అమ్మమ్మ దినేష్ గాడితో పాటు నన్ను కూడా సొంత మనవడిలా చూసుకునేది. అక్కడి దాకా బానే ఉంది ఆ తరవాత నుండే అసలు కథ మొదలయ్యింది.
దినేష్ గాడి రూం లో కూర్చుని చదువుకునే వాళ్ళం. వాళ్ళ అమ్మమ్మ మమ్మల్ని చూసి మురిసిపోయేది. గంటకొకసారి తినడానికి అరగంటకొకసారి తాగడానికి ఏదొకటి తీసుకొచ్చేది.మా దినేష్ గాడికి నిదరెక్కువ, నాకు బద్దకమెక్కువ. ఒక గంటసేపు చదివితే అబ్బో బాగా కష్టపడిపోయాను అనుకుంటాను నేను, వాడు ఆ టైం కూడా ఇవ్వడు. పుస్తకం పట్టుకున్న అయిదు నిమిషాలకే ఆవలింతలు మొదలవుతాయి, ఆరో నిమిషం లో గురక మొదలవుతుంది. కాని వాడి దగ్గర ఎవరికీ తెలియని బ్రహ్మవిద్య ఒకటుంది. నిద్రపోతూ కూడా నోరు ఆడించగలడు.. అది చూసి వాళ్ళ అమ్మమ్మ మనసులో చదువుకుంటున్నాడేమో అని సైలెంట్ గా వెళ్ళిపోయేది.
కొన్ని రోజులకి అలా పుస్తకాలు ముందేసుకుని కుర్చోవడం బోరు కొట్టి పుస్తకాలు పక్కన పడేసి కబుర్లు చెప్పుకోవడం మొదలు పెట్టాం, ఒకరోజు ఇద్దరం కబుర్లు చెప్పుకుంటుండగా దినేష్ గాడు అకస్మాత్తుగా పుస్తకం పట్టుకుని చదవడం మొదలుపెట్టాడు, ఏమైందో అర్ధమయ్యే లోపు వాళ్ళ అమ్మమ్మ లోపలికి వచ్చారు. మా ఇద్దరిని చూసింది ' కూసే గాడిదొచ్చి మేసే గాడిదని చేడగొడుతున్నట్లుంది' అని ఒక సామెత చెప్పి వెళ్ళిపోయింది. 'అరేయ్ వేసిన తలుపులు వేసినట్లే ఉన్నాయి ఆమె వస్తుందని నీకు ఎలా తెలుసు రా ?' అని అడిగితే 'అనుభవం రా అనుభవం.. మూడేళ్ళ నుండి మరి ఎలా ఉంటున్నాననుకున్నావ్' అని ఒక విలన్ నవ్వు నవ్వాడు. కానీ వాడి ఆటలు ఎంతో కాలం సాగలేదు, అమ్మమ్మ కి అర్ధమయిపోయింది తన గాజుల శబ్ధం విని వాడు అలర్ట్ అవుతున్నాడని. ఒకసారి గాజులు శబ్ధం కాకుండా రూం లోకి వచ్చి తొంగి చూసింది. మా వాడు పుస్తకం ముందు పెట్టుకుని ఒక కాలు గోడ పైన ఇంకో కాలు మంచం పైనా పెట్టుకుని నోరు తెరుచుకుని నిద్ర పోతున్నాడు. అంతే అమ్మమ్మ ఒసేయ్ రాములమ్మ అయిపోయింది.వాడిని అడ్డమయిన తిట్లూ తిట్టింది. అప్పటి నుండి రూం లో తలుపు వేసుకోవడం నిషేధం. అయినా ఆ దరిద్రుడికి నిద్ర మాత్రం తగ్గలేదు. తన బ్రహ్మ విద్య ని వాడటం మొదలు పెట్టాడు.
ఒకసారి పుస్తకం కింద పెట్టి తల కిందకి పెట్టి కళ్ళు మూసుకుని నిద్రపోతూ నోరు ఆడిస్తున్న సమయం లో అమ్మమ్మ లోపలికి వచ్చింది, వాడి ముందు కూర్చుంది. కాని వాడు అదేమీ గమనించకుండా తల కిందకి దించి నోరు ఆడిస్తూనే ఉన్నాడు. అమ్మమ్మ కి అనుమానమొచ్చింది. చిన్నగా వాడి ముందు ఉన్న పుస్తకాన్ని నిదానం గా ముందుకి లాగింది. అయినా వాడు అలాగే నోరు ఆడిస్తున్నాడు, పుస్తకాన్ని వాడి ముందు నుండి తీసేసింది, అయినా నోరు మాత్రం ఆడతానే ఉంది. అంతే నెత్తి మీద ఒక్కటిచ్చింది. వాడు నేలకి కరుచుకున్నాడు, అలా వాళ్ళిద్దరినీ చూస్తుంటే టాం అండ్ జర్రీ చూస్తున్నట్లుండేది.
అలా రోజులు గడిచిపోతూ పరీక్షలు దగ్గర పడ్డాయి, అమ్మమ్మ కి బీ పీ పెరిగిపోతుంది. నన్ను పరీక్షలయ్యే వరకు ఇంటికి వెళ్తానంటే కాళ్ళు విరగకొడతానంది. ఆ నెల రోజులూ మా కన్నా ముందు లేచి మమ్మల్ని లేపి చదువుతున్నంత సేపు మా రూం చుట్టూ తిరుగుతూ ఉండేది. ఒకసారి దినేష్ గాడిని సోషల్ లో ఒక ప్రశ్న అడిగి జవాబు చెప్పమంటే వాడు బిత్తర చూపులు చూస్తుంటే చీ వెధవ ఇది కూడా రాదా అని టక టక గుక్క తిప్పుకోకుండా ఆన్సర్ చెప్పేసింది.
పరీక్షలకి వారం ఉంది అనగా ఇంట్లో హోమాలు చేయించడం మొదలు పెట్టింది. రాష్ట్రం లోని అన్ని పుణ్యక్షేత్రాల్లో పూజలు చేయించింది. చూస్తుండగానే వారం గడిచిపోయింది. తెల్లారితే పదవ తరగతి మొట్ట మొదటి పరీక్ష. ఒకసారి ఇంటికెళ్ళి వస్తాను రేపు పరీక్షలు మొదలవుతున్నాయి కదా అమ్మా నాన్న ని చూసి వస్తాను అంటే కనికరించి అనుమతిచ్చింది.ఎక్కడ హాల్ టికెట్ ఇచ్చేస్తే మళ్ళీ రానేమో అని హాల్ టికెట్ తన దగ్గరే అట్టి పెట్టుకుంది.
తెల్లారింది. నేను స్నానం చేసి రెడీ అయ్యి టిఫిన్ చేస్తుండగా దినేష్ గాడు ఆయాస పడుతు మా ఇంటికి వచ్చాడు. ఏరా ఏమైంది అని అడిగాను. అది అది హాల్ టికెట్లు పోయాయి రా అని ఏడుస్తున్నాడు. అదేంట్రా హాల్ టికెట్ పోవడమేంటి అని అడిగాను. హాల్ టికెట్ కాదు రా హాల్ టికెట్లు రా నీది కూడా పోయింది రా అని బాంబు పేల్చాడు.
అంతే దెబ్బకి కెవ్వు మని కేక పెట్టి నేను కూడా ఏడుపు మొదలు పెట్టా. అయినా అసలు ఎలా పోయాయిరా అని ఏడుస్తూనే అడిగా. పొద్దున్నే పూజ చేయించడానికి నేనూ అమ్మమ్మా గుడికి వెళ్ళాం రా. హాల్ టికెట్లు దేవుడి దగ్గర పెట్టి నాకు డిస్టింక్షన్ రావాలని నీకు స్టేట్ 1st రావాలని అమ్మమ్మ కోరుకుని కళ్ళు మూసుకుంది రా. అంతే కళ్ళు తెరిచి చూసే సరికి మాయమైపోయాయి రా అని ముక్కు తుడుచుకుంటూ చెప్పాడు.
రేయ్ దరిద్రుడా నీకు డిస్టింక్షన్ ఏంటిరా నాకు స్టేట్ 1st ఏంటిరా అసలు ఆ కోరికలు ఏంట్రా.. అలా కోరుకుని దేవుడిని దడిపిస్తే ఆయనకి కాలి హాల్ టికెట్లు ఎత్తుకెళ్ళిపోయి ఉంటాడు రా.. అయినా కోరుకునేదేదో నీ గురించి కోరుకోవచ్చుగా నా హాల్ టికెట్ కూడా దొబ్బెట్టడం ఎందుకు అని మళ్ళీ ఏడుపు మొదలు పెట్టాను.
అందరం కలిసి కట్టు గా మా స్కూల్ కెళ్ళి మా ప్రిన్సిపల్ ముందు ఏడిస్తే ఆమె పరీక్ష కి అయిదు నిమిషాల ముందు కొత్త హాల్ టికెట్లు మా చేతిలో పెట్టింది.
ఒక్కో పరీక్ష ఒక్కో యుద్ధం చేసినంతగా ఫీలైపోయే వాళ్ళం. హిందీ అంటే మా వాడికి హడల్. నాకేమీ రాదురా ఫెయిలైపోతాను రా అన్నాడు. భయపడకు ఏదో ఒకటి రాసెయ్యి కాని చివర్లో ' హై ' అని మాత్రం రాయి అదేరా హిందీ అంటే అని ఒక చిట్కా చెప్పా. అంతే హిందీ ని హలీం చేసి వచ్చాడు మా వాడు.తరువాత లెక్కల పరీక్ష. అమ్మమ్మ వాడి అట్ట నిండా ఫార్ములాలు రాసి పడేసింది. పరీక్షలో అవి చూసి రాసేసాడు. చివరి పరీక్ష సోషల్. అది అంటే వాడికే కాదు నాకు కూడా దడే.సోషల్ పరీక్షలో చివరిలో ఒక మ్యాపు ఇచ్చి అందులో ఏ ఏ రాష్ట్రాలు ఎక్కడున్నాయో గుర్తు పెట్టమన్నారు. మా దరిద్రానికి అంతకు ముందు సంవత్సరమే ఇంకో మూడు కొత్త రాష్ట్రాలు ఏర్పడ్డాయి అంట.
రాష్ట్రాలు విడిపోకూడదని మనస్పూర్తిగా కోరుకునే వాళ్ళు ఎవరైనా ఉన్నారంటే అది సోషల్ స్టూడెంటే ఎందుకంటే ఎన్ని ఎక్కువ రాష్ట్రాలైతే అంత ఎక్కువ గుర్తుపెట్టుకోవాలి.
మా దినేష్ గాడు కళ్ళు మూసుకి వేలు ఎక్కడ పెడితే అక్కడ గుర్తు పెట్టేసాడంట. అలా మా చివరి పరీక్ష కూడా పూర్తయిపోయింది.
ఒక నెల రోజులు గడిచిపోయాయి. తెల్లారితే రిసల్ట్స్. అందరూ ఉత్కంఠగా ఎదురు చూస్తున్నారు.నేను కూడా దినేష్ గాడి ఇంటికెళ్ళాను. అక్కడ ఒక ఆంబులెన్స్ సిద్ధం గా ఉంది. ఆ వాతావరణం చూసి నాకు భయమేసింది. అందరి మొహాల్లో ఉత్కంఠ. దినేష్ గాడి గురించి కాదు వాడు పాసవ్వకపోతే అమ్మమ్మ కి ఏమవుతుందేమో అని.
రిసల్ట్స్ వచ్చాయి........ నాకు స్టెట్ 1st రాలేదు కాని డిష్టింక్షన్ వచ్చింది.
తర్వాతి నెంబర్ దినేష్ గాడిది.... 2nd క్లాసులో వాడి పేరు లేదు. ఫెయిలైపోయాడని అనుమానం మొదలయ్యింది. నర్సులు ఇంజెక్షన్లూ, సెలైన్ లూ రెడీ చేసుకుంటున్నారు. 3rd క్లాసులో కూడా వెదికారు అక్కడా వాడి నెంబర్ లేదు. అంతే అమ్మమ్మ కి చిన్నగా గుండెల్లో నొప్పి మొదలవుతుంది.అందరూ ఆశలు వదిలేసుకున్నారు. స్ట్రెచర్ మీద ఎక్కిస్తున్నారు. ఆంబులెన్స్ బయల్దేరబోతుంది. నాకు ఎందుకో అనుమానమొచ్చి 1స్త్ క్లాసులో చూసా. గట్టిగా ఒక్క కేక పెట్టా. అమ్మమ్మా మన దినేష్ గాడు 1స్ట్ క్లాసులో పాసయ్యాడు అమ్మమ్మా అని పరిగెత్తుకుంటూ వెళ్ళి చెప్పాను.
అంతే అమ్మమ్మ కి నోట మాట రాలేదు. ఆనందం తో ఉక్కిరి బిక్కిరి అయిపోయింది. ఊపిరి ఆడటం లేదు అని ఆక్సిజన్ పెట్టారు. ఒక పది నిమిషాలకి తేరుకుంది. దినేష్ గాడి ని దగ్గరకి రమ్మని సైగ చేసింది వాడు దిక్కులు చూసుకుంటూ అమ్మమ్మ దగ్గరకి వెళ్ళాడు.
ఈ జన్మ కి నాకు ఈ ఆనందం చాలు రా ఇంకేమి అక్కర్లేదు అని ఆస్థి మొత్తం దినేష్ గాడి పేర రాసేసింది.

కథ..స్క్రీన్ ప్లే..డైరక్షన్...షేర్ ఖాన్

డియర్ స్టూడెంట్స్ మన కాలేజ్ వార్షికోత్సవం సందర్భంగా కొన్ని ఈవెంట్స్ కండక్ట్ చేస్తున్నాం,ఆసక్తి ఉన్న వాళ్ళు వాళ్ళ పేర్లు నమోదు చేసుకోగలరు...ఇంగ్లీష్ లో ఉన్న సర్క్యులర్ ని మా లాంటి పేద విద్యార్ధుల (పూర్ స్టూడెంట్స్ ని తెలుగులో అదే కదా అంటారు) కోసం తెలుగులో చదివి వినిపించారు మా లెక్చరర్.ఈ సారి ఎలాగైనా మా టాలెంట్ ని అందరికి తెలిసేలా ప్రదర్శించాలి అనుకున్నాం మేమంతా (మేమంతా అంటే మా తొట్టి గ్యాంగ్).ఆ ఈవెంట్స్ ఏంటని అడగగా మా లెక్చరర్ లిస్ట్ చదవడం ఆరంభించారు.
ఎస్సే రైటింగ్ ,టెక్నికల్ క్విజ్, డిబేట్, సాంగ్స్, డ్యాన్స్, నాట్యం ఇలా చెప్తుంటే ఒకరి మొహాలం ఒకరు చూసుకున్నాం.మనకి పైన చెప్తున్న వాటికి ఎక్కడైనా సంబంధం ఉందా అని. ఇంతలో వరద బాదితుడికి పులిహార పొట్లం దొరికినట్లు డ్రామా అన్న పేరు వినపడింది. ఇదైతే మన టాలెంట్ మొత్తం చూపించడానికి మంచి అవకాశం ఉంటది అనుకుని అందరం డ్రామా కి పేర్లు ఇచ్చాం.
డ్రామా ఐతే మన H.O.D  షేర్ ఖాన్ ని కలవాలి. ఆయనే సెలెక్ట్ చేస్తారు ఆర్టిస్ట్ లని అని చెప్పారు.
షేర్ ఖాన్ ఆ పేరు వినగానే మా గుండెలు గుభేల్ మన్నాయి. ఎవరి పేరు చెబితే స్టూడెంట్స్ స్లిప్పులు రాయడం మానేస్తారో...
ఎవరి పేరు చెబితే లెక్చరర్లు క్లాసులు చెప్పడానికి భయపడతారో ఆయనే షేర్ ఖాన్...
డైరెక్టర్, ప్రిన్సిపాల్, లెక్చరర్స్, స్టూడెంట్స్ ఈ నలుగురూ మా కాలేజీ కి నాలుగు స్థంభాలైతే కనిపించని అయిదో స్థంభమేరా మా షేర్ ఖాన్...
అలాంటి షేర్ ఖాన్ దగ్గరకెళ్ళడానికా మేము పేర్లు ఇచ్చింది. పులి బోనులోకి వెళ్ళడానికి బ్లాకు లో ఎంట్రీ పాసులు కొనుక్కున్నట్లుంది మా పరిస్థితి.
పేర్లు ఇచ్చాక మధ్యలో మిడిల్ డ్రాపులు ఉండవని చెప్పడం తో ధైర్యం తెచ్చుకుని వెళ్ళాం.
లోపలికి వెళ్ళే సరికే ఇంకొ పది మంది దాకా మేకలు (స్టూడెంట్స్)  పులి బోనులో ఉన్నాయి. కాని మేము భయపడినంత వయలెంట్ గా ఏం లేదు సిచ్యుయేషన్ అక్కడ.
పులి చాలా ప్రసాంతం గా ఉంది. అందరిని నవ్వుతూ పలకరిస్తుంది. "చూడండి స్టూడెంట్స్ మీరందరు పేర్లు ఇచ్చినందుకు నాకు చాలా ఆనందం గా ఉంది. కాని ఇంతమందిని తీసుకోవడం కుదరదు కనుక నా కథలో క్యారక్టెర్స్ కి సరిపోయే వాళ్ళని మాత్రమే తీసుకుంటాను.మిగతా వాళ్ళకి మరొక సారి చాన్స్ ఇస్తాను OK నా?. ఇప్పుడు మీ అందరికి నేనొక డయలాగ్ ఇస్తాను దాన్ని చదివి ఒక అయిదు నిమిషాలలో ఒక్కొక్కరుగా నాకు చెప్పండి. ఎవరి డయలాగ్ నచ్చితే వాళ్ళని తీసుకుంటా"  అని అందరి చేతుల్లో పేపర్ పెట్టారు.
ఆ డయలాగ్ చూడగానే అది తెలుగు బాషే అని అర్ధం చేసుకోడానికే ఒక 2 నిమిషాలు పట్టింది. దాన్ని పూర్తిగా చదవడానికి ఇంకో 3 నిమిషాలు పట్టింది అందరికి.
అయిదు నిమిషాల తరువాత ఒక్కొక్కరుగా డయలాగ్ చెప్పడం మొదలు పెట్టారు.ఒక పది మంది డయలాగ్ చెప్పిన తరువాత మా షేర్ ఖాన్ అసలు క్యారక్టర్ బయటకొచ్చింది. పులి నిద్ర లేచింది. ఒక్క సారి గా గాంఢ్రించింది.
"ఏంట్రా ఆ డయలాగులు చెప్పడం? మిమ్మల్ని చూస్తుంటే తెలుగు చచ్చిపోతుందనిపిస్తుంది రా...తెలుగు డయలాగ్ ని తెలుగులో చెప్పడం కూడా రాదారా మీ మొహాలు మండ. నువ్వు ఇటు రారా " అని మా నవీన్ గాడిని పిలిచి మళ్ళీ ఇంకో సారి చెప్పమన్నాడు.
వాడు "ఓరీ ముండా" అనగానే వెంటనే వాడి చెవి మెలిపెట్టి ముండా ఏంట్రా ముండా అది ముండా కాదురా మూఢా.. రా నీ మొహం మండా అని గట్టిగా ఇంకోసారి చెవి మెలి పెట్టాడు.వాడు చెవి కోసిన మేకలా అరుస్తుంటే నేను నవ్వాపుకోలేక కిసుక్కున నవ్వాను. అది చూసి మా H.O.D కి పుసుక్కున కోపమొచ్చింది.
"ఏంటి సార్ నవ్వుతున్నారు, ఇంకొకడిని చూసి నవ్వడం కాదు నీకొస్తే నువ్వు చెప్పి తగలడు" అని విసుక్కున్నాడు. ఆయన విసుక్కోవడంతో నాకు పౌరుషం పెరిగి ఒక్కసారి కళ్ళు మూసుకుని ఎన్టీవోడిని తలుచుకుని అవేశం తెచ్చుకుని మా షేర్ఖాన్ వైపు చేయి చూపిస్తూ డయలాగ్ చెప్పడం మొదలు పెట్టాను
"ఓరీ మూడా! నిజకర నికర విధారిత శత్రు మస్త మస్తిష్కమును కోరు ఈ వీర హర్యక్షంబునే నిర్లక్షంబు చేయుంచుంటివా...?"  అని డీలాగ్ మొత్తం చెప్పి చివర్లో హెహెహే అని బాలకృష్ణ లాగ లాస్ట్ లో ఒక సౌండ్ ఇచ్చి ఇంద్ర లో చిరంజీవి లా మీసం మెలేసి,  ఆది లో బుడ్డ N.T.R లా తొడ కొట్టాను.
అందరి కళ్ళల్లో ఆశ్చర్యం , మా షేర్ ఖాన్ కళ్ళల్లో ఆశ్చర్యం తో కూడిన ఆనందం, ఒక రెండు నిమిషాల తరువాత తేరుకుని 'శెహ్బాష్ ఇది రా డయలాగ్ చెప్పే విదానం, ఇది రా ఎమోషన్ అంటే, ఇది రా ఎక్స్ప్రెషన్ అంటే? అని తెగ మెచ్చేసుకున్నాడు.
ఒక్క డయలాగ్ కే ఇంత ఫీలయిపోతున్నాడేంటి అని " ఒక్కొక్క డయలాగ్ కాదు షేర్ ఖాన్ వంద డయలాగుల్ని ఒకేసారి చెప్పేస్తా" అని అందామనుకుని మరీ ఓవర్ గా ఉంటదేమో అని ఆపేసా. కథలో నాదే మెయిన్ కేరక్టర్ అని చెప్పాడు, మిగతా సపోర్టింగ్ ఆర్టిస్టులని ఎంచుకుని మిగతా వాళ్ళని పంపించేసాడు.
"స్టూడెంట్స్, ఇప్పుడు మీరు వేసే డ్రామా కథ మామూలు కథ కాదు, ఒక సామాజిక బాధ్యతతో కూడుకున్న కథ, ఈ నాగరిక ప్రపంచం లో మన మూలాలని మనం మరిచిపోతున్నాం అని గుర్తు చేసే కథ.."అని చెప్తున్నారు. అబ్బో ఇదేదే కృష్ణ వంశీ సినిమా టైపు కథలా ఉందే... ఇలాంటి కథలో నాది మెయిన్ కేరక్టర్ అంటే ఈ కేరక్టర్ తో మనకి మంచి పేరొస్తదేమో అని మనసులో ఏదేదో అనేసుకుంటుండగా  ఇంతకీ ఈ స్టోరీ కి టైటిల్ ఏంటి సార్ అని ఎవరో అడిగితే "రోడ్డు మీద పేడ" అని గర్వం గా టైటిల్ ని లాంచ్ చేసాడు మా షేర్ ఖాన్. అంతే అందరికీ ఒక్కసారిగా కడుపులో దేవేసినట్లు అనిపించింది. రోడ్డు మీద పేడా? ఇదేం టైటిల్ రా నీ అమ్మా కడుపు మాడా.. మళ్ళీ ఇందులో నాది మెయిన్ కేరక్టరా? ఓరి నాయనో అని నా అంతరాత్మ మా H.O.D ని అడ్డమైన బూతులు తిట్టింది.
వారం రోజుల కఠిన కఠోర రిహార్సల్స్ అనంతరం.. మా రోడ్డు మీద పేడ స్టేజీ మీదకి ఎక్కేటందుకు రెడీ అయ్యింది...
ఇప్పుడు మీరు చూడబోతున్నారు... ఒక గొప్ప సోషల్ ఎలిమెంట్స్ ఉన్న డ్రామా...  రోడ్డు మీద పేడ.. దీనికి కథ, స్క్రీన్ ప్లే, మాటలు, డైరక్షన్ మన H.O.D  షేర్ ఖాన్ గారు అని మా యాంకర్ అనౌన్స్ చేయగానే హాలు మొత్తం ఒకటే ఈలలు చప్పట్లు, ఇవన్ని మా షేర్ ఖాన్ గారి కోసమే అనుకుని ఆయన ప్రేక్షకుల వైపు చూస్తూ చేయి ఊపుతున్నారు.. ఇంతలో చిన్నగా తెర పైకి లేచింది..  

                                              "రోడ్డు మీద పేడ"

ఒక పల్లెటూరి రైతు ( కథలోని మెయిన్ కేరక్టర్ అంటే నేనే ) ఒక గేద (ఇక్కడ గేద అంటే నిజం గేద కాదు.. నిజం గేద ని పెడదామంటే బ్లూ క్రాస్ వాళ్ళు బొక్కలో పెడతామన్నారు. గేదా పర్సనాలిటీ ఉన్న ఒకడికి నల్ల బెడ్ షీట్ కప్పామన్న మాట)  ని తోలుకుంటూ హైటెక్ సిటీ వైపు నడుచుకుంటూ వెళ్తున్నాడు..
"హై హై...ఓ..ఓ..డుర్ డుర్...చల్ చల్..."  అని నేను అరుచుకుంటూ మా గేద గాడిని తోలుతున్నాను.. సరిగ్గా హై టెక్ సిటీ దగ్గరకొచ్చే సరికి మా గేదకి మోషన్స్ అయ్యి రోడ్డు మీద పేడ వేసింది..అది నేను చూసుకోకుండా అక్కడి నుండి వెళ్ళిఫోయాను..
తరువాతి సన్నివేశం...
ఒక పని లేని టి.వి రిపోర్టర్ రాం బాబు తన కెమేరామెన్ గంగ తో సెన్సేషనల్ న్యూస్ ని వెతుక్కుంటూ హైటెక్ సిటి పరిసర ప్రాంతాలలో తిరుగుతుంటాడు..
అప్పుడు మన గంగ దూరంగా పచ్చగా నిగనిగలాడుతూ కుప్ప లా రోడ్డు మీద పడి ఉన్న ఒక వింత పదార్ధాన్ని చూసి రాంబాబు ఏంటది అని దాని దగ్గరకి వెళ్తారు..
అసలే న్యూస్ లేక గోల్లు గిల్లుకుంటున్న రాంబాబు కి ఆ వింత పదార్ధం మీద ఒక ప్రోగ్రాం చెయ్యాలనిపించి వెంటనే తన T.V.X చానల్ కి ఫోన్ చేసి... ఈ సెన్సేషనల్ న్యూస్ గురించి బ్రేకింగ్ న్యూస్  వేయండి అని చెప్పాడు.
"హై టెక్ సిటి రోడ్డు పైన ఒక వింత పదార్ధం... బాంబు ఏమో అన్న అనుమానం తో ప్రజల్లో భయాందోళనలు.."  ఆ బ్రేకింగ్ న్యూస్ చూసి క్షణాల్లో అన్ని డెపార్ట్ మెంట్ ల వాళ్ళు అక్కడికి చేరుకున్నారు..
బాంబు స్క్వాడ్ వాళ్ళు వాళ్ళ బాంబు డెటెక్టర్ తో చెక్ చేసి అది బాంబు కాదని తేల్చేసారు..ఇక అదేమిటి అన్న ప్రశ్న అందరిలో తలెత్తింది. గంగ తన కెమేరా ని జూం చేసి ఆ పేడ ని చూపిస్తుంటే మన రాం బాబు మైక్ మూతి దగ్గర పెట్టుకుని రోడ్డు పైన ఉన్న ఈ వింత పదార్ధం ఏమై ఉంటుంది.. మీ ఆన్సర్ ని టైప్ చేసి మాకు SMS పంపండి.. అని ఒక SMS పోల్ కూడా పెట్టేసాడు.
ఇంతలో అక్కడికి చేరుకున్న ఒక సైంటిస్ట్ బహుశా ఇది మార్స్ గ్రహం లో ఏదైనా విస్పోటనం జరిగి అక్కడి నుండి ఒక మట్టి ముద్ద ఎగిరి భూమి మీద పడి ఉండొచ్చు అనుకుంటున్నాను అంటాడు..
వెంటనే లేదు లేదు.. ఇది చాలా మెడికల్ వేల్యూస్ కలిగి ఉన్న పదార్ధం.. కచ్చితం గా ఇది ఏదో మెడిసిన్ కి సంబంధించినదై ఉంటుంది అని ఒక డాక్టర్ చెప్పాడు.
వెంటనే ఏమిటండీ మీరు మాట్లాడేది.. అది చూస్తుంటే చాలా ఫ్రెష్ గా ఉంది..మంచి వాసన వస్తుంది.. కచ్చితంగా ఇదేదో తినే పదార్ధం అయ్యి ఉంటుందని వేలితో తీసుకుని నాలుక కి రాసుకున్నాడు అక్కడే ఉన్న ఒక ఫైవ్ స్టార్ హోటల్ లో పని చేసే చెఫ్.
అపచారం అపచారం.. ఏమిటయ్య నువ్వు.. చేతులు పెట్టేస్తున్నావ్.. అదేమిటనుకున్నావ్..సరిగ్గ చూడు.. ఆ షేపు అవి చూస్తుంటే తెలియట్లా.. రోడ్డు పైన వెలిసిన వినాయకుడని.. అని ఒక పూజారి లెంపలేసుకుని దణ్ణం పెట్టుకున్నాడు..
ఇదంతా చూసి మన రాం బాబు అందరి దగ్గర మైకు పెట్టి వాళ్ళ వాదనలు లైవ్ టెలికాస్ట్ ఇచ్చేస్తున్నాడు..ఇలా జరుగుతుండగా నేను గోచీ పైకి దోపుకుంటూ మా గేదగాడిని తోలుకుంటూ వెనక్కి వస్తుంటాను..అక్కడ జనాల హడావిడి చూసి ఏమైందో అని నా గేద ని BMW కారు పక్కన పార్క్ చేసి నేను ఆ గుంపులోకి వెళ్ళాను.. ఏమైందని అక్కడ నుంచున్న వారిని అడిగితే రోడ్డు మీద ఉన్న దాన్ని చూపించి అదేమిటో తెలియక కొట్టుకుంటున్నారు అని చెబితే దాని దగ్గరకెళ్ళి చూసి అది నా గేద పేడే అని గుర్తించి అయ్యో ఎందుకయ్యా కొట్టుకుంటారు ఇది నా బర్రె పేడ..ఇందాక ఇటుగా వెళ్ళినప్పుడు వేసినట్లుంది చూసుకోలా.. అని నా రెండు చేతులో ఎత్తి నా గంపలో వేసుకుంటుంటే అందరూ ఆశ్చర్యపోయారు. ఏంటి ఇది గేద పేడ? అని మన రాం బాబు నా దగ్గరకొచ్చి మైకు నా నోట్లో పెట్టాడు.
అప్పుడు నేను అవునయ్య ఇది నా బర్రె వేసిన పేడ నే.. అయినా మీ పట్నమోల్లకి పేడ కూడా తెలీదా.. ఏం మనుషులయ్యా..
అయినా మా పల్లెటూరి కి రండయ్యా ఇలాంటి పేడ కుప్పలు బోలెడుంటాయి.. మా ఊరిలో రోడ్డులుండవయ్యా పేడలే ఉంటాయి..
అయినా మీకు బర్రెలు పాలు ఇస్తాయని తెలుసు గాని పేడలేస్తాయని, అవి గిట్లనే ఉంటాయని కూడా తెలీదా అయ్యలు.. మీకన్నా మా పల్లెటూరోల్లే నయమయ్యా.
అనుకుని నా బర్రె ని తీసుకుని బయలుదేరుతుంటే మన రాం బాబు ఆపి ఈ పేడ తో ఏం చేస్తారు కొంచెం మా ప్రేక్షకులకి చెప్పండి అని మళ్ళీ నా మూతిలో మైకు పెట్టాడు..
ఈ పేడ తో సంక్రాంతి కి గొబ్బెమ్మలు చేసుకోవచ్చు.. నీళ్ళల్లో కలిపి కల్లాపి చల్లుకోవచ్చు..గోడకేసి కొట్టి ఎండబెట్టి పిడకలు కూడా చేసుకోవచ్చు... అని నేను చెప్తుంటే అందరూ ఆశ్చర్యం గా నోళ్ళెల్లబెట్టి చూస్తున్నప్పుడు చిన్నగా తెర కిందకి జారుతుంది.
మా షేర్ ఖాన్ కళ్ళల్లో నుండి ఆనంద భాష్పాలు రాలుతున్నాయి. ప్రేక్షకులంతా నవ్వాలో ఏడవాలో అర్ధం కాక బుర్ర గోక్కుంటూ చప్పట్లు కొట్టారు.
తరవాతి రోజు మా తారాగణాన్ని తన రూం కి పిలిచి అభినందించి గిఫ్ట్లు ఇచ్చారు.హమ్మయ్యా అనుకుని అందరూ ఊపిరి పీల్చుకుంటుండగా 'ఈ డ్రమా ని కేవలం మన కాలేజీ కే పరిమితం చేయటం నాకు నచ్చట్ల, ఇలాంటి మంచి కథ జనాల్లోకి వెళ్ళాలి అందుకే ఊరు ఊరూనా వాడ వాడనా ఈ కథతో మనం నాటక ప్రదర్శనలిద్దాం అని బాంబు పేల్చాడు. అంతే అందరూ ఒక్కసారిగా వద్దు బాబోయ్ వద్దు అని గట్టిగా అరిచారు.

నా మొదటి ప్రేమలేఖ..!

కళ్యాణ్ గాడి కళ్యాణం...!

"నాన్నా కళ్యాణం...! మన పేరయ్య గారు వచ్చారు రా.. ఏవో రెండు ఫోటోలు తీసుకొచ్చారు. పెద్దగా ఏం లేరు 
రా..! ఒక పిల్ల చామంచాయగా ఉంది. ఇంకో పిల్లేమో కొంచెం కురసగా ఉన్నట్లుంది రా. నీ పక్కన పెద్దగా 
ఆనరేమోరా. వద్దని చెప్పేయమంటావా మన పేరయ్య గారికి?" ఫోన్లో మన కళ్యాణ్ వాళ్ళ అమ్మ. నువ్వాగవే తల్లీ! వచ్చిన 
సంబంధాన్ని వచ్చినట్లు వెనక్కి పంపించేస్తావ్ నువ్వొకదానివి. అయినా చామంచాయ సరిపోదంటే నా మొహానికి. అయినా మరీ 
అంత తెల్లగా ఉన్నా ఏం చేసుకుంటామే? కరెంట్ పోతే కొవ్వొత్తి వెలిగించుకోకుండా దాని మొహం చూస్తా కుర్చుంటామా 
ఏంటి? ఇంక హైట్ అంటావా ఇంట్లో నేనొక తాడి గాడిని ఉన్నా సరిపోదా? ఇంకో తాడి చెట్టు కావాలా? ఐనా హైటుగా ఉన్న 
కోడల్ని తెచ్చుకుని దానితో కొబ్బరి మట్టలేమైనా కోయిస్తావా ఏంటే?
ముందు ఫోన్ పెట్టి పేరయ్య గారికి ఒక జగ్గు జూస్ చేసి పెట్టు. నేను ఇంటికొస్తున్నా" అని ఫోన్ పెట్టేసాడు కళ్యాణ్.
కళ్యాణ్: నమస్తే అండి బాగున్నారా?
పేరయ్య: ఆ బాగున్నానయ్యా నువ్వు బాగున్నావా? నీకోసమే చూస్తున్నా బాబూ.. ఇదిగో ఈ రెండు సంబందాలలో 
నువ్వు ఏదో ఒకటి ఖాయం చేసుకోవాలంతే.
ఈ శ్రావణ మాసం లో నీ పెళ్ళి అయిపోవాల్సిందే. ఎప్పుడో పోయిన పుష్కరాలప్పుడు నీకు మొదటి సంబంధం 
తీసుకొచ్చా. వచ్చే ఏడాది మళ్ళీ పుష్కరాలొచ్చేస్తున్నాయి. నీకు మాత్రం ఇంకా పెళ్ళి కాలేదు. ఈ చుట్టు పక్కల 
ఉన్న పది జిల్లాలలో పెద్దమనిషి అయిన అమ్మాయిలు ఉన్న ప్రతి ఇంటి గడపా తొక్కానయ్యా నీకోసం. ఈ రెండు 
సంబంధాలే ఇంక ఆఖరు నా ఖాతాలో అని చేతిలో ఫొటోలు పెట్టాడు.
రెండు ఫోటోలు నచ్చేసాయి. రెండూ మాట్లాడి చూడండి ఏది కుదిరితే అది చేసుకుందాం అని చెప్పాడు కళ్యాణ్.
రెండు రోజుల తర్వాత...
"సారి బాబు ఆ రెండు సంబంధాల వాళ్ళకి మన సంబంధం నచ్చలేదంట" ఫోన్ లో పేరయ్య.
ఆ పిడుగు లాంటి వార్త వినగానే ఆరడుగుల ఆజానుబావుడు అరడుగు కృంగిపోయాడు. గుండె దిటవు చేసుకుని 
ఏమైందండి ఎందుకంటా అని అడిగాడు.
పేరయ్య : ఒకరేమో ఏజ్ ఎక్కువని వద్దన్నారు. ఇంకొకరేమో గవర్నమెంట్ జాబు సంబంధమే కావాలంట . అయినా నీ 
జాతకం లో ఏదో దోషముందయ్యా లేకపోతే ఏమీ లేని వెధవలకి కూడా పెళ్ళిళ్ళు అయిపోతున్నాయి. అన్నీ ఉన్న వెధవవి 
నీకు మాత్రం అయ్యి చావట్లా? అని నాలుక కరుచుకుని సారీ బాబు ఏదో నీకు సంబంధం సెట్ చేయలేకపోతున్నా 
అన్న కోపం లో అలా అనేసా ఏమీ అనుకోకూ బాబు.
కళ్యాణ్: ఆ ఇందులో అనుకోడానికి ఏముందిలేండి. అవ్వాల్సిన టైం కి పెళ్ళి అవకపోవడం వల్ల అడ్డమైన వెధవలతో 
మాటలు పడాల్సి వస్తుంది. అని నాలుక కొరుక్కుని అయ్యో మిమ్మల్ని కాదండీ మామూలుగా అన్నాను. ఇప్పుడేం 
చేయమంటారో చెప్పండి మీరే?
పేరయ్య : ఏం లేదు బాబు నాకు తెలిసిన సిద్ధాంతి ఒకాయన ఉన్నాడు. జాతకాలు చూసి దోషాలు ఏమైనా ఉంటే దోషాలు 
తొలగిస్తాడు. ఒకసారి ఆయన్ని కలువు నాయన నీకు మంచి జరగొచ్చు.
కళ్యాణ్: అలాగే అండి.
పేరయ్య : ఇంకో విషయం. ఈ వారం మా అమ్మాయి పెళ్ళి బాబు. అమ్మ గారిని తీసుకుని తప్పకుండా రా బాబు.
కళ్యాణ్: పేరయ్య గారు మీకు పెళ్ళీడుకొచ్చిన అమ్మాయి ఉందా? ఎప్పుడూ మాట వరసకైనా చెప్పలేదేంటండీ?
పేరయ్య : ఓరినాయనో వీడి కక్కుర్తి మండిపోను అని మనసులో తిట్టుకుంటూ బాబూ మా అమ్మాయి నువ్వు 10th లో 
ఉన్నప్పుడు L.K.G చదువుతుండేది బాబు. U.K.G లో ఉన్నప్పుడు ఎవరో అబ్బాయిని ప్రేమించిందంట. ఆ 
అబ్బాయినే ఇప్పుడు పెళ్ళి చేసుకుంటుంది. లేకపోతే బంగారం లాంటి అల్లుడిని ఎందుకు మిస్ చేసుకుంటాను 
బాబు. సారీ బాబు. పెళ్ళికి కుదిరితేనే రా పర్లేదు. నీకు ఏవో పనులుంటాయి గా. ఉంటా బాబు.

సిద్ధాంతి గారి ఇంట్లో...
నమస్కారమండీ శాస్త్రి గారు..
సిద్ధాంతి : చెప్పు నాయన.. ఏ పని మీద వచ్చావ్.
కళ్యాణ్ : నా పేరు కళ్యాణ్ అండి. నాకింకా కళ్యాణ ఘడియలు రాలేదండి. ఎప్పుడొస్తాయో చూసి చెప్తారేమో అని మీ 
దగ్గరకొచ్చా అండి..
సిద్ధాంతి : నీ వయసెంత నాయనా..
కళ్యాణ్ : పాతికేళ్ళండీ...... పదేళ్ళ క్రితం...
సిద్ధాంతి : అబ్బో భూమి పుట్టక ముందు పుట్టావు..ఇంకా కళ్యాణ ఘడియలు రాకపోవడమేంతి నీ పిండాకూడు.. 
అవెప్పుడో వచ్చేసి వెళ్ళిపోయుంటాయి కూడా..
కళ్యాణ్ : అవునా అంటే ఇంక నాకు కళ్యాణ యోగం లేదా స్వామీ..
సిద్ధాంతి : ఏది ఒకసారి నీ జాతకం ఇలా ఇవ్వు... మా ల్యాబు కి పంపించి అన్ని టెస్టులు చేసి రిపోర్ట్ 
ఎల్లుండి చెప్తా..
కళ్యాణ్ : అంటే యూరిన్ టెస్ట్, బ్లడ్ టెస్ట్ వైగరా అన్నీ చేస్తారా స్వామీ మీ ల్యాబులో..
సిద్ధాంతి : హా చేస్తాం, ఎయిడ్స్ టెస్ట్, నీ పిండాకూడు టెస్ట్ అన్నీ చేస్తాం. ఇలా అధిక ప్రసంగం చేసే వాళ్ళకే 
పెళ్ళిళ్ళు అయ్యి చావవు..
కళ్యాణ్ : అయ్యో సారీ స్వామీ ఏదో అమాయకత్వంతో అడిగేసాను. ఎల్లుండి వస్తాను స్వామీ ఉంటాను..

సిద్ధాంతి గారు చెప్పిన ఎల్లుండి..అంటే ప్రస్థుతం...

సిద్ధాంతి : రావయ్యా రా.. ఇదిగో నీ జాతకమే చూస్తున్నాను...
నీకు ఈపాటికే కనీసం ఒక పెళ్ళైనా అయిపోయి ఉండాలయ్యా... గ్రహాలు అన్నీ కూడా కరెక్ట్ పొజీషన్లలోనే ఉన్నాయయ్యా...
కళ్యాణ్ : మరెక్కడ దెబ్బ కొట్టింది స్వామీ...
సిద్ధాంతి : నీ పేరు కళ్యాణ్ కదా... ముందు వెనకా ఏమైనా ఉన్నాయా..
కళ్యాణ్ : ఉత్త కళ్యాణే స్వామీ..
సిద్ధాంతి : ఉత్త కళ్యాణా మరి ఇక్కడ కళ్యాణ్ అని మాత్రమే రాసి ఉంది ఏంటి?
కళ్యాణ్ : ఉత్త కళ్యాణ్ అంటే కళ్యాణ్ మాత్రమే అని..ముందు వెనకా ఏమీ లేదనీ..
సిద్ధాంతి : నీ బాష తగలెయ్య.. సర్లే నీ పేరే నీ పెళ్ళికి అడ్డంకి. కళ్యాణ్ అన్న పేరు వాళ్ళకి కళ్యాణం కలిసి 
రాదు నాయనా..
కళ్యాణ్ : అయ్యో అదేంటి స్వామీ.... కళ్యాణ్ అని ఈ లోకం లో చాలా మంది ఉన్నారు కదా స్వామీ... వాళ్ళంతా 
పెళ్ళిళ్ళు చేసుకోవట్లేదా పిల్లల్ని కనట్లేదా..
సిద్ధాంతి : ఉన్నారు కళ్యాణ్ బాబు అనో,కళ్యాణ్ కుమార్ అనో, కళ్యాణ్ రాం అనో ఇలా ముందు వెనకా ఏదో ఒకటి 
పెట్టుకుంటారు అందరూ...అంతే కానీ నీలా ఉత్త కళ్యాణ్ చీ చీ నీ దరిద్రపు బాష నాకు అంటుకున్నట్లుంది. 
సర్లే నీలా కళ్యాణ్ అని మాత్రమే పెట్టుకున్న వాళ్ళు చాలా తక్కువ మంది ఉంటారు, అలాంటి వాళ్ళలో కళ్యాణ దోషం 
ఉన్న వాడివి నువ్వొకడివి... అంతెందుకు పవన్ కళ్యాణ్ మొదటి సినిమా అప్పుడు అతని పేరు ఏంటీ?
కళ్యాణ్ : ఉత్త కళ్యాణ్ సారి సారి కళ్యాణ్..
సిద్ధాంతి : పేరు కి ముందు పవన్ తగిలించుకున్నాడు.. ఒకటి కాదు.. రెండు పెళ్ళిళ్ళు అయ్యాయి... 
ఇప్పుడు అతని రేంజ్ ఎలా ఉందో చూస్తున్నావుగా
కళ్యాణ్ : అంటే ఇప్పుడు నేను కూడా పేరు కి ముందు ఏమైనా పెట్టుకుంటే నాకు కూడా పెళ్ళి అయ్యిద్దా స్వామీ
సిద్ధాంతి :ఖచ్చితంగా అయ్యిద్ది.. పవన్ కళ్యాణ్ లా రెండు కాకపోయినా కనీసం ఒక్కటైనా అయ్యిద్ది...
కళ్యాణ్ : అయితే అర్జంట్ గా పేరు మార్చేయండి స్వామీ..
సిద్ధాంతి :మార్చొచ్చు కాని ఒక పాతిక వేలు ఖర్చయ్యిద్ది నాయనా..
కళ్యాణ్ : పాతిక వేలు అంటే మరీ ఎక్కువ స్వామీ ఒక పది వేలైతే O.K.
సిద్ధాంతి :పది వేలకి పెళ్ళి దాకా అవ్వడం కష్టం నాయనా.. ఎంగేజ్మెంట్ వరకు అయితే O.K.
కళ్యాణ్ :వద్దులే స్వామీ ఇదిగోండి పాతిక వేలు...
సిద్ధాంతి :మంచిది...ఇప్పుడు చెప్పు నీ పేరు కి ముందు ఏం పేరు పెడదాం. పవన్ కళ్యాణ్ అని 
పెట్టుకుంటావా బాగా పాపులర్ పేరు కదా...
కళ్యాణ్ :వద్దు స్వామీ ఆ పేరు జనాలలో బాగా పాపులర్ అయిపోయింది. ఏదైనా కొత్త పేరు పెట్టండి స్వామీ
సిద్ధాంతి :పోనీ వాళ్ళబ్బాయి పేరు అఖీరా పెట్టుకుంటావా? లేటెస్ట్ పేరు...
కళ్యాణ్ : అఖీరా కళ్యాణ్... ఇదేదో బాగుంది స్వామీ... ఇదే ఖాయం చేసుకోండి..

ఒక అరగంట పుజా పునస్కారాల తర్వాత సిద్దాంతి గారు కళ్యాణ్ నుదుటిన మూడు నామాలు పెట్టి నాయాన ఇక 
నుండి నీ పేరు అఖీరా కళ్యాణ్...
థాంక్స్ స్వామీ అని సిద్దాంతి గారి కాళ్ళ మీద పడగానే ఆయన కళ్ళు మూసుకుని కళ్యాణ ప్రాప్తిరస్తు అని 
దీవించగానే..... 'ఇది కళ్యాణం కమనీయం జీవితం ...' అని రింగ్ టోన్ తో మన కళ్యాణ్ సారీ మన అఖీరా కళ్యాణ్ 
ఫోన్ మ్రోగింది.
'నాన్నా కళ్యాణం నీకు సంబంధం ఖాయమయ్యింది రా... అని వాళ్ళ అమ్మ గొంతు ఫోన్ లో...
వెంటనే నోట మాట రాక ఫోన్ కట్ చేసి స్వామీ అని శాస్త్రి గారి కాళ్ళ మీద పడిపోయి మీరు ఇలా పేరు మార్చారు....అలా 
పెళ్ళి సంబంధం ఖాయమైపోయింది. మీరు మహానుభావులు... అని పొగిడి పరిగెత్తుకుంటూ ఇంటికెళ్ళాడు...
అమ్మా నువ్వు చెప్పింది నిజమేనా అమ్మా.. నిజంగా పెళ్ళి సంబంధం ఖాయమయ్యిందా అమ్మా అని ఆప్యాయం గా వాళ్ళ 
అమ్మ ని అడిగాడు.
అవును రా పిచ్చి మొద్దు... ఆ అమ్మాయి పేరు కళ్యాణి అంట. పేరయ్య గారు నీ పేరు చెప్పంగానే ఎగిరి 
గంతేసిందంట..
ఆ అమ్మాయి కి కళ్యాణ్ అన్న పేరు ఉన్న అబ్బాయినే చేసుకోవాలని కోరికంట.. కనీసం కళ్యాణ్ కి ముందు వెనకా 
ఎమైనా పేరు ఉన్నా కూడా ఒప్పుకునేది కాదంట. తన పెళ్ళిలో కళ్యాణ్ వెడ్స్ కళ్యాణి అని చుసుకోవాలని కోరికంట. 
అందుకే కేవలం నీ పేరు కళ్యాణ్ అని చెప్పగానే నిన్నే చేసుకుంటా అని ఒంటి కాలి మీద తపస్సు చేస్తుందంట.. 
చూసావారా ఎప్పుడూ.... నా పేరులో కళ్యాణం ఉంది కాని నా జీవితం లో కళ్యాణం లేదని బాధ పడే వాడివి కదరా.. 
ఇప్పుడు నీ పేరే నీ పెళ్ళి చేస్తుంది..
మన కళ్యాణ్ కి సారీ అఖీరా కళ్యాణ్ కి ఏం మాట్లాడాలో అర్ధం కాలేదు.. పంతులు గారు పేరు మార్చడం వల్ల 
పెళ్ళి కుదిరిందా? నా పేరు వల్ల పెళ్ళి కుదిరిందా... ఏమీ అర్ధం కావటం లేదు అనుకుంటూ కొంచెం సేపటికి 
తేరుకుని అమ్మా అఖీరా కళ్యాణ్.. ఈ పేరు ఎలా ఉందమ్మా..
నీ బొందలా ఉంది...

ఒక 'సొల్లు' కహానీ..!

"ఒరేయ్ ఈ రోజైనా కాలేజి కి వెళ్దాం రా...."  దీనం గా శ్రీకాంత్ గాడి వంక చూస్తూ అడిగాను... "ఇంక క్లాసులు పోతే డీటైన్ అవుతాం రా, ఇందాకే నోటీస్ బోర్డ్ లో డీటైన్ అవ్వబోయే వాళ్ళ లిస్ట్ పెట్టారు రా... అందులో మన పేర్ళే 1st ఉన్నాయి రా" అని చెప్పాను. అవునా పద చూద్దాం అని నోటీస్ బోర్డ్ దగ్గరకి వెళ్ళాడు వాడు. తిరిగి వెనక్కి వచ్చేటప్పుడు వాడి మొహం మాడిపోయిన మసాల దోశ లా తయారయ్యింది. లిస్ట్ లో వాడి పేరు ఉన్నందుకు బాధ పడుతున్నాడేమో అని ఏం కాదులేరా ఇక నుండి క్లాసులకి వెళ్తే అట్టెండన్స్ సరిపోయిద్దిలేరా అన్నాను. ఏడిసావ్లే నేను దానికి ఫీల్ అవ్వటం లేదు. లిస్ట్ లో 1st పేరు నాది ఉంది, రెండో పేరు నీది ఉంది. చూస్తే నువ్వు నాకన్న ఒక్క క్లాస్ ఎక్కువ వెళ్ళినట్లుంది. అంటే నన్ను మోసం చేసి నాకు చెప్పకుండా క్లాసులకి వెళ్తున్నవన్న మాట. ఇదేనారా ఫ్రెండ్షిప్ అంటే? అని మొహం ఇంకా మాడ్చేసాడు.
ఈ సారి మాడిన వాసన కూడా వస్తుంది. ఐనా నాకు కూడా తెలియకుండా నేను ఒక క్లాసు వాడికన్నా ఎక్కువ ఎప్పుడు వెళ్ళానబ్బా అని కాలాన్ని వేలు పెట్టి గిర్రున వెనక్కి తిప్పాను.
ఆ రోజు ఫిజిక్స్ క్లాసు. అందరూ శ్రద్ధగా వింటున్నారు. నేను, శ్రీకాంత్ గాడు కూడా ఇంకా శ్రద్ధగా వింటున్నట్లు మొహం పెట్టి నటిస్తున్నాం. నేను నటిస్తూనే ఉన్నా కాని శ్రీకాంత్ గాడు మాత్రం నటిస్తు నటిస్తూ నిద్రపోయాడు. బెంచ్ పైన తల పెట్టి పక్షవాతం వచ్చిన వాడికి మల్లే నోరు పక్కకి పెట్టి పడుకున్నాడు. నేను ఎందుకులే లేపడం అని వదిలేసాను. కొంచెం సేపటికి నోట్లో నుండి లాలాజలం జలపాతం లా బెంచ్ మీదకి జారుతుంది. ఇంకో అయిదు నిమిషాలకి వరద ఉధృతి పెరిగి వాడి పక్కన కూర్చున్న నవీన్ గాడి వైపుకి పరుగులు పెడుతుంది. నేను నవీన్ గాడి వైపు చూసి నవ్వుతున్నాను కాని శ్రీకాంత్ గాడిని లేపలేదు. పాపం బిడ్డ అలిసిపోయి పడుకున్నాడని లేపబుద్ది కాలేదు. నవీన్ గాడిని కూడ లేపనివ్వలేదు. నవీన్ గాడికి ఏం చేయాలో తెలీక వాడి పెన్నుతో గోదావరి నదీ జలాల కోసం పోలవరం ప్రాజెక్టు కట్టినట్లు పెన్నుతో ఆయకట్ట కట్టాడు. అయినా వరద ఉధృతి మాత్రం తగ్గడం లేదు. ఇదంతా చూసి నేను నవ్వు ఆపుకోలేక గట్టిగా నవ్వేసా.  అప్పటి దాకా పిల్లలంతా శ్రద్ధగా వింటున్నారన్న గుడ్డి నమ్మకం తో బ్లాకు బోర్డ్ మీద వాలిపోయి ఏవో బొమ్మలు అవేనండి డయాగ్రాంస్ గీసుకుంటున్న మ ఫిసిక్స్ సార్ వెనక్కి తిరిగి చూసారు. టి.వి ని మ్యూట్ లో పెట్టినట్లు అందరు సైలెంట్ అయిపోయారు. ఆ సైలెన్స్ లో శ్రీకాంత్ గాడి గురక సైరెన్ మోతలా స్పష్టం గా వినపడుతుంది. నేను లేపడానికి ప్రయత్నిస్తున్నాను. కాని వాడు కుంభకర్ణుడి కజిన్ బ్రదర్ లా నిద్రపోతున్నాడు. వాడి గురక సౌండ్ వినగానే పున్నమి నాగు సినిమాలో నాగస్వరం విన్న చిరంజీవి లా ఊగిపోయారు మా సార్. కోపం తో ఆయన చేతిలో ఉన్న చాక్ పీస్ ని శ్రీకాంత్ గాడి మీదకి విసిరేసాడు. అది గురి తప్పి సరిగ్గా నవీన్ గాడు కట్టిన పోలవరం ప్రాజెక్ట్ లో పడింది. అయినా వాడు లేవకపోయేసరికి ఇంకో చాక్ పీస్, మళ్ళీ ఇంకో చాక్ పీస్ వేస్తూనే ఉన్నారు. పడిన రెండు క్షణాల్లోనే అవి ఆ సొల్లు లో తడిసి ముద్దై చివరికి  సున్నమయిపోతున్నాయీ. అది కనుక మా ప్రిన్సిపల్ చూసుంటే ఖచ్చితం గా ఆ సున్నం తో కాలేజీ మొత్తానికి పెయింట్లు వేయించేసే వాడు.  ఇంక లాభం లేదని నేనే గట్టిగా తొడపాశం పెట్టాను. అంతే గట్టిగా ఒక కేక పెట్టి ఠక్కున లేచి కూర్చున్నాడు. ఏం జరుగుతుందో అర్ధం కాలేదు. నోట్లో నుండి మాత్రం చొంగ కారుతూనే ఉంది. పరిస్థితి ప్రమాదకర స్థాయి లో ఉందని అర్ధం చేసుకుని ఆ మూసి నది (అదేనండి వాడి నోరు) గేట్లు మూసేసాడు. కాని అప్పటికే ఆ ఉప్పెన కి నవీన్ గాడు కట్టిన పెన్ను డ్యాం కొట్టుకుపోయింది. నవీన్ గాడు వాడి రేనాల్డ్స్ పెన్ను కోల్పోయి వరద బాధితుడిలా మిగిలిపోయాడు.
ఇదంతా చూసిన మా ఫిసిక్స్ సార్ కి విపరీతమైన కోపం, డజను చాక్ పీసులు వాడి సొల్లు సునామీ లో కరిగిపోయినందుకు ఆపుకోలేనంత దుఃఖం ఒకేసారి వచ్చాయి, చేతిలో డస్టర్ ఉన్నా విసిరేస్తే మళ్ళీ తిరిగి రాదేమోనన్న భయం తో రెండు చేతుల్తో డస్తర్ ని నలుపుతూ పళ్ళు కొరుకుతూ గెటౌట్ అని గట్టిగా అరిచాడు. మా శ్రీకాంత్ గాడికి ఏమీ అర్ధం కాక బిత్తర చూపులు చూసుకుంటూ మిగిలిపోయిన బ్యాలన్స్ చొంగ ని చొక్కాకి తుడుచుకుంటూ క్లాసులో నుండి బయటకి వెళ్ళిపోయాడు. వాడికి అటెండన్స్ వేయకుండా మా సార్ ఆయన పగ కొంచెం తీర్చుకున్నాడు.  అప్పటి నుండి మా ఫిసిక్స్ సార్ ప్రత్యేకం గా వాటెర్ ప్రూఫ్ చాక్ పీసుల్ని తయారు చేయించుకుని అవే వాడడం మొదలు పెట్టాడు.
ఆ రోజు నుండి శ్రీకాంత్ గాడికి పద్మశ్రీ లాగా సొల్లు శ్రీ అని బిరుదు కూడా ఇచ్చారు. అలా వాడి సొల్లు సృష్టించిన అలజడి వల్ల ఇవాళ నేను మిత్రద్రోహి ని అన్న నింద పడాల్సి వచ్చిందని బాధతో ఆ రోజు జరిగింది మా సొల్లు శ్రీకాంత్ గాడికి గుర్తుచేసాను. అవును కదా అనవసరం గా నిన్ను అనుమానించాను రా అని ఆప్యాయంగా నన్ను వాటేసుకున్నాడు. వాడి సొల్లు నా షర్ట్ కి అంటుతుంది అయినా వాడి ప్రేమ ని చూసి ఆపలేకపోయాను.

తొలిముద్దు

తెలుగోడి గుండె కోత...!

ఒక్కసారి నవ్వవా...!

నమ్మకం లేదు...!

ఓ సైనికుడా నీకు సలాం..!

Farewell Dear Friend..!

ఇస్తావా చెలీ...?

ప్రియమైన రాకాసి...

నిన్ను పిలిచింది నేనేగా..!

చచ్చిపోతే...?

నా చావుకి ఎవరూ కారణం కాదు.... జీవితం లో, ప్రేమలో ఓడిపోయాను. అందుకే జీవితమంటే విరక్తి కలిగి చనిపోతున్నాను. అమ్మా..! నన్ను క్షమించు...నన్ను ఈ లోకం లో ప్రేమించే ఒకే ఒక వ్యక్తి వి నువ్వే కాని నీకు కూడా చెప్పకుండా వెళ్ళిపోతున్నాను...ఎన్ని జన్మలైనా నీ కొడుకు గానే పుట్టాలని కోరుకుంటున్నాను....నీ రాజేష్...

అమ్మ గుర్తుకు రాగానే కళ్ళలో నీళ్ళు ఆగడం లేదు, తను నాకోసమే బ్రతుకుతుంది. తనకి నేను తప్ప ఇంక ఎవరూ లేరు. నాన్న చిన్నప్పుడే చనిపోతే అమ్మే అన్నీ అయి పెంచింది. చిన్నప్పటి నుండి తను ఎన్ని కష్టాలు పడినా నాకు తెలియనివ్వకుండా నాకు కష్టం అంటే ఏంటో తెలియకుండా పెంచింది. కనీసం తన కష్టాల గురించి నాకు తెలిసినా కొంచెం బాధ్యత ఎరిగి బాగా చదివే వాడినేమో. చదువు ని నిర్లక్ష్యం చేసి ఏదో అత్తెరసు మార్కులతో పాసయ్యాను.  నీ తెలివి తేటలకి మా దగ్గర ఉద్యోగాలు లేవని అందరూ వెనక్కి పంపించేస్తున్నారు. ప్రతి నెలా ఖర్చులకి అమ్మ డబ్బులు పంపిస్తుంటే అవి రూం రెంట్ కి మెస్ బిల్ కే సరిపోవు. అంతకన్నా ఆమె పంపలేదు, నేను అడగలేను. వాళ్ళ దగ్గరా వీళ్ళ దగ్గరా అప్పులు చేసి ఎలాగొలా నెట్టుకొస్తున్నాను. అమ్మకి ఈ నెల లో ఉద్యోగం వచ్చేస్తది పై నెలలో ఉద్యోగం వస్తదని ఆశ పెడుతూనే ఉన్నాను.  ఇలాంటి దిక్కు మాలిన బ్రతుకు బ్రతుకుతున్న నాకు ప్రేమించే అర్హత ఉందా? లేదని తెలిసినా ప్రేమించాను.
పూర్ణిమ కూడా నన్ను ప్రేమించింది.., ప్రేమించానని చెప్పింది. నేను ఇంటి నుండి ఉద్యోగం కోసం బయటకొచ్చాక ఆనందం గా ఉన్న రోజులు ఉన్నాయంటే తనతో గడిపిన రోజులే. తను వచ్చాక జీవితం చాలా కలర్ ఫుల్ గా మారిపోయింది. తను తప్ప ఇంకో ధ్యాస ఉండేది కాదు. ఉద్యోగాల కోసం ఆఫీసుల చుట్టూ తిరగడం మానేసి తన దర్శనం కోసం వాళ్ళ కాలేజీ  చుట్టూ తిరిగే వాడిని. అమ్మ పంపించే డబ్బులు ఫోన్ రీచార్జీలకే ఐపోయేవి. అప్పులు చేయడం ఎక్కువైంది. మొదట్లో ఉద్యోగం కోసం తిరుగుతున్నాడులే అని ఫ్రెండ్స్ జాలి పడి డబ్బులు ఇచ్చేవాళ్ళు, కాని అమ్మాయి కోసం అప్పులు చేస్తున్నానని ఇవ్వడం మానేసారు. ఖాలీగా తన కోసం తిరుతుంటే మొదట్లో ఆనంద పడేది. తర్వాత తర్వాత ఉద్యోగం చూసుకోమని ఉద్యోగం ఉంటేనే వాళ్ళ ఇంట్లో పెళ్ళికి ఒప్పుకుంటారని లేదంటే పెళ్ళి చేసుకోవడం కుదరదని తేల్చి చెప్పేసింది. అది కూడా గవర్నమెంట్ జాబే కావాలంట. ప్రేమించడానికి జాబ్ ఉన్నా లేకపోయినా పర్వాలేదు కాని పెళ్ళి చేసుకోవాలంటే జాబ్ ఉండాలని అది కూడా గవర్నమెంట్ జాబే ఉండాలని అర్ధమయ్యింది. ఒకరోజు ఫోన్ చేసి ఇంట్లో పెళ్ళి సంబంధాలు చూస్తున్నారు,  ఏ విషయం త్వరగా తేల్చమంది. తను దూరమైపోతుందేమో అన్న భయంతో అడ్డ దారుల్లో ప్రయత్నాలు మొదలు పెట్టాను. 5 లక్షలు కడితే స్టేట్ బ్యాంక్ లో జాబ్ గ్యారంటీ అని ఒకడు నమ్మ బలికాడు. ఊరు వెళ్ళి అమ్మని పోరు పెట్టాను. ఎలాగైనా డబ్బులు చూడమని. కాని తనేం చేయగలదు పాపం, అందరి కాళ్ళు పట్టుకుని 5 లక్షలు అప్పు చేసి నాకు ఇచ్చింది. ఉద్యోగం వచ్చేసిందని పూర్ణిమకి ఫోన్ చేసి చాలా సంతోషం గా చెప్పాను. తను కూడా ఆనందపడింది. కాని ఆ ఆనందం ఎక్కువ సేపు నిలవలేదు. ఆ డబ్బులు తీసుకున్న వాడు మోసం చేసాడు. డబ్బుతో మాయమైపోయాడు. నాకేం చేయాలో తెలియక పూర్ణిమ కి చెప్పాను. నువ్వు  ఒక చేత కాని వెధవ వి అనవసరం గా నిన్ను ప్రేమించా, నీలాంటి వాడికి పెళ్ళి, ప్రేమ ఎందుకని తిట్టి వెళ్ళిపోయింది. తనతో మాట్లాడి వారం అయ్యింది. ఒక ఫోన్ లేదు ఒక మెసేజ్ లేదు, నేను ఫోన్ చేస్తే కట్ చేసేది, ఈ వారం రోజులూ నరకం లా అనిపించాయి. అకస్మాత్తుగా నా ఫోన్ రింగ్ అయ్యింది. తన నెంబరే. నా ఆనందానికి అంతే లేదు. ఫోన్ ఎత్తి హలో అనేలోపే నా గుండె పగిలిపోయే వార్త చెప్పింది. తనకి పెళ్ళి నిశ్చయమైనదంట. పెళ్ళి కొడుకు సెంట్రల్ గవర్నమెంట్ లో జాబ్ అంట. తన మీద ఇంక ఆశలు వదిలేసుకోవాలంట. ఇది తన ఫోన్ సారాంశం.
ఎంతగా ప్రేమించా తనని..? జాబ్ లేదని నన్ను ఛీ కొట్టి ఇంకొకడిని చేసుకుంటున్నా అని సిగ్గు లేకుండా మళ్ళీ ఫోన్ చేసి చెప్తుందా అని వెక్కి వెక్కి ఏడుస్తున్నాను. ఇంతలో అమ్మ దగ్గర నుండి ఫోన్. నాన్నా..! ఉద్యోగం సంగతి ఏమైంది. ఎప్పుడు జాయినవుతున్నావ్ అని. ఏం మాట్లాడకుండా ఫోన్ పెట్టేసా, ఫోన్ స్విచ్చాఫ్ చేసేసా.
చా ఏంటీ జీవితం. ప్రేమించిన అమ్మాయి ఛీ కొట్టి వెళ్ళిపోతుంది,  అమ్మ నన్ను నమ్మి 5 లక్షలు అప్పు చేసింది. ఇప్పుడు అది ఎలా తీర్చాలి. మోసపోయానని చెప్తే అమ్మ గుండె ఆగిపోతుంది. అమ్మ ని చంపుకోవడం కన్నా నేను చచ్చిపోవడం నయం.కన్న తల్లి ని పోషించలేని అసమర్ధుడిని, నా వల్ల ఎవరికీ ఉపయోగం లేదు, నేను చచ్చిపోవడమే కరెక్ట్. అవును చచ్చిపోతే ఏ బాదలూ ఉండవు నేను చచ్చిపోవాలి. ఈ ఆలోచన రాగానే ఒక తెల్ల కాగితం తీసుకుని నేను ఆత్మ హత్య చేసుకుంటున్నట్లు రాసి అది నా జేబులో పెట్టుకున్నాను. చచ్చిపోవాలని సిద్దమైపోయాను. కానీ ఎలా? బ్రతికుండి బాధలు పడుతూనే ఉన్నాను. చనిపోయేటప్పుడైనా ప్రశాంతంగా బాధ లేకుండా, నొప్పి తెలీకుండా పోవాలి. ఉరి వేసుకుంటే? అహ వద్దు ప్రాణం పోవడానికి 2 నిమిషాలైనా పడుతుంది ఆ రెండు నిమిషాలు నరకం అనుభవించాలి. పోనీ ఏదైనా లారీ కింద పడితే..? లేదంటే రైలు పట్టాల పైన తల పెడితే? అమ్మో అసలు వద్దు, అసలే ఒక గుర్తింపు కార్డు కూడా లేకుండా బ్రతుకుతున్నా, అసలు జనాభా లెక్కల్లోనే లేను. తల నుజ్జు నుజ్జైతే కనీసం నా మొహం చూసి కూడా ఎవరూ గుర్తుపట్టరు, ఏదో అనాధ శవం అని తగలెట్టేస్తారు, కనీసం నేను చనిపోయానని తెలిస్తే నాకోసం నలుగురైనా ఏడుస్తారు. మరేం చేయాలి? ఎలా చనిపోవాలి? నేను చచ్చిపోతున్నానని నాకు తెలీకుండా చచ్చిపోవాలి.హా.. నిద్ర మాత్రలు వేసుంటే నిద్రలోనే ప్రశాంతంగా నాకు తెలియకుండానే చనిపోవచ్చు. అవును ఇదే కరెక్ట్.
వెంటనే నిద్రమాత్రలు తీసుకుని మింగేసాను. హమ్మయ్య చచ్చిపోతున్నాను ఇంక నాకు ఏ బాధలూ ఉండవు, అమ్మ ఇంక నా కోసం అప్పులు చేయక్కర్లేదు.ఉద్యోగాల కోసం తిరగక్కర్లేదు. పూర్ణిమ ని మర్చిపోవచ్చు. కళ్ళు బైర్లు కమ్ముతున్నాయి. రూం లో వస్తువులన్నీ మసక మసకగా కనపడుతున్నాయి. రెప్పలు వాలిపోతున్నాయి. కొంచెం సేపటికి చీకట్లు కమ్మేసాయి. అలా చాలా సేపు చీకటి తప్ప ఇంకేం కనపడలేదు. ఇంతలో తలుపులు దబ్ దబ్ అని శభ్దం అవుతున్నాయి. అవతలి నుండి ఎవరో తలుపులు బాదుతున్నారు. నాకు మెలుకువ వచ్చింది. చా ఏంటి అన్ని మాత్రలు వేసుకున్నా కూడా మెలుకువ వచ్చేసింది. అవేవో పనికి రాని మాత్రల్లా ఉన్నాయి. అయినా ఈ టైం లో ఎవరు వచ్చారు. అంతలా తలుపులు ఎందుకు బాదుతున్నారు అనుకుంటూ వెళ్ళి తలుపు తీసాను.
ఎవరో ఒక ముసలాయన ఎక్కడో చూసినట్లనిపిస్తుంది. కాని ఎవరో తెలియడం లేదు. నన్ను తదేకం గా చూస్తున్నాడు. ఎవరండీ మీరు అని అడిగాను. నేను నాన్నా..! మీ నాన్న ని. గుర్తుపట్టలేదా? ఆ మాట వినేసరికి నాకు షాక్ తగిలినంత పనైంది. అవును ఆయన అచ్చం మా నాన్న లానే ఉన్నాడు. మా నాన్న ని ఫొటో లో చూడడం తప్ప నేరు గా ఎప్పుడు చూడలేదు. నాన్నా.. నువ్వు బ్రతికే ఉన్నావా? నా చిన్నప్పుడే చనిపోయావని అమ్మ చెప్పింది కదా? ఇన్నాళ్ళూ ఎక్కడ ఉన్నావ్? ఏమైపొయావు? అని ప్రశ్నల మీద ప్రశ్నలు అడుగుతున్నాను, ఆయన నా తల నిమురుతూ నేను మీతోనే ఉన్నాను నాన్నా, నేను చేసిన పనికి సిగ్గుతో మీకు మొహం చూపించుకోలేక మీకు కనపడకుండా మిమ్మల్ని ఒక కంట కనిపెడుతూనే ఉన్నాను అని చెప్పాడు. నాకు చాలా ఆనందమేసింది. ఈ విషయం అమ్మకి చెప్పాలి త్వరగా ఊరికి వెళ్దాం రండి అని చెప్పాను. ఆయన నవ్వి 'లేదు నాన్న ముందు నువ్వు నాతో రా, నేను ఇన్నాళ్ళూ ఎక్కడ ఉన్నానో ఎలా ఉన్నానో నీకు చుపిస్తా;' అని నా చేయి పట్టుకుని తీసుకెళ్తున్నాడు. అలా చాలా దూరం వెళ్ళాం. కొంతసేపటికి ఒక ప్రదేశానికి చేరుకున్నాం.
 ఆ ప్రదేశాన్ని నేనెప్పుడూ చూడలేదు, చాలా కొత్తగా ఉంది. కాని ఆ ప్రదేశమంతా ఏడుపులు, పెడబొబ్బలతో మార్మోగిపోతుంది. లోపలికి అడుగుపెట్టగానే కాళ్ళకి వెచ్చగా అనిపించి కిందకి చూసాను. ఆ ప్రదేశమంతా నీళ్ళతో నిండిపోయి ఉంది. ఆ నీరు చాలా వెచ్చగా ఉన్నాయి. కొంచెం ముందుకి వెళ్ళగానే ఒక ఆడ మనిషి ఒక చెట్టు కింద కూర్చుని వెక్కి వెక్కి ఏడుస్తుంది. మేమిద్దరం ఆవిడ దగ్గరకి వెళ్ళాము. నేను ఆవిడ దగ్గరకెళ్ళి ' ఏమైందమ్మా ఎందుకలా ఏడుస్తున్నావని అడిగాను. నన్ను చూసి ఏడుపు ఆపి బాబు నా కూతురు పాలు లేక అల్లాడిపోతుంది. అది 3 నెలల పసికందు బాబు, దానికి పాలు పట్టించే అదృష్టం లేదు నాకు, కాస్త నువ్వెళ్ళి ఎవరో ఒకరిని పాలు పట్టించమని చెప్పు నాయన అని వెక్కి వెక్కి ఏడవడం మొదలు పెట్టింది. నాకేం అర్ధం కావట్లేదు, పాప ఏడుస్తుంటే పాలు పట్టించకుండా తను ఇక్కడ కూర్చుని ఎందుకు ఏడుస్తుందని మా నాన్న ని అడిగాను. ఆయన నవ్వి నన్ను అక్కడ నుండి ముందుకి తీసుకెళ్ళాడు, కొంచెం ముందుకి వెళ్ళాక ఒక ముసలాయన మట్టిలో కూర్చుని గట్టి గట్టి గా ఏడుస్తున్నాడు. తన దగ్గరకి వెళ్ళి ఏమైందని అడిగాను. చేతికొచ్చిన పంట నాశనమైపోయింది. అప్పుల్లో మునిగిపోయాను. నా భార్య భోరుమని ఏడుస్తుంది. రేపటి లోగా డబ్బు కట్టకపోతే అప్పు ఇచ్చినాయన పొలం  లాగేసుకుంటాడు. ఏం చేయాలో పాలు పోవటం లేదు అని చెప్పాడు. నాన్న నన్ను అక్కడి నుండి ఇంకో వ్యక్తి దగ్గరకి తీసుకెళ్ళాడు. ఒక పాతికేళ్ళ కుర్రాడు గుండెలవిసేలా ఏడుస్తున్నాడు, అతని దగ్గరకెళ్ళి ఏమైందని అడిగాను, తప్పు చేసాను, నన్ను ప్రేమించే వాళ్ళని పట్టించుకోకుండా నేను ప్రేమించని అమ్మాయి కోసం ప్రాకులాడి ఇప్పుడు అందర్నీ దూరం చేసుకున్నాను. నేను ప్రేమించిన అమ్మాయి మాత్రం చక్కగా ఇంకొకడ్ని చేసుకుని సొంతోషం గా ఉంది. మా అమ్మ నాన్న నాకోసం ఇంకా ఏడుస్తూనే ఉన్నారు. నా మీద ఎన్నో ఆశలు పెట్టుకుని బ్రతుకుతున్నారు. వాళ్ళ గురించి కొంచెం కూడా ఆలోచించకుండా పిచ్చి పని చేసాను. వాళ్ళకి ఇంక దిక్కెవరు? అని బాధపడుతున్నాడు. తను చెప్తుంది వింటుంటే నా గురించే చెప్తున్నట్లు ఉంది. నిజమే కదా మనల్ని ప్రేమించే వాళ్ళని వదిలేసి మనల్ని ప్రేమించని వాళ్ళ కోసం జీవితం వృధా చేసుకోవడం ఎందుకు అనిపించింది. పోనీలే ఇప్పటికైనా తెలిసొచ్చింది కదా ఇంక ఇంటికి వెళ్ళు మీ అమ్మ నాన్నలని బాగా చూసుకో అన్నాను. అతను ఆ మాటకి ఇంక నాకు ఆ అదృష్టం లేదని ఏడుస్తున్నాడు, నాకేమీ అర్ధం కాలేదు మా నాన్న వంక చూశాను. ఆయన నన్ను పక్కకి తీసుకెళ్ళి ఒక చోట కూర్చుని చెప్పడం మొదలు పెట్టాడు. ఇందాక నువ్వు మొదట చూసిన ఆడామె వాళ్ళ భర్త తిట్టాడని కోపమొచ్చి తన కూతురి గురించి కూడా ఆలోచించకుండా  ఉరి వేసుకుని చనిపోయింది, ఆ ముసలాయన ఒక రైతు, తన పంట చేతికి వచ్చేసరికి నాశనమైందని అప్పుల బాధ తట్టుకోలేక పురుగుల మందు తాగి చనిపోయాడు.  నువ్వు చివరగా చూసిన ఆ కుర్రోడు తను ప్రేమించిన అమ్మాయి కాదందని నదిలో దూకి ఆత్మ హత్య చేసుకున్నాడు.నాన్న చెప్పింది వినగానే నాకు మతిపోయింది. ఏం జరుగుతుందో అర్ధం కాలేదు. వీళ్ళంతా చనిపోయిన వాళ్ళా.? మరి వీళ్ళంతా నాకెలా కనపడుతున్నారు. అంటే నేను కూడా చనిపోయానా? నాకేమీ అర్ధం కావట్లేదు. 
నాన్న ఇంకా చెప్పడం ఆపలేదు.ఇక్కడ ఉన్న ప్రతి ఒక్కరూ ఏదో ఒక కారణం తో ఆత్మ హత్య చేసుకుని చనిపోయిన వాళ్ళే. వాళ్ళ ఏడుపులతో కన్నీళ్ళతో ఈ ప్రదేశమంతా నిండిపోయింది. ఇందాక నీ కాళ్ళకి అంటిన తది ఇక్కడ ఉన్న వాళ్ళ కన్నీళ్ళే.
 ఆ ఆడామె మొగుడి మీద కోపం తో ఉరి వేసుకుని అన్ని బంధాలని తెంచేసుకున్నా అనుకుంది. కాని తన కూతురు ఆకలి తో ఏడుస్తుంటే తను చనిపోయిన విషయం మర్చిపోయి పాలివ్వాలని ఆరాట పడుతుంది. కాని ఇవ్వలేనని అర్ధమయ్యి ఏడుస్తుంది. ఆ ముసలాయన అప్పుల బాధలు భరించలేక పొలాన్ని కాపాడుకోలేనని ఆత్మ హత్య చేసుకున్నాడు కాని చనిపోయాక కూడా అతను ఇంకా తన బాధ్యతలు బాధలు విడవలేకపోతున్నాడు. అందుకే పొలం ఏమైపోతుందో అని బాధ పడుతున్నాడు. ఆ కుర్రాడు నీలాగే ప్రేమించిన అమ్మాయి కోసం తను దూరమయ్యిందని ఆత్మ హత్య చేసుకున్నాడు. కాని చనిపోయాక తనకి అర్ధమయ్యింది, తను చనిపోయిన విషయం కూడా పట్టించుకోకుండా ఇంకొకర్ని పెళ్ళి చేసుకుని సంతోషం గా ఉన్న అమ్మాయి కోసం అనవసరంగా తను చనిపోయాడని గ్రహించాడు. మనం ప్రేమించే వాళ్ళ కన్నా మనల్ని ప్రేమించే వాళ్ళ కోసం మనం బ్రతకాలని అర్ధం చేసుకున్నాడు. కాని ఇప్పుడు ఏమి చేయలేక ఏడుస్తున్నాడు. వాళ్ళే కాదు నేను కూడా నా బాధ్యతల నుండి నా బాధల నుండి తప్పించుకోడానికి మీ అమ్మ కి, నీకు అన్యాయం చేసి పిరికి వాడిలా అత్మహత్య చేసుకున్నాను. కాని చనిపోయాక కూడా నా ఆత్మ ప్రశాంతం గా లేదు. నా బాధ్యతల్ని నా కష్టాలని గుర్తు చేస్తూనే ఉంది. మిమ్మల్ని వదిలేసి వెళ్ళలేకపోయాను. మీ చుట్టూ తిరుగుతూనే ఉన్నాను. మీ అమ్మ కష్టపడటం చూసి వెక్కి వెక్కి ఏడ్చాను. కాని ఏమి చేయలేని నిస్సహాయ స్థితి నాది. బ్రతికుండి ఉంటే మీ అమ్మ కి తోడుగా ఉండి సాయపడేవాడిని. మీ అమ్మ కి ఉన్న ధైర్యం కూడా నాకు లేకపోయింది. పిరికి వాడిలా కష్టాలకి భయపడి పారిపోవాలని చూసాను. కాని బంధాలు బాధ్యతల నుండి దూరం కాలేక అలా అని నా బాధ్యతల్ని పూర్తి చేయలేక ఇలా నా ఆత్మ ఈ ప్రపంచం లోనే ఇరుక్కుపోయింది. ఆత్మహత్య అంటే బాధల నుండి బాధ్యతల నుండి విముక్తి అనుకున్నాను. ఆత్మహత్య అంటే కేవలం శరీరం నుండి ఆత్మ ని దూరం చేయడమే. బాధ్యతల నుండి బంధాల నుండి కాదు. చనిపోయాక కూడా ఆత్మ కి శాంతి ఉండదు. నేను చేసిన తప్పే మళ్ళీ నువ్వు చేస్తున్నావ్. ఇప్పటికైనా అర్ధం చేసుకో. చచ్చిపోతే మనం  బాధ్యతల నుండి కష్టాల నుండి పారిపోలేము. బ్రతికుండి ధైర్యంగా పోరాడి మనం అనుకున్నది సాధించాలి. అప్పుడే మనకి ఆత్మ సంతృప్తి. నాకు ఆ సంతృప్తి కలిగి ఈ ప్రపంచం నుండి విముక్తి లభించాలంటే నువ్వు మీ అమ్మకి ఇంక ఏ కష్టం లేకుండా చూసుకో. తనని ఇకనైనా సుఖపెట్టు. అప్పుడే నా ఆత్మకి శాంతి. ఏం జరుగుతుందో అర్ధమయ్యేలోపు నా కల్ల ముందు ఉన్న ప్రదేశం మెల్లగా కరిగిపోతుంది. నాన్న రూపం మసకబారిపోతుంది. నాన్న దూరమైపోతున్నట్లు అనిపిస్తుంది. మళ్ళీ చిమ్మ చీకట్లు కమ్మేసాయి.
 ఎక్కడో దూరం గా అమ్మ ఏడుపు వినిపిస్తుంది. కళ్ళు తెరిచి చుసాను. హాస్పిటల్ బెడ్ పైన ఉన్నాను. నేను కళ్ళు తెర్వడం అమ్మ ఇంకా గమనించలేదు. మెల్లగా అమ్మా అని పిలవబోయాను.  నోటికి ఆక్సిజన్ మాస్క్ అడ్డు పడుతుంది. అమ్మని ఇంక ఒక్క క్షణం కూడా బాధ పెట్టడం ఇష్టం లేక మాస్క్ తీసేసి ఓపిక తెచ్చుకుని అమ్మా అని గట్టిగా అరిచాను. నా పిలుపు వినబడగానే అమ్మ పరిగెత్తుకుంటూ నా దగ్గరకి వచ్చింది. ఆమె కళ్ళల్లో నేను బ్రతికాను అన్న ఆనందం కనపడింది. ఇంకెప్పుడూ ఆ ఆనందాన్ని దూరం చేయకూడదు అని నిశ్చయించుకున్నాను.

నీ జతలో...

ప్రేమ లేని హృదయం..

వెళ్ళిపోతావేం...?

నిన్నే చూస్తున్నా...

హత్య...!

రేయ్.....రేయ్.... అని కంగారుగా, భయం గా ఆయాసపడుతూ ఏదో చెప్పడానికి ప్రయత్నిస్తున్నాడు అనిల్. కాని మాటలు రావడం లేదు.. మంచి నీళ్ళ బాటిల్ వాడి చేతికిచ్చి ఏమైందిరా? ఎందుకంత కంగారు పడుతున్నావ్ అని అడిగాను. అది..అది..సందీప్ గాడిని.. అని ఆపేసి కాస్త ఊపిరి తీసుకుని చెప్పాడు 'సందీప్ గాడిని పోలీసులు అరెస్ట్ చేసారు రా.. అరెస్ట్ ఆ ఎందుకు? ఏమైంది? అని అయోమయం గా అడిగాను... ఎవరితోనైనా గొడవపడ్డాడా? అన్నాను. కాదురా హత్య కేసులో అరెస్ట్ అయ్యాడు అని బాంబు పేల్చాడు. ఏంట్రా ఏం మాట్లాడుతున్నవ్ హత్య ఏంట్రా...అసలేమైంది సరిగ్గా చెప్పు...అని గదమాయించాను... నిన్న రాత్రి సందీప్ గాడు అపర్ణ ని కలవడానికి వాళ్ళ హాస్టల్ కి వెళ్ళాడు తన పుట్టిన రోజుకి గిఫ్ట్ ఇచ్చి వస్తా అని. తెల్ల వారుతున్నా వాడు ఇంకా రూం కి రాలేదని అపర్ణ కి ఫోన్ చేస్తే విషయం తెలిసింది. రాత్రి అపర్ణ వాళ్ళ హాస్టల్ లో ఎవరో అమ్మయిని హత్య చేసారంట. వీడు సరిగ్గా అదే టైం కి అక్కడ ఉండటం తో అందరూ వాడినే హంతకుడు అనుకుని పోలీసులకి అప్పగించారంటా అని చెప్పాడు. వాడు చెప్పేది నమ్మ బుద్ది కాలేదు వెంటనే టి.వి.9 చానెల్ పెట్టాను. హాస్టల్ లో యువతి దారుణ హత్య అని పెద్ద పెద్ద హెడ్ లైన్స్ వస్తున్నాయి. పోలీసుల అదుపులో హంతకుడు అని సందీప్ ఫోటో ని వేసారు. అప్పటికి కాని అర్ధం కాలేదు నిజంగా సందీప్ గాడు ప్రమాదం లో ఉన్నాడని. వెంటనే అపర్ణ కి ఫోన్ చేసి నేను అనిల్ కలిసి తనని కలవడానికి బయల్దేరాము. మేము వెళ్ళే సరికి అపర్ణ ఇంకొంత మంది తన స్నేహితురాళ్ళు మాకోసం ఎదురు చూస్తున్నారు. నన్ను, అనిల్ ని చూడగానే అపర్ణ భోరుమని ఏడ్చేసింది. తనని చూస్తుంటే నా గుండె తరుక్కుపోతుంది. తనని ఎలా సముదాయించాలో కూడా నాకు తెలియడం లేదు. అపర్ణ సందీప్ కి జూనియర్. రెండేళ్ళ నుండి ఇద్దరూ గాఢంగా ప్రేమించుకుంటున్నారు. అపర్ణ, సందీప్ ఇద్దరూ వేరే ఊరి నుండి ఇక్కడికి చదువుకోడానికి వచ్చి హాస్టల్ లో ఉంటున్నారు. కాలేజి దగ్గరలో ఉన్న లేడీస్ హాస్టల్ లో అపర్ణ ఉంటుంది. అక్కడికి కొంచెం దూరం లో అనిల్, సందీప్ రూం తీసుకుని ఉంటున్నారు. జాబ్ రాగానే ఇద్దరూ ఇంట్లో వాళ్ళకి వాళ్ళ ప్రేమ విషయం చెప్పి పెళ్ళి చేసుకోవాలన్న ఆలోచనల్లో ఉన్నారు. ఇద్దరూ కాలేజీ మానేసి సినిమాలకి షికార్లకి బాగా తిరిగే వాళ్ళు, కానీ వాళ్ళ ప్రేమ వ్యవహారం నాకు, అనిల్ గాడికి మాత్రమే తెలుసు. సందీప్ గాడు అపర్ణ ని ఎప్పుడు చూడాలనిపిస్తే అప్పుడు వాళ్ళ హాస్టల్ కి దొంగతనంగా వెళ్ళి తనని కలిసి వచ్చేవాడు. ఆ హాస్టల్ వాచ్ మెన్ కి యాభై, వంద ఇచ్చి మేనేజ్ చేసేవాడు. సందీప్ గాడు ఎప్పుడు వెళ్ళినా ఎవరూ చూడకుండా గేట్ తీసి లోపలికి పంపించేవాడు. ఇక్కడి వరకు మాకు తెలిసిన విషయమే. కాని నిన్న ఏం జరిగిందో అనిల్ కి నాకు ఇద్దరికి తెలియదు. అపర్ణ ని ఓదార్చి అసలేం జరిగిందో చెప్పు అని అడిగాను. ఈ రోజు నా పుట్టిన రోజు అని అర్ధరాత్రి 12 అవగానే మొట్టమొదట నేనే శుభాకాంక్షలు చెప్పాలి మీ హాస్టల్ కి వస్తాను అని చెప్పాడు. వద్దు మా ఫ్రెండ్స్ అందరూ మెలుకువగా ఉంటారు నా పుట్టిన రోజు అని, వాళ్ళు చూస్తే బాగోదు ఫోన్ చేసి విష్ చేయమని చెప్పాను. లేదు మొట్టమొదట నేనే విష్ చేయాలి నీకోసం ఒక గిఫ్ట్ కొన్నాను అది నీకు ఇచ్చి వెళ్ళిపోతాను వెంటనే అని చెప్పాడు. సరే ఎవరూ చూడకుండా రమ్మని చెప్పాను. రాత్రి 11.45 కి ఫోన్ చేసి నేను మీ హాస్టల్ కిందనే ఉన్నాను, పైకి రమ్మంటావా అని అడిగాడు. సరే ఎవరూ చూడకుండా టెర్రస్ పైకి రమ్మని చెప్పి, ఫోన్ వచ్చిందని మా రూం మేట్స్ కి చెప్పి నేను కూడా టెర్రస్ పైకి వెళ్ళాను. సరిగ్గా 12 అవగానే తనే మొదట విష్ చేసి ఈ రింగ్ ఇచ్చాడు అని తన వేలికి ఉన్న రింగ్ తీసి నాకు చుపించింది. ఇంతలో మా రూం మేట్స్ నా కోసం వెతుకుతూ ఫోన్ చేసారు. నేను సందీప్ ని పైనే ఉండమని చెప్పి మా రూం లోకి వచ్చేసాను. ఆ తర్వాత ఏం జరిగిందో నాకు తెలియదు. మేము రూం లో కేకు కట్ చేస్తుండగా పెద్దగా అరుపు వినిపించింది. అందరం కంగారుగా ఏమైందో అని బయటకి వెళ్ళడానికి డోర్ తీస్తుంటే డోర్ రాలేదు. ఎవరో అవతలి వైపు నుండి గడియ పెట్టారు. మా రూం కే కాదు అన్ని రూం లకి గడియ పెట్టారు. మేము అందరం బిగ్గరగా అరుస్తూ తలుపులు బాదితే మా వార్డెన్, వాచ్ మాన్ వచ్చి గడియ తీసారు, బయటకొచ్చి చూస్తే మెట్ల ప్రక్కన బాత్ రూంస్ దగ్గర మా పక్క రూం మేట్ ఆషా రక్తపు మడుగులో పడి ఉంది. పక్కనే సందీప్ ఉన్నాడు. అతన్ని మా వార్డెన్ వాళ్ళ భర్త వెనక నుండి గట్టిగా పట్టుకుని ఉన్నాడు. సందీప్ విడిపించుకోడానికి పెనుగులాడుతున్నాడు, నేను తన దగ్గరకి వెళ్ళబోతుంటే రావద్దన్నట్లు సైగ చేసాడు. అని జరిగింది మొత్తం చెప్పింది అపర్ణ.
ఈ హత్య కి సందీప్ కి ఖచ్చితంగా సంబంధం లేదు, ఇందులో అనుకోకుండా ఇరుక్కున్నాడు. వాడిని ఎలాగైనా కాపాడాలి అని నిశ్చయించుకున్నాం. అక్కడి నుండి పోలీస్ స్టేషన్ కి బయల్దేరాం. అప్పటికే రాష్ట్రమంతా ఆ వార్త  సంచలనం అయ్యింది. మహిళా సంఘాల వాళ్ళు పోలీస్ స్టేషన్ ముందు బైఠాయించి హంతకుడిని ఉరి తీయాలి అని నినాదాలు చేస్తున్నారు. టి.వి. చానెల్స్ వాళ్ళు వాళ్ళ T.R.P రేటింగ్స్ కోసం రకరకాల కధలు అల్లేసి ప్రసారం చేసేస్తున్నారు. సందీప్ ఆషా ని ప్రేమిస్తున్నానని వెంట పడుతున్నాడనీ, తను కాదనేసరికి ఉన్మాదిలా మారి తనని హతమార్చాడని ఒకరు, సందీప్, ఆషా ఇద్దరూ ప్రేమికులని, కాని ఆషా సందీప్ ని మోసం చేసి ఇంకో అబ్బాయిని ప్రేమించడం తో తట్టుకోలేక ఆమెని అత్యంత దారుణంగా చంపాడని ఇంకొకరు ఇలా ఇష్టం వచ్చినట్లు వాళ్ళ చానెళ్ళలో ప్రసారం చేస్తున్నారు. ఇవన్నీ చూసి సందీప్ వాళ్ళ అమ్మ,నాన్న  కృంగిపోయారు. వాళ్ళ అమ్మ నాన్న లతో కలిసి సందీప్ తో మాట్లాడడానికి పర్మిషన్ తీసుకుని లోపలికి వెళ్ళాము.మమ్మల్ని చూడగానే సందీప్ చిన్న పిల్లాడిలా  ఏడ్చేసాడు. వాడిని ఓదార్చి అసలు అప్పుడు ఏం జరిగిందో చెప్పమని అడిగాము.
అపర్ణ నేను టెర్రస్ మీద ఉన్నప్పుడు అపర్ణ వాళ్ళ ఫ్రెండ్స్ ఫోన్ చేస్తే కిందకి వెళ్ళింది నన్ను అక్కడే ఉండమని ఒక 15 నిమిషాలలో వస్తాను అని. అరగంట అయినా తను ఇంకా రాలేదు, తనకి ఫోన్ చేస్తుంటే సిగ్నల్ కలవలేదు. చాలా సేపు ఎదురు చూసి తను వస్తుందో లేదో చూడడానికి మెట్ల మీద నుండి కొంచెం కిందకి దిగి తొంగి చూసాను. కాని అప్పుడే ఒక అమ్మాయి మెట్ల పక్కన ఉన్న బాత్ రూం వైపు రావడం చూసి కంగారు పడి అక్కడే దాక్కున్నాను, ఇంతలో గ్రౌండ్ ఫ్లోర్ నుండి మొదటి అంతస్థులో ఉన్న రూంస్ కి రావడానికి మధ్యలో ఉన్న గ్రిల్స్ కి ఉన్న గేట్ తీస్తున్న శబ్ధం అయ్యి ఎవరో వస్తున్నారని అర్ధమయ్యి వెంటనే టెర్రస్ పైకి వెళ్ళి వాటర్ ట్యాంక్ వెనక దాక్కున్నాను, కొంచెం సేపటికి ఒక అమ్మాయి గట్టిగా అరుస్తున్న శబ్ధాలు వినపడుతున్నాయి, కాని కిందకి వెళ్ళి చూసే ధైర్యం సరిపోలేదు, కాని ఆ అరుపులు పెద్దవి అయ్యాయి, ఎవరో ప్రాణం పోతున్నట్లు అరుస్తున్నట్లు ఉంది, నాకు అపర్ణ గుర్తుకు వచ్చింది,  భయమేసింది వెంటనే మెట్ల మీద నుండి కిందకి వస్తున్నాను, ఈ లోపు ఏదో అద్దం పగిలిన శబ్ధం వినపడింది, వెంటనే కిందకి తొంగి చూసాను, ఎవరూ కనపడలేదు, కిందకి దిగి బాత్ రూంస్ వైపు వెళ్ళాను, అక్కడ అంతా చీకటిగా ఉంది, ఒకే ఒక బాత్ రూం లో మాత్రం లైట్ వెలుగుతుంది, కిందకి చూస్తే ఒక అమ్మాయి కాళ్ళు కనపడ్డాయి, ఏదో పెనుగులాడుతున్నట్లు విడిపించుకోడానికి ప్రయత్నిస్తున్నట్లు కాళ్ళని గట్టిగా ఆడిస్తుంది.
నేను గట్టిగా ఎవరు, ఎవరూ అని అరిచి బాత్ రూం దగ్గరకి పరిగెత్తాను, ఒక్కసారిగా ఆ అమ్మాయి పెద్దగా అరిచింది, అంతే ఆ తర్వాత నిశ్శబ్ధం, తన కాళ్ళు కదలడం ఆగిపోయింది. ఆ బాత్ రూం దగ్గరకి చేరుకొని డోర్ తీయబోతున్నాను, ఇంతలో ఎవరో లోపలి నుండి బలంగా డోర్ ని తోసారు, అడ్డంగా నిలబడిన నా మీదకి ఒక్కసారిగా దాడి చేసాడు, తన చేతిలో ఉన్న పగిలిన అద్దం తో నా గొంతు కోయబోయాడు, నేను అతనిని బలంగా తోసేసాను, ఆ అద్దం నా భుజం లో దిగింది, ఇంతలో అందరూ రూం లలో తలుపు బాదడం విని వెంటనే పరిగెత్తి గోడ దూకేసి పారిపోయాడు, నేను ఆ బాత్ రూం దగ్గరే కుప్ప కూలిపోయాను, డోర్ తెరిచి ఉంది, లోపలికి చూడగానే నాకు కళ్ళు తిరిగిపోయాయి, మా క్లాస్ మేట్ ఆషా బాత్ రూం లో వెల్లకిలా పడి ఉంది, ఆషా చేతులు వాటర్ ట్యాప్ కి కట్టేసి ఉన్నాయి, తన మెడ సగం కోసేసినట్లు వేలాడుతుంది. ఆ బాత్ రూం మొత్తం రక్తపు మడుగులా ఉంది, తన ఒంటి మీద బట్టలు లేవు, తన తలని గోడకేసి బాది తల పగలగొట్టినట్లు నుదురు మొత్తం చిధ్రమయి ఉంది. ఇంకా దారుణం ఏంటంటే ఆ పగిలిన అద్దం ముక్కతో తన చాతి మీద I Love U అని తన శరీరాన్ని చీల్చి రాసి ఉంది. తనని చూడగానే నాకు మాట పడిపోయింది, ఏం చేయలో తెలియని పరిస్థితి, ఇంతలో గేటు తీసుకుని వాచ్ మెన్, వార్డెన్, వార్డెన్ వాళ్ళ భర్త పరిగెత్తుకుంటూ పైకి వచ్చారు, వార్డెన్ భర్త పరిగెత్తుకుంటూ నా దగ్గరకి వచ్చి నన్ను ఒడిసి పట్టుకున్నాడు, నేను ఆ హత్య చేయలేదని చెబుతున్నా వినిపించుకోలేదు, ఇంతలో అపర్ణ వాళ్ళందరూ బయటకి వచ్చారు, నేను ఇందులో ఇరుక్కుపోయాను అని అర్ధమయిపోయింది, అనవసరంగా అపర్ణ ని కూడా ఇందులోకి లాగడం నాకు ఇష్టం లేదు, అందుకే తనని ఏం మాట్లడవద్దని సైగ చేసాను, అని తను కళ్ళారా చూసినదంతా చెప్పాడు. సందీప్ వాళ్ళ తల్లితండ్రులతో మాట్లాడి వాళ్ళకి తెలిసిన లాయర్ని సంప్రదించాము, జరిగినదంతా ఆయనకి చెప్పాము.
హత్య జరిగిన సమయానికి ఆ ప్రదేశంలో అతను ఉన్నాడు కాబట్టి అందరూ ఖచ్చితంగా సందీప్  హత్య చేసాడని నమ్ముతున్నారు, పైగ చనిపోయిన అమ్మాయి సందీప్ వాళ్ళ క్లాస్ మేట్. కాబట్టి ఆషా కోసమే సందీప్ వెళ్ళినట్లు అనుకోవడానికి ఎక్కువ ఆస్కారం ఉంది. ఈ కేసు నుండి బయట పడాలంటే అపర్ణ ఒక్కటే దిక్కు, ఆ సమయంలో తన కోసమే సందీప్ అక్కడికి వచ్చాడని తను కోర్టులో చెప్పాల్సి ఉంటది అని లాయర్ గారు చెప్పారు. సందీప్ కోరుకున్నట్లు అపర్ణ ని ఇందులో లాగకూడదనుకున్నాము. కాని సందీప్ బయటపడాలంటే తను బయటకి రావడమే పరిష్కారం అని భావించి అపర్ణ ని కలిసి లాయర్ చెప్పింది అంతా చెప్పాను, తను నాకు సందీప్ ముఖ్యం నా పేరు చెడిపోతుందని నాకేమి భయం లేదు నేను ఎప్పటికైనా సందీప్ నే పెళ్ళి చేసుకుంటా నేను కోర్టు లో జరింగింది చెప్పడానికి సిద్ధం అని చెప్పింది. కోర్టులో జరిగింది మొత్తం చెప్పింది, తన కోసమే వాళ్ళ హాస్టల్ కి వచ్చాడని ఆష కి సందీప్ కి ఎటువంటి సంబంధం లేదని చెప్పింది. అపర్ణ సాక్ష్యాన్ని పరిగణలోకి తీసుకుని సందీప్ కి బెయిల్ మంజూరు చేసారు, సందీప్ ని నేరస్థుడిగా కాక ఈ కేసులో అనుమానితుడిగా భావిస్తున్నట్లు ప్రకటించింది. అసలు నేరస్థులు ఎవరో తేలే వరకు సందీప్ మీద కేసు అలాగే నడుస్తుంది అని చెప్పింది.
సందీప్ కి బెయిల్ దొరికినందుకు మేమందరం సంతోషించాం, కాని సందీప్ మాత్రం తన కళ్ళ ముందే ఆష చనిపోవడాన్ని జీర్ణించుకోలేకపోతున్నాడు, పైగా తన తప్పు లేకుండా తను ఈ హత్యలో ఇరుక్కున్నాడని బాధ పడుతున్నాడు, ఎలాగైనా హంతకుడు ఎవరో తెలుసుకోవాలని దృఢ నిశ్చయంతో ఉన్నాడు, నేను హంతకుడిని చూసాను, మొహం సరిగ్గా కనపడకపోయినా హంతకుడిని  చూస్తే గుర్తు పడతాను. హాస్టల్ కి ఆ రోజు నేను కాకుండా ఇంకెవరో వచ్చారు, అది కూడా నా లాగ దొంగతనం గా వెనక నుండి కాకుండా కింద నుండి పైకి రావడనికి మధ్యలో ఉన్న గేట్ తీసుకుని దర్జాగా వచ్చాడు అంటే వాడెవడో వాచ్మెన్ కి కాని వార్డెన్ వాళ్ళకి కాని ఖచ్చితంగా తెలిసే ఉండాలి అని చెప్పాడు. వెంటనే నేను సందీప్ అనిల్ కలిసి వాచ్మెన్ ని వెతుక్కుంటూ వాళ్ళ ఇంటికి వెళ్ళాం. సందీప్ ని చూడగానే వాచ్మెన్ భయపడిపోయాడు, ఎవరికో ఫోన్ చేయబోయాడు, అతడి దగ్గర ఫోన్ లాక్కుని నెంబర్ చూస్తే అది వార్డన్ వాళ్ళ భర్త నెంబర్. వాచ్మెన్ ని నాలుగు తన్ని అసలు ఆ రోజు ఎవరెవరు హాస్టల్ కి వచ్చారని అడిగాము, అతనికి ఇంక చెప్పక తప్ప లేదు, మా వార్డెన్ సారు వాళ్ళ బంధువు ఒకాయన రోజూ రాత్రి పూట మందు తాగడానికి మా హాస్టల్ కి వస్తాడు, ఆ రోజు కూడా నువ్వు రావడానికి ఒక గంట ముందు ఆ సారు వచ్చాడు, నేను మందు తీసుకొచ్చి ఇచ్చాను, వాళ్ళు మందు తాగుతుంటే ఇంక నేను బయటకొచ్చేసాను, ఆ తర్వాత కాసేపటికి నువ్వు వచ్చావు, వాళ్ళు చూడకుండా నిన్ను పైకి పంపించాను, అంత వరకే నాకు తెలుసు ఆ తర్వాత ఏం  జరిగిందో నాకు తెలీదు, పోలీసులు నిన్ను తీసుకెళ్ళాక మా సారు నన్ను పిలిచి రాత్రి మా బంధువు వచ్చిన సంగతి ఎవరికీ చెప్పకు, చెప్తే నీ ప్రాణాలు తీస్తాను అని బెదిరించి నాకు కొంత డబ్బు ఇచ్చారు. అంతే అంతకు మించి నాకేమి తెలియదు అని చెప్పాడు. వాడు చెప్పిన దాని బట్టి ఆ రోజు హాస్టల్ లో సందీప్, వాచ్ మెన్, వార్డెన్ భర్త కాకుండా ఇంకో మగాడు ఉన్నాడు, ఆ హత్య చేసింది వాచ్ మెన్ కాదు, వార్డెన్ మొగుడు కాదు అంటే కచ్చితం గా ఆ వార్డెన్ బంధువే అయ్యుంటాడు అని మేము ఒక నిర్ణయానికి వచ్చాము.
ఆ రోజు నేను హాస్టల్ దగ్గరకి వెళ్ళినప్పుడు గేటు ముందు ఒక కారు ఉంది, నన్ను పోలీసులు అరెష్ట్ చేసి కిందకి తీసుకొచ్చినప్పుడు ఆ కారు లేదు అంటే పోలీసులు వచ్చే లోపే హంతకుడు ఆ కారు వేసుకుని వెళ్ళిపోయాడు. వార్డెన్ మొగుడికి ఈ హత్య గురించి తెలుసు, అందుకే వాడు పైకి రాగానే బాత్ రూం దగ్గరే నేను ఉన్నట్లు ముందే తెలిసినట్లు సరాసరి నా దగ్గరకి వచ్చి నన్ను పట్టుకున్నాడు, వాడు చేసిన హత్య నుండి బయట పడడానికి అదృష్టం కొద్దీ వాళ్ళకి నేను కనిపించాను, తెలివి గా నన్ను ఇరికించి వాళ్ళు తప్పించుకున్నారు, ఆ కారు నెంబర్ తెలుసుకుంటే వాడు ఎవడనేదీ తెలిసిపోతుంది అని సందీప్ చెప్పాడు. వాచ్ మెన్ ని అడిగి ఆ కారు నెంబర్ తీసుకున్నాము. నన్ను అనిల్ ని కారు నెంబర్ ద్వారా ఆ కారు ఎవరిదో కనుక్కు రమ్మని చెప్పి సందీప్ ఎక్కడికో వెళ్ళాడు. మేము ట్రాన్స్పోర్ట్ ఆఫీసు లో మాకు తెలిసిన ఒకాయన ద్వారా అడ్రస్ కనుక్కుని ఆ అడ్రస్ కి వెళ్ళాము, ఆశ్చర్యం, అది అపర్ణ వాళ్ళ హాస్టల్ ఉంటున్న ఏరియా కార్పొరేటర్ గారి కారు. అతని పేరు జగదీష్. అతను స్వయానా ఆ ఊరి M.L.A కి బావమరిది. అతనికి హాస్టల్ ఓనర్ కి సంబంధం ఏంటని వాకబు చేస్తే ఆ హాస్టల్ వార్డెన్ భర్త ఇతనికి వరసకి మావయ్య అవుతాడు అని తెలిసింది.
ఇంతలో సందీప్ నుండి ఫోన్ వచ్చింది తను ఉన్న చోటు చెప్పి త్వరగా రమ్మని చెప్పాడు. మేము తన దగ్గరకి వెళ్ళే సరికి ఒంటి నిండా గాయాలతో ఉన్నాడు. ఏమైందని కంగారుగా అడిగాము. సందీప్ జరిగినదంతా చెప్పాడు. నేను మిమ్మల్ని పంపించి అపర్ణ వాళ్ళ హాస్టల్ దగ్గరకి వెళ్ళాను, ఆ వార్డెన్ వాళ్ళ భర్త ని నిలదీసాను. మొదట భయపడి నిజం చెప్పేసాడు. ఆ రోజు వాళ్ళ మేనల్లుడు జగదీష్, వాడు మందు తెప్పించుకుని తాగారు, జగదీష్ మందు బాగా ఎక్కువై ఎంత చెప్తున్నా వినకుండా పైన హాస్టల్ రూం లకి వెళ్ళబోయాడు, ఇంతలో ఆష బాత్ రూం కి వెళ్ళడం చూసి తన వెనకాలే వెళ్ళాడు, ఎక్కడ తను గోల చేస్తే మిగతా వాళ్ళందరూ లేస్తారేమో అని వార్డెన్ మొగుడు అన్ని రూం లకి బయట నుండి గడియ పెట్టాడు, ఆష జగదీష్ ని చూసి భయపడి గొడవ చేయబోతుంటే ఆష నోరు నొక్కి తల గోడకేసి బలంగా బాదాడు. తన మీద అత్యాచారానికి పాల్పడ్డాడు, ఆ మత్తులో ఏం చేస్తున్నాడో తెలియకుండా గోడకి ఉన్న అద్దం పగల గొట్టి  ఒక సైకోలా పైశాచికం గా తన ఒంటి నిండా గాయాలు చేసాడు. ఇంతలో నేను వాళ్ళ వైపు రావడం గమనించి ఆష మెడ కోసేసి నా మీద దాడి చేసి నన్ను చంపాలనుకున్నాడు, కాని కుదరక తప్పించుకు పారిపోయాడు. అని జరిగింది మొత్తం వాడు నాకు చెప్పాడు. ఇంతలో వాడి భార్య  ఎవరికో ఫోన్ చేసింది, నేను వాడితో మాట్లాడుతుండగానే ఒక నలుగురు మనుషులు కారు లో వచ్చి నన్ను బాగా కొట్టారు. ఇంకోసారి ఆ హాస్టల్ వైపు వస్తే చంపేస్తామని బెదిరించారు, ఇక నేను అక్కడి నుండి తప్పించుకుని వచ్చేసాను అని జరిగింది చెప్పాడు. సందీప్ కి మేము తెలుసుకున్నది మొత్తం చెప్పాము. అంటే ఆ కార్పొరేటరే ఈ హత్య చేసాడు, నన్ను కొట్టింది కూడా వాడి మనుషులే, ఈ విషయం వెంటనే పోలీసులకి చెప్పాలి అని సందీప్ మమ్మల్ని తీసుకుని పోలీస్ స్టేషన్ కి వెళ్ళాడు, పోలీస్ స్టేషన్ లో మీడియా ఎదుట జరిగినదంతా చెప్పాడు. ఒక కార్పొరేటర్ అందునాM.L.A గారి బావ మరిది పేరు ఈ కేసులో వినబడేసరికి ఆషా హత్య కేసు రాష్ట్ర వ్యాప్తంగా పెను సంచలనం అయ్యింది, ప్రతి పక్ష పార్టీలు కొన్ని సందీప్ కి మద్దతుగా నిలిచాయి. జగదీష్ ని అరెష్ట్ చేయాలని డిమాండ్ చేసాయి.
ఇక జగదీష్ బయటకి రాక తప్పలేదు. తనకి ఆ హత్య కి అసలు ఏ సంబంధం లేదని తనని రాజకీయం గా దెబ్బ తీయాలని ప్రతి పక్షం వాళ్ళు సందీప్ చేత అలా నాటకమాడిస్తున్నారని అసలు హంతకుడు సందీపే అని చెప్పాడు. మేము ఆష తల్లిదండ్రులని కలిసాము, జరిగింది మొత్తం వాళ్ళకి వివరించాము, వాళ్ళు సందీప్ ని పూర్తిగా నమ్మారు, సందీప్ కి తమ కూతురి హత్య కి సంబంధం లేదని అర్ధం చేసుకున్నారు, ఆష తల్లి కోర్టులో సందీప్ కి ఈ హత్య తో సంబంధం లేదనీ, తనకి జగదీష్ మీదనే అనుమానం ఉన్నదని చెప్పింది. ఆష పోస్ట్ మార్టం రిపోర్ట్ ప్రకారం ఆషని బలవంతంగా మానభంగం చేసారని, తన నుదురు చిట్లిపోయేలా బలంగా తలని గోడకేసి బాదారని, తన గొంతు కోయడం వలనే చనిపోయిందని, తను చనిపోయాక కూడా తన మీద అత్యంత కిరాతకంగా అత్యాచారం చేసారని తేలింది. ఆష వంటి మీద దొరికిన D.N.A సందీప్ D.N.A తో సరిపోవట్లేదని, అలాగే ఆష శరీరం మీద ఉన్న గుర్తులు కూడా సందీప్ వి కాదని పోస్ట్ మార్టంలో తేలింది. కోర్టు సందీప్ ని నిర్దోషిగా ప్రకటించింది. అలాగే ఆరోపణలు ఎదుర్కుంటున్న జగదీష్ ని విచారించవలిసిందిగా పోలీసులని ఆదేశించింది. మహిళా సంఘాలు, మానవ హక్కుల సంఘాలు  జగదీష్ కి నార్కో ఎనాలసిస్ పరీక్ష చేయాలని పట్టుబట్టాయి.M.L.A  బావమరిది కావడం తో ఆ సెగ ఆ M.L.A కి కూడా తగిలింది. ప్రతిపక్షాలుM.L.A   రాజీనామా చేయాలని పట్టుబట్టాయి.
ఇక జగదీష్ ని అరెస్ట్ చేయడమే తరువాయి అని అందరూ అనుకుంటుండగా అకస్మాత్తుగా పోలీసులు మీడియా ముందు ఆషా ని హత్య చేసిన హంతకుడు అని సత్యన్నారాయణ అనే ఒక వ్యక్తి ని నిలబెట్టారు. అతను కూడా నేనే హంతకుడిని అని మీడియా సాక్షి గా ఒప్పుకున్నాడు. ఆషని తను ప్రేమించాడని, కాని ఆష ఒప్పుకోలేదని అందుకే తన హాస్టల్ కి వెళ్ళి తనని హత్య చేసానని ఏదో పాఠం అప్పచెప్పినట్లు చెప్పాడు. మేము ఆశ్చర్యపోయాం. వాడేంటి హంతకుడేంటి. ఎక్కడో చిల్లర దొంగతనాలు చేసుకునే సత్యన్నరాయణకి ఆషా కి సంబంధం ఏమిటి. ఐనా అసలు సరిగ్గా నిలబడడమే చేత కాని ఇతను ఆషని  హత్య చేయగలడా అని మాకు అనిపించింది. మాకే కాదు రాష్ట్రంలో ఈ హత్య గురించి తెలిసిన వాళ్ళందరికీ అలానే అనిపించింది. ఇది జగదీష్ ని ఈ కేసు నుండి బయట పడేయడానికి పోలీసులు ఆడుతున్న నాటకం అని, ఆ సత్యన్నారాయణ వాళ్ళ ఆటలో డబ్బులు పెట్టి కొనుక్కున్న బలి పశువని అందరికీ అర్ధమయ్యింది. కోర్టులో కూడా అతను మీడియా ముందు చెప్పిన పాఠమే అప్పచెప్పాడు. ఆ కేసు రేపిన సంచలనం, ఆ కేసు యొక్క తీవ్రత దృష్ట్యా కోర్టు అతనికి ఉరి శిక్ష విధించింది. అది విని అతను కంగారు పడిపోయాడు, వెంటనే తను ఈ హత్య చేయలేదని గగ్గోలు పెట్టాడు.
పోలీసులు సత్యన్నారాయణ కి మతిస్థిమితం సరిగ్గా లేదని, అతనొక సైకో అని అందుకే ఇలా మాట మారుస్తున్నాడని చెప్పారు. కోర్టు అతనికి రిమాండ్ విధించి తీర్పు వాయిదా వేసింది. ప్రతిపక్షాలు, మానవ హక్కుల సంఘాలు  M.L.A పోలీసులని ప్రభావితం చేసాడని కేసుని పోలీసులు తప్పు దోవ పట్టించి అమాయకుడిని ఇందులో ఇరికించారని ఆరోపించాయి. ఆషా తల్లి కూడా సత్యన్నారాయణ  ఒక బలి పశువు మాత్రమే అని అసలు దోషులు తప్పించుకోవడానికి అతడిని వాడుకున్నారని ఆరోపించింది. సత్యన్నారాయణ తల్లి కూడా తన కొడుకు అమాయకుడని అతను ఈ హత్య చేయలేదని, కేవలం డబ్బు కోసమే తన కొడుకు మొదట నేరం తన మీద వేసుకున్నాడని, 2 లేదా 3 సంవత్సరాలలో వదిలేస్తారని నా కొడుకు ని నమ్మించి డబ్బు ఆశ చూపించి అతని చేత అలా చెప్పించారని,  తీరా కోర్టు లో ఉరిశిక్ష వేసేసరికి సత్యన్నారాయణ  భయపడి తను ఈ హత్య చేయలేదని నిజం చెప్పాడని ఆమె మీడియా కి చెప్పింది.  ఆషా తల్లి తన కూతురిని చంపిన జగదీష్ ని అరెష్ట్ చేసి న్యాయాన్ని కాపాడాలని నిరాహార దీక్ష మొదలు పెట్టింది. తనకి మద్దతుగా రాష్ట్రం మొత్తం నిలిచింది. పోలీసులు ఆమెని అరెష్ట్ చేసి హాస్పిటల్ కి పంపించారు.
తర్వాతి రోజు పేపర్ లో మొదటి పేజీలో ఆషా హత్య కేసులో నిందితుడు సత్యన్నారాయణ ని పోలీసులు ఎన్ కౌంటర్ చేసారని పెద్ద అక్షరాలతో ఒక వార్త కనపడింది. సత్యన్నారాయణ ని వేరే జైలుకి పంపిస్తుండగా మధ్య దారిలో పారిపోబోయాడని రివాల్వర్ తీసుకుని తమ మీద దాడి చేయబోతే తామే ఎదురు దాడి చేసి తనని కాల్చి చంపేసామని పోలీసులు ఒక అద్భుతమైన కథ ని చెప్పారు. ప్రధాన నిందితుడు చనిపోవడం వల్ల కేసుని మూసేస్తున్నామని మీడియాకి సెలవిచ్చారు. భద్రత సరిగ్గా లేకుండా నిర్వహిస్తున్న హాస్టల్లని మూసివేయాలని ప్రభుత్వం ఒక చిన్న ఆర్డరు పాస్ చేసి చేతులు దులుపుకుంది, జగదీష్ మిష్టర్ పర్ఫెక్ట్ అని కోర్టు క్లీన్ చీట్ ఇచ్చింది. సదరుM.L.A గారు ఆష మృతికి  సంతాపం తెలుపుతూ చిన్న ప్రెస్ మీట్ పెట్టి నాలుగు కన్నీటి బొట్టులు రాల్చారు. మహిళా సంఘం వాళ్ళు, మానవ హక్కుల సంఘం వాళ్ళు ఇక చేసేదేమీ లేక రాష్ట్రం లో బాగా ప్రాచుర్యం పొందిన ఇంకో కేసులో బాధితులకి మద్దతివ్వడానికి వెళ్ళిపోయారు.సందీప్, అపర్ణ M.S చేయడానికి అమెరికా వెళ్ళిపోయారు. M.L.A గారు ఈ సారి M.P సీటు కి పోటీ చేస్తున్నారు, మన కార్పొరేటర్ జగదీష్ ఈ హత్య కేసు వల్ల బాగా పాపులర్ అయిపోవడంతో కార్పొరేటర్ నుండి ప్రమోషన్ పొంది M.L.A సీటు కి పోటీ చేస్తున్నాడు, ఆషా తల్లి మాత్రం ఇంకా నా కూతురికి న్యాయం చేయండి అని ప్రభుత్వానికి పిటీషన్ లు పెట్టుకుంటూనే ఉంది. పాపం పిచ్చి తల్లి...

ఏలియన్స్

చెన్నై లో ఇంటర్వ్యూ, మొదటి రౌండ్ పాసయ్యాను. మళ్ళీ 3 రోజుల్లో తర్వాతి రౌండ్.ఈ 3 రోజుల కోసం వెళ్ళడం రావడం ఎందుకని చెన్నై లోనే ఉండాలని నిశ్చయించుకున్నాను. చెన్నై లో చాలా మంది ఫ్రెండ్స్ ఉన్నారు. ఎవరో ఒకరి దగ్గర ఉండొచ్చులే అని ధీమా. అంతలో అభిరాం దగ్గర నుండి ఫోన్ వచ్చింది. అభి నా ఇంజినీరింగ్ క్లాస్ మేట్. వాళ్ళది సొంత ఊరు చెన్నై. వాళ్ళ నాన్న గారి ఉద్యోగరీత్యా మా ఊరిలో ఉండాల్సి వచ్చి ఇంజనీరింగ్ మా కాలేజి లోనే చదివాడు. కాలేజిలో ఉన్నప్పుడు మా ఇద్దరి మధ్య స్నేహం అంతంత మాత్రమే. వాడి గురించి మాకు పెద్దగా తెలియదు. ఎప్పుడు చూసినా పుస్తకాలు ముందేసుకుని కూర్చునేవాడు. పరీక్షలప్పుడు మాకు చూపించడనికి మాత్రం ఉపయోగపడే వాడు. వాడి మీద మొదటి సారి ఆసక్తి కలిగింది మాత్రం ఇంజినీరింగ్ చివరి సంవత్సరం లో. క్యాంపస్ ఇంటర్వ్యూలో   గూగుల్ కంపెనికి మా కాలేజి నుండి ఎన్నికైన ఒకే ఒక వ్యక్తి అభి రాం. క్యాంపస్ ఇంటర్వ్యూలో ఎన్నికైనందుకు వాడి మీద ఆసక్తి కలగలేదు, అంత పెద్ద కంపెనీ లో జాబ్ ని తిరస్కరించి సంచలనం సృష్టించాడు. అప్పుడే వాడి మీద ఆసక్తి కలిగింది. ఎందుకు జాయిన్ అవ్వట్లేదు అంటే నాకు జాబ్ చేయడం ఇష్టం లేదు. నేను ఆస్ట్రో ఫిసిక్స్(ఖగోళ భౌతిక శాస్త్రం) లో P.HD చేయాలి అదే నా లక్ష్యం అని చెప్పాడు. వాడు అనుకున్నట్లు గానే బెంగుళూరులో ఇండియన్ ఇన్స్టిట్యూట్ ఆఫ్ ఆస్ట్రో ఫిసిక్స్ లో సీటు సంపాదించాడు. మేము మాత్రం ఉద్యోగాల కోసం ఇంకా ఇలా రోడ్ల మీద తిరుగుతున్నాం. వాడు ఫోన్ చేసి తనకి ఇప్పుడు సెలవలు అని, చెన్నై లో ఉన్నానని నన్ను వాళ్ళ ఇంటికి రమ్మని చెప్పాడు. ఈ 3 రోజులు అక్కడే ఉందామని సిద్ధమయ్యి బ్యాగ్ తీసుకుని బయల్దేరాను.
వాళ్ళ ఇంటికి వెళ్ళి కాలింగ్ బెల్ నొక్కాను. వాళ్ళ నాన్న గారు వచ్చి తలుపు తీసారు. నన్ను గుర్తు పట్టి ఆప్యాయం గా పలకరించారు. అభి ఎక్కడ ఉన్నాడని అడిగితే తను ఉంటే తన రూంలో కంప్యూటర్ ముందు కూర్చుని ఉంటాడు లేదంటే వెనక ఉన్న మా పాత ఇంటిలో ఉంటాడు అని కిటికీ లో నుంచి ఒక పాడు పడిన ఇంటిని చూపించారు. అది వాళ్ళ తాత గారు కట్టించిన ఇల్లు. అది ఇల్లు అనడం కంటే ప్రయోగశాల అనడమే సరిగ్గ సరిపోతుంది. వాళ్ళ తాత గారు అంటే మా నాన్న గారువెంకట నారాయణ్  అయన గొప్ప సైంటిస్ట్. ఈ విశ్వం లో ఉండే ఇతర గ్రహాల గురించి చాలా పరిశోధనలు చేసారు. కాని ఆయన పరిశోధనలకి తగిన గుర్తింపు లభించలేదు. ఆయన చేసిన చాలా రీసర్చ్ లకి కనీస గౌరవం కూడా ఇవ్వలేదు అప్పటి ప్రభుత్వం. ఆయన చనిపోయాక ఇంక ఆయన వాడిన వస్తువులు పరికరాలు అన్నీ మాకు గుర్తు గా ఉండాలని ఆ ఇంటిలోనే వాటిని భద్రపరిచాను. ఇప్పటి వరకు వాటితో నాకు ఎలాంటి ఉపయోగం కనపడలేదు. కాని ఇప్పుడు అవే వస్తువులు నా కొడుకు కి ఉపయోగపడుతున్నాయి. అభి కూడా వాళ్ళ తాత గారి లాగే సైంటిస్ట్ కావాలని తాపత్రయపడుతున్నాడు. నేను ఎంత వద్దని వారించినా ఆస్ట్రో ఫిసిక్స్ చదువుతున్నాడు. కనీసం వాడైనా వాళ్ళ తాత గారు సాధించలనుకుంది సాదిస్తాడేమో అని ఆశ గా ఉంది అని చెప్పారు. ఇంతలో అభి తన రూం నుండి బయటకి వచ్చాడు. నన్ను చూసి చాలా ఆనందపడ్డాడు. తన రూం లోకి తీసుకెళ్ళాడు. ఆ రూం కూడా చిన్న సైజు లాబొరేటరీ లాగే ఉంది. స్నానం చేసి రెడీ అయ్యి వాళ్ళ నాన్న గారితో కలిసి టిఫిన్ చేసాము. వాళ్ళ నాన్న గారు ఆఫీస్ కి వెళ్ళాక ఇద్దరం చాలా సేపు కాలేజ్ విషయాలు, కెరీర్ కి సంబంధించిన విషయాలు, తన రీసర్చ్ విషయాలు మాట్లాడుకుంటున్నాం.
అసలు తను దేని మీద రీసర్చ్ చేస్తున్నాడని అడిగాను. ఈ విశ్వం ఆవిర్భావం ఎలా జరిగింది, నక్షత్రాలు, పాల పుంతలు ఎలా ఏర్పడ్డాయి, మన భూగ్రహం లాంటి గ్రహాలు ఈ విశ్వం లో ఇంక ఎన్ని ఉన్నాయి, వాటి లో జీవి మనుగడకి అనువైన గ్రహాలు ఏమైనా ఉన్నాయా ఇలాంటి విషాయల మీద వాళ్ళ అధ్యయనం ఉంటుందని చెప్పుకొచ్చాడు. తను ఇప్పుడు యూనివర్సిటీ లో నేర్చుకుంటున్న చాలా విషయాలు చిన్నప్పుడే వాళ్ళ తాత గారు తనకి నేర్పించారని, వాళ్ళ తాత గారు వెంకట నారాయణ్ గారు తన దృష్టిలో గెలీలియో అంత గొప్ప సైంటిస్ట్ అని చెప్పుకొచ్చాడు. వాళ్ళ తాత గారి పరిశోధనలు చూపిస్తా అని చెప్పి వాళ్ళ పాత ఇంటికి నన్ను తీసుకుని వెళ్ళాడు.
తను ఆ ఇంటి తాళం తీసాక లోపలికి అడుగు పెడుతుంటే వేరే ప్రపంచంలోకి వెళ్ళినట్లనిపించింది. అభి వాళ్ళ తాత గారు ఇంటినే ప్రయోగశాల చేసేసారన్న వాళ్ళ నాన్న గారి మాట నిజమనిపించింది. ఎటు చూసినా ఏవో యంత్రాలు, టెలిస్కోపులు, గోడల నిండా ఏవేవో చిత్రాలు, నక్షత్ర మండల నమూనాలు, ఒక పెద్ద పాత కాలపు కంప్యూటర్, గది నిండా ఏవేవో పరికరాలు ఉన్నాయి.
అభి ఒక టెలిస్కోప్ దగ్గరకి తీసుకెళ్ళి ఇది మా తాత గారు తను సొంతం గా తయారు చేసిన టెలిస్కోప్, ఈ టెలిస్కోప్ సాయం తో మన సౌర కుటుభానికి అవతల  కొన్ని కోట్ల దూరం లో ఉన్న నక్షత్రాలని కూడా చూడొచ్చు. మన పాల పుంతలో మనం చూస్తున్న, మనకి కనపడే నక్షత్రాలు కేవలం 13 శాతం మాత్రమే, కనపడనివి 87% నక్షత్రాలు ఉన్నాయి. ఆ నక్షత్రాలని ఈ టెలెస్కోప్ తో చూడొచ్చు అని చెప్పాడు. మా తాత గారు ఇంత కన్నా గొప్ప పరికరం ఒకటి కనిపెట్టారు. దాని సాయంతో అత్యంత శక్తిమంతమైన  కాంతి తరంగాలని అంతరిక్షం లోకి పంపించొచ్చు. ఆ తరంగాల సాయం తో మన సౌర కుటుంబం అవతల ఉన్న గ్రహాలలో మనలా జీవించే ప్రాణులు ఉన్నాయేమో తెలుసుకుందామని మా తాత గారు ప్రయత్నించారు కాని ఆ ప్రయోగం ఫలించలేదు అని చెప్పాడు అభి.
ఎందుకు విఫలమయ్యింది ఆ ప్రయోగం అని కుతూహలం గా అడిగాను. ఈ పరికరం ద్వారా మనం పంపిన కాంతి తరంగాలని వేరే గ్రహాలలో ఉన్న జీవులు గుర్తించి వాటిని గ్రహించగలగాలి. మళ్ళీ మనం పంపిన కాంతి ప్రయాణం చేసిన మార్గం లోనే వారు తమ ఉనికి ని తెలుపడానికి ఏదైన గుర్తు ని కాంతి ద్వారా తిరిగి అదే మార్గంలో పంపాలి. అలా పంపిన కాంతి ని ఈ పరికరం గ్రహించి వాళ్ళు పంపిన సందేశాన్ని ఈ కంప్యూటర్ లో ప్రదర్శిస్తుంది. కాని ఇదంతా జరగాలి అంటే వేరే గ్రహాల మీద మనలాంటి తెలివి తేటలు ఉన్న జీవులు ఉండి ఉండాలి. మనకి ఉన్నంత సాంకేతిక పరిజ్ఞానం వాళ్ళకి ఉండి ఉండాలి. ఇవన్నీ సాధ్యమయ్యే పని కాదు అందుకే ఈ ప్రయోగం విఫలమయ్యింది అని వివరించాడు.
ఇవన్నీ నీకు మీ తాత గారు చెప్పారా అని అడిగాను. అవును చిన్నప్పుడు నేను ఎక్కువ గా మా తాత గారి తోనే గడిపే వాడిని. ఆయన అభిరుచులు ఆలోచనలు అన్నీ నాతో పంచుకునే వారు. నాకు తెలియకుండానే ఆయన ప్రభావం నా పైన చాలా పడింది. నాకు కూడా ఈ విశ్వం గురించి పరిరశోధించాలి అన్న కోరిక బలంగా తయారయ్యి ఇప్పుడు ఈ స్థితి కి వచ్చాను అని చెప్పాడు. ఇలా మాట్లాడుతుండగా ఒక్కసారిగా ఆ పరికరం శబ్ధం  చేయడం మొదలుపెట్టింది. ఇద్దరం ఒక్కసారి గా ఉలిక్కి పడ్డాం. ఒకరి మొహాలు ఒకరం చూసుకున్నాం. అభి వెంటనే ఏదో గుర్తు వచ్చిన వాడిలా పరిగెత్తుకుంటూ వెళ్ళి కంప్యూటర్ ఆన్ చేసి ఆ మెషిన్ ని కంప్యూటర్ కి కన్నెక్ట్ చేసాడు. ఏదో ప్రోగ్రాం ఓపెన్ చేసి ఏదేదో చేస్తున్నాడు. ఏమైంది అని అడిగాను. వాడి దగ్గర నుండి సమాధానం లేదు. చాలా కంగారు పడుతున్నాడు. ఆ మెషిన్ నుండి కంప్యూటర్ లోకి ఏదో డౌన్ లోడ్ చేస్తున్నాడని మాత్రం అర్ధమవుతుంది. కొంచెం సేపు మౌనంగా వాడు చేసేది చూస్తున్నాను. ఒక పది నిమిషాల తర్వాత వాడు గట్టిగా అద్భుతం, నమ్మలేకపోతున్నాను అని కేకలేస్తున్నాడు. వెంటనే వాళ్ళ నాన్న గారికి ఫోన్ చేసి ఇంటికి త్వరగా రమ్మని చెప్పాడు. తరువాత ఆ రూం లో ఒక మూల సర్ది ఉన్న పుస్తకాలలో నుంచి ఒక పుస్తకం తీసాడు. గబ గబా పేజీలు తిప్పుతున్నాడు. ఒక చోట ఆగి చదవడం మొదలు పెట్టాడు. నాకు అంతా అయోమయం గా ఉంది. ఏమైంది అని అడిగాను. అప్పుడు వాడు కొంచెం నిదానంగా రహస్యం చెప్తున్నట్లు చెప్పాడు. మా తాత చేసిన ప్రయోగం వృధా కాలేదు, ఇన్ని సంవత్సరాల తరువాత దాని ఫలితం తెలిసింది అన్నాడు. ఏం మాట్లాడుతున్నావ్, మీ తాత గారు చనిపోయే పది సంవత్సరాలు అయ్యింది అన్నావ్. ఇంక ఆయన ఈ ప్రయోగం ఎప్పుడు చేసి ఉంటాడు, ఇన్ని సంవత్సరాల తర్వాత ఫలితం రావడం ఏంటి అని ఆశ్చర్యంగా అడిగాను. అంతలో వాళ్ళ నాన్న గారు మా దగ్గరకి వచ్చారు. జరిగింది మొత్తం వాళ్ళ నాన్న కి చెప్పాడు. వాళ్ళ నాన్న కూడా నమ్మలేకపోయాడు. మా ఇద్దరి అనుమానాలని అర్ధం చేసుకుని వివరించడం మొధలు పెట్టాడు.
వెంకట నారాయణ్ అంటే మా తాత రాసుకున్న డైరీ ఇది, ఈ డైరీ లో ఆయన చేసిన ప్రయోగాల గురించి మొత్తం క్షుణ్ణంగా రాసి ఉంది. సరిగ్గా నలభై యేళ్ళ క్రితం అంటే 1969 వ సంవత్సరం లో అంతరిక్షవాసుల ఉనికి కనుక్కోడానికి, వాళ్ళతో కమ్మ్యూనికేట్ అవ్వడానికి ఈ మెషిన్ ని తన సొంత తెలివి తేటలు తో తయారు చేసారు.
సరిగ్గా జనవరి 10 1969 లో మొదటి సారి ఈ మెషిన్ ని ఉపయోగించి ఒక సందేశాన్ని కాంతి తరంగాల రూపం లో ఈ మెషిన్ ద్వారా అంతరిక్షం లోకి పంపించారు. ఆ కాంతి తరంగాలు అలా అంతరిక్షం లో ప్రయాణించి సౌర కుటుంబం కక్ష లో నుండి వెలుపలికి ప్రయాణించి ఏదో ఒక గ్రహం చేరుకుంటే అక్కడ ఏదైనా జీవ జాతి ఉంటే ఆ కాంతి తరంగాలని గుర్తించి వాటిని గ్రహించి మన సందేశాన్ని అర్ధం చేసుకుని తిరిగి అదే కక్షలో కాంతి తరంగాల రూపం లో మనకి సమాధానం పంపుతాయి దానిని మళ్ళీ ఈ పరికరం ద్వారా మనం వాళ్ళు పంపిన సందేశాన్ని గ్రహించవచ్చు అనేది ఆయన లక్ష్యం. కాని ఆయన ఆశించినట్లు ఎటువంటి రిప్లై రాలేదు. రోజులు గడిచిపోయాయి, నెలలు గడిచిపోయాయి, సంవత్సరాలు గడిచిపోయాయి కాని ఎటువంటి సందేశం రాలేదు. ఆయన ప్రయోగం ఫెయిల్ అయ్యిందని ఆయన భావించారు. జీవితాంతం తన ఓటమికి బాధ పడుతూనే ఉన్నారు.
కాని నిజానికి జరిగింది ఏంటంటే ఆయన అనుకున్న దాని కంటే ఆయన చాలా పెద్ద ప్రయోగం చేసారు. మీకు వివరంగా చెప్తాను వినండి. మనం ఇప్పుడు చూస్తున్న ఈ విశ్వం కొన్ని కోట్ల సంవత్సరాల క్రితం ఆవిర్భవించింది. మనం రోజూ చూస్తున్న నక్షత్రాల కాంతి నిజానికి ప్రస్తుతం ఉన్న నక్షత్రం యొక్క కాంతి కాదు, అది కొన్ని వేల సంవత్సరాల క్రితం నక్షత్రం యొక్క కాంతి. ఇంకా వివరంగా చెప్పాలంటే మనం ఇప్పుడు బయటకొచ్చి సూర్యుడిని చూసాం అనుకోండి. మనం చూస్తున్న ఆ సూర్యుడి కాంతి 8 నిమిషాల క్రితం సూర్యుడి నుండి వెలువడిన కాంతి. ఆ కాంతి భూమి ని చేరడానికి 8 నిమిషాల సమయం తీసుకున్నది అన్న మాట. సూర్యుడికి మనకి మధ్య ఉన్న దూరం దాదాపు 15 కోట్ల కిలో మీటర్లు. ఒక కాంతి తరంగం ఒక సంవత్సర కాలంలో ప్రయాణించే దూరాన్ని ఒక కాంతి సంవత్సరం అంటాం. ఒక కాంతి సంవత్సరం అంటే దాదాపు 10 మిలియన్ మిలియన్ కిలో మీటర్ల దూరం.
ఆ ప్రకారం మా తాత గారు ఈ పరికరం ద్వారా పంపిన అత్యంత శక్తిమంతమైన కాంతి ఒక గ్రహాన్ని చేరుకుని అక్కడి నుండి మనకి తిరిగి సమాధానం రావదానికి 40 సంవత్సరాలు పట్టింది. అంటే ఇక్కడి నుండి మనం పంపిన కాంతి 20 సంవత్సరాలకి వారికి చేరింది అన్న మాట. అంటే మా తాత గారు పంపిన కాంతి తరంగాలు 20 సంవత్సరాలు ప్రయాణించి ఒక గ్రహం చేరుకున్నయి. అంటే మనకి దాదాపు ఒక కోటి 89 లక్షల 21 వేల 56 కోట్ల 80 లక్షల కిలో మీటర్ ల దూరం లో మన లాంటి తెలివి తేటలు గల జీవులు నివసించే ఒక గ్రహం ఉన్నదన్న మాట. ఇది నిజం గా అద్భుతం.
ఇదంతా వింటుంటే నాకు మతి పోతుంది. వాడు చెప్పేది ఏది నమ్మశఖ్యం గా అనిపించలేదు నాకు. వెంటనే నేను వాళ్ళ దగ్గర నుండి ఏదో సమాదానం వచ్చిందని అన్నావ్ కదా ఇప్పుడు. ఏం పంపారు వాళ్ళు అని అడిగాను. అభి వెంటనే కంప్యూటర్ లో ఏదో ఓపెన్ చేసాడు, కాని వాళ్ళు పంపిన సందేశం ఏమి అర్ధం కాలేదు. ఇదేంటో అర్ధం కావట్లేదు, అర్ధం చేసుకునేంత  పరిజ్ఞానం, పరికరాలు ఇక్కడ లేవు. వెంటనే దీని గురించి మా యూనివర్సిటీ ప్రొఫెసర్ తో మాట్లాడి ISRO కి పంపించాలి. వాళ్ళైతేనే దీనిని డీకోడ్ చేయగలరు అని చెప్పాడు. ఆలశ్యం చేయకుండా అక్కడి నుండి బయల్దేరాం. వాళ్ళ యూనివర్సిటీ హెడ్ ని కలిసాం. ఆయన బెంగుళూరులోని ISRO సెంటర్ కి మమ్మల్ని తీసుకుని వెళ్ళాడు. ISRO లో పని చేస్తున్న పెద్ద పెద్ద సైంటిస్ట్ లు కూడా ఈ విషయం తెలుసుకుని ఆశ్చర్యపోయారు. ఇది నిజమైనా దాని వల్ల మనకి పెద్ద ఉపయోగం లేదని చెప్పారు ఎందుకంటే ఒక కాంతి తరంగం అంతరిక్షంలో ఒక గ్రహాన్ని చేరడానికి 20 సంవత్సరాల సమయం తీసుకుంటే ఇక మనం అక్కడికి చేరుకోవడానికి ఇంకెన్ని సంవత్సరాలు పడుతుందో ఆలోచించండి. మనం అత్యంత వేగవంతమయిన మెషిన్ లో ప్రయాణించినా దాదాపు 12000 సంవత్సరాలు పడుతుంది. అంటే ఇది వాస్తవానికి అసంభవం. కోటాను కోట్ల కిలో మీటర్ల దూరం లో ఉన్న గ్రహానికి మనం చేరుకోలేం అని వివరించారు. కాని ఈ పరిశోధన మన భవిష్యత్ పరిశోధనలకి చాలా ఉపయోగపడుతుంది అని వివరించారు. ఇంతలో ఆ గ్రహాంతర వాసులు పంపిన సందేశాన్ని డీకోడ్ చేసారు అక్కడి సైంటిస్ట్ లు. వాళ్ళు పంపిన సందేశం మొత్తం చదివి ఒక్క సారిగా భయందోళనకి గురి అయ్యారు. వెంటనే 40 సంవత్సరాల క్రితం అభి వాళ్ళ తాత గారు పంపిన సందేసాన్ని డీకోడ్ చేసి చూసారు. మాకు  ఏమీ అర్ధం కావట్లేదు అక్కడ ఏం జరుగుతుందో.
అభి కలగ చేసుకుని ఏమైంది వాళ్ళు ఏం సందేశం పంపించారు అని అడిగాడు. మీ తాత గారు చేసిన ఈ ప్రయోగం వల్ల లాభం కంటే నష్టమే ఎక్కువ కలిగేలా ఉంది. ఆయన  చేసిన ప్రయోగం వల్ల మన భూ గ్రహానికి విపత్తు ఏర్పడేలా ఉంది. మీ తాత గారు పంపిన సందేశం వాళ్ళకి ఆగ్రహం తెప్పించినట్లు అనిపిస్తుంది. వాళ్ళ గ్రహాన్ని మనం నాశనం చేసేస్తామేమో అన్న భ్రమలో వాళ్ళే మన గ్రహం పైకి యుద్ధం ప్రకటించారు. మన మీదకి దండెత్తి వస్తున్నారు అని చెప్పారు. వెంటనే నేను కుతూహలం ఆపుకోలేక అదెలా సాధ్యం, ఇందాక మీరే చెప్పారు కదా ఒక కాంతి తరంగం ప్రయాణించడానికే 20 సంవత్సరాలు పడితే ఇక అత్యంత వేగంతో ప్రయానించినా 12000 సంవత్సరాలు పడుతుందని ఇక వాళ్ళు మన దగ్గరకి చేరుకోవడం అసాధ్యం కదా అని అడిగాను. వెంటనే అక్కడ ఉన్న ఒక ప్రొఫెస్సర్ నవ్వుతూ అసాధ్యం అని చెప్పింది మనకి, మనం అక్కడికి చేరుకునేంత సాంకేతిక పరిజ్ఞానం మన దగ్గర ఇంకా అభివృద్ది కాలేదు. కాని వాళ్ళు మన కన్నా 100 రెట్లు ఉన్నతమైన పరిజ్ఞానం కలిగి ఉండి ఉంటారు. మన కన్నా 100 రెట్లు అభివృద్ది చెంది ఉండి ఉంటారు అని చెప్పారు. మన కన్నా తెలివి తేటలు, మన కన్నాఅభివృద్ది   చెందిన ప్రపంచం ఉంది అంటే నమ్మ శక్యం గా లేదు అని అమాయకం గా అన్నాను. ఆయన వెంటనే నవ్వి మనమే ఉన్నతమైన ప్రాణులం అని ఎలా అనుకుంటున్నావ్. ఈ విశ్వంలో కొన్ని కోట్ల నక్షత్ర మండలాల్లో ఒకటైన నక్షత్ర మండలాల్లో ఒక చిన్న నక్షత్రం మనం చూస్తున్న సూర్యుడు. ఆ సూర్యుడిని ఆధారం గా చేసుకుని దాని చుట్టు తిరుగుతున్న అతి చిన్న గ్రహం ఈ భూమి. ఈ విశ్వం ఆవిర్భవించి దాదాపు 13.5 బిలియన్ సంవత్సరాలు అయ్యింది. మన భూమి ఏర్పడి కేవలం 4.5 బిలియన్ సంవత్సరాలు మాత్రమే అయ్యింది.
భూమి ఆవిర్భవించిన దగ్గర నుండి జీవ జాతి ప్రాణం పోసుకుని మనం ఈ దశకి రావడానికి ఇన్ని కోట్ల సంవత్సరాలు పట్టింది. మరి మన కన్నా ముందు ఏర్పడిన గ్రహాల మీద ఉన్న జీవులు మన కన్నా ఇంకెంత అడ్వాన్స్డ్ గా ఉంటాయి? ఇప్పుడు మనతో కమ్యూనికేట్ అయిన ఈ గ్రహాంతర వాసులు కూడా మన కన్నా చాలా అడ్వాన్స్డ్ గా ఉన్నారు. వాళ్ళు పంపిన మెసేజ్ ప్రకారం మన గ్రహాన్ని ఆక్రమించుకోబోతున్నట్లు స్పష్టంగా తెలియచేస్తున్నారు అని వివరంగా చెప్పారు. వాళ్ళెందుకు మన గ్రహాన్ని ఆక్రమించాలి అని అడిగాను. వాళ్ళకి కూడా మనలాగే జనాభా బాగా పెరిగిపోయి వాళ్ళ గ్రహం వారికి సరిపోక నివాస యోగ్యం గా ఉండే గ్రహాల కోసం ఎదురు చూస్తున్నారేమో మనలాగే అని చెప్పారు.
ఈ విషయాన్ని నాసా((NASA) శాస్త్రవేత్తలతో చర్చించి ఏం చేయాలో నిర్ణయించాలి అని చెప్పారు. మేము ఇంక అక్కడి నుండి బయల్దేరి చెన్నై లో అభి వాళ్ళ ఇంటికి వచ్చేసాం. వాళ్ళ తాత గారి ప్రయోగం వల్లే ఇదంతా జరిగిందని, దీని వల్ల వాళ్ళ తాత గారికి చెడ్డ పేరు వస్తుందని అభి చాలా బాధ పడుతున్నాడు. తరువాతి రోజు పేపర్ లలో టి వి లలో భారతీయ శాస్త్రవేత్త చేసిన ప్రయోగం వలన ఈ ప్రపంచానికి ముప్పు వాటిల్లబోతుంది అని వాళ్ళ తాత గారి పేరు ప్రముఖం గా ప్రచురించారు. ఏలియన్స్ మన భూమి మీద కి దండయాత్ర కి బయల్దేరాయాని ఇంకొన్ని రోజులలో ప్రపంచం నాశనం కాబోతున్నదని ఎవేవో కల్పిత కధనాలతో న్యూస్ మార్మోగిపోయాయి. ఇవన్నీ చూసి అభి తత్తుకోలేకపోయాడు. తన తాత గారి పేరు మీద పడ్డ మచ్చ ని ఎలాగైనా తుడిచేయాలని నిశ్చయించుకున్నాడు.
ఆ రోజు నుండే తన పరిశోధనలు మొదలు పెట్టాడు. నాసా శాస్త్రవేత్తలు పరిశోధనలు జరిపి తెలుసుకున్న దాని ప్రకారం ఆ ఏలియన్స్ మన భూమి ని చేరడానికి యాభై సంవత్సరాలు పడుతుంది. ఈ లోపు వాటిని నిలువరించ గలిగితే ఏలియన్స్ దాడి నుండి మనం తప్పించుకోవచ్చు అని చెప్పారు. ఇది వెంటనే వచ్చే ఉపద్రవం కాకపోయిన మన భవిష్యత్ తరాలు ఎదుర్కోబోతున్న అతి పెద్ద ప్రమాదం అని తేల్చారు. అభి తన పరిశోధనలో ఆ ఏలియన్స్ భూమి నుండి వచ్చిన కాంతి తరంగాలు వచ్చిన మార్గాన్ని ఆదారం గా చేసుకుని ప్రయాణిస్తున్నాయని తెలుసుకున్నాడు. అవి భూమి కి వచ్చే మార్గాన్ని వక్రీకరించగలిగితే అవి దారి తప్పి వేరే దిశగా ప్రయాణిస్తాయని, అలా చేయగలిగితే భూమికి ఎటువంటి ప్రమాదం ఉండదని ఆ దిశగా తన ప్రయోగాలు మొదలు పెట్టాడు.  రెండేళ్ళు పట్టుదలతో శ్రమించి నాసా లో శాస్త్రవేత్త గా ఎన్నికయ్యాడు. తన పరిశోధనల్ని అక్కడి నుండి కొనసాగించాడు. సరిగ్గా రెండు సంవత్సరాల తరువాత మొదటి సారి అభిరాం పేరు వార్తల్లో కనిపించింది. బారతీయుడైన నాసా శాస్త్రవేత్త అభి రాం వెంకట నారాయణ్ తన పరిశోధన లో విజయం సాదించాడు. నాలుగు సంవత్సరాల క్రితం ఇదే అభిరాం విధ్యార్ధి గా ఉన్నప్పుడే ఏలియన్స్ నుండి భూమి కి ముప్పు ఉందన్న విషయాన్ని వెలుగులోకి తీసుకొచ్చి అప్పట్లో సంచలనం సృష్టించాడు. ఈ భూమిని ఏలియన్స్ దాడుల నుండి కాపాడడానికి చేసిన పరిశోధనలు సత్ఫలితాలని అందించాయని, ఇక ఈ ప్రపంచానికి ఎటువంటి హాని లేదని నాసా శాస్త్రవేత్తలు వెల్లడించినట్లు పేపర్లలో ప్రచురించారు. వెంటనే టి.వి. ఆన్ చేసాను. అభి రాం ఇంటర్వ్యు వస్తుంది.
 దేవుడు ఈ సృష్టి ని లయబద్ధం గా నిర్మించాడు. కొన్ని ప్రాణులు భూమి పైన నివసించేలా, కొన్ని ప్రాణులు నీటిలో నివసించేలా ఇంకొన్ని గాలిలో విహరించేలా వాటికి తగ్గ పరిసరాలని పరిస్థితులని కల్పించాడు. కాని ఆయన చేసిన ఒకే ఒక తప్పు మనుషులకి తెలివి తేటలు ఇవ్వడం. ఆ తెలివి తేటలు ఎక్కువై ఈ విశ్వంలో తన కన్నా శక్తిమంతుడు లేడని భ్రమలో విశ్వాన్ని జయించాలని కంకణం కట్టుకున్నాడు. వేరే గ్రహాల మీదకి చొర బడాలని ప్రయత్నిస్తున్నాడు. ఈ క్రమం లో సంభవించిన ప్రమాదమే మనం ఇప్పుడు అధిగమించిన ఉత్పాతం. నిజానికి మన అవసరం మనల్ని పరిధులు దాటి ఆలోచించేలా చేస్తుంది. ఈ భూమి పైన జనాభా నానాటికీ పెరిగి పోతుంది, ప్రపంచం మొత్తం కాలుష్య కాసారం గా మారిపోయి జీవాలు బ్రతకలేని ప్రాంతం గా మారిపోయే ప్రమాదం లో ఉంది. అందుకే మనిషి భుమి కన్నా మెరుగైన గ్రహం కనపడితే అక్కడ తన ఉనికి ని కొనసాగించాలని తపిస్తున్నాడు.నిజానికి వేరే గ్రహానికి సంబంధించినంత వరకు మనం కూడా ఏలియన్సే.   కాని మనకి ఇంకా అర్ధం కాని విషయమేంటంటే ఈ అనంత విస్వం లో కోట్లాది గ్రహాల్లో ఒక చిన్న గ్రహం మీద బ్రతుకుతున్న అల్ప జీవులం మనం. ఈ విశ్వాన్ని మనం సృష్టించలేదు. విశ్వం మనల్ని స్రుష్టించింది. మనం బ్రతకడానికి భూమి ని సృష్టించింది. ఈ భూమి ని మనం కాపాడుకుంటే చాలు ఇంక ఏ గ్రాహాల మీద పరిశోదనలు చేయాల్సిన అవసరం లేదు. మన భూమి ని కాపాడుకుందాం..... ఇదే నా నినాదం..... ఇక సెలవు......అని చెప్పి  తన ఉపన్యాసం ముగించాడు.