మల్లీశ్వరి

పెద్దోడా లేవరా...పెద్దోడా లేచి రెడీ అవ్వరా....టైం అవుతుంది....' నిద్ర పోతుంటే అమ్మ జోరీగ లా చెప్పిందే చెప్పి నస పెడుతుంది. ఆదివారం కదా హాయిగా పడుకుందామనుకుంటే ఆ అదృష్టము లేకుండా చేస్తుందని పిచ్చ కోపం వచ్చేసింది. నేను రాను నువ్వు వెళ్తే వెళ్ళు లేకపోతే మానెయ్' అని అమ్మ మీద గట్టిగా అరిచేసాను. అదేంట్రా నువ్వేగా రాత్రి అడిగితే తీసుకెళ్తాను అన్నావ్. సర్లే ఎవరూ ఎక్కడికీ తీసుకెళ్ళనక్కర్లేదు. నేను ఇంట్లోనే పడి ఉంటానులె...అని మొహం చిన్నబుచ్చుకుంది. అమ్మ వాళ్ళ అక్క కూతురి ఆడపడుచు పెళ్ళి. అమ్మ తరుపు వాళ్ళ పెళ్ళి కాబట్టి నాన్నకి అది పెద్ద ముఖ్యమైన కార్యక్రమం కాదు. అందుకే ఆయన వెళ్ళడు. అమెని తీసుకెళ్ళడు. ఇంక అమ్మకి ఉన్న ఒకే ఒక చాయిస్ నేనే. అందుకే ఒక వారం ముందు నుండి పెళ్ళికి వెళ్ళాలి పనులేమి పెట్టుకోవద్దని నాకు చెప్తూనే ఉంది. ఇప్పుడు తీసుకెళ్ళను అనేసరికి అమ్మకి కళ్ళల్లో నీళ్ళు తిరిగిపోతున్నాయి. పెళ్ళై పాతికేళ్ళు అయినా ఇంకా పుట్టింటి మీద ఇంత ఆశ ఏంటో. ఇంక ఆమె కొళాయి విప్పితే ఆపడం కష్టం అని అర్ధమయ్యి లేచి తయారయ్యాను.
పెళ్ళి మా ఊరిలోనే కాబట్టి ముహుర్తం టైం కి వెళ్తే సరిపోతుందని ఇద్దరం బైక్ మీద బయల్దేరాం.
పెళ్ళి మండపం లో అడుగు పెట్టగానే మా పెద్దమ్మ కొడుకు ఎదురయ్యాడు. మమ్మల్ని పలకరించి మా బంధువుల దగ్గరకి తీసుకెళ్ళాడు. వాడు వరసకి అన్నయ్యే అయినా ఇద్దరం ఒకే వయసు వాళ్ళం. ఇద్దరం చిన్నప్పటి నుండి కలిసి తిరిగాము. ఇద్దరి మధ్య ఏ దాపరికాలు ఉండవు. పెళ్ళిలో బోర్ కొడుతుంది అనుకున్నా. కాని వాడిని చూసాక ప్రాణం లేచి వచ్చినట్లైంది. చుట్టాలందరిని ఒకసారి పలకరించి ఇద్దరం పక్కకి వచ్చేసాం. 
మా వాడు 'ఇంకేంట్రా సంగతులు...కాలేజ్ ఎలా ఉంది. కాలేజి లో ఎవరైనా అమ్మాయి నచ్చిందా? ఎవరినైనా ప్రేమిస్తున్నావా? ఎంత మంది గర్ల్ ఫ్రెండ్స్ ఉన్నారు?' అని వరుసగా ప్రశ్న మీద ప్రశ్న వేస్తూనే ఉన్నాడు. ఇద్దరమ్మాయిలు కలవక కలవక కలిస్తే ఏం మాట్లాడుకుంటారో తెలియదు కాని ఇద్దరబ్బాయిలు కలిస్తే మాత్రం ఖచ్చితంగా అమ్మయిల గురించే మాట్లాడుకుంటారు. అయినా అమ్మాయిల కన్నా అందమైన టాపిక్ ఏముంటుంది చెప్పండి. నేను అదేం లేదురా. ఇంక ఎవరూ నచ్చలేదు. నువ్వే చూసి పెట్టు ఎవరైనా ఉంటే అని ఏదో మాట వరసకి చెప్పాను. కాని మా వాడు ఆ మాట ని బాగా  సీరియస్ గా తీసుకున్నట్లున్నాడు. ఎప్పుడో ఎందుకు ఇప్పుడే చూసి పెడతాను ఉండు. పెళ్ళిలో చాలా మంది అమ్మాయిలు వస్తారుగా అందులో ఎవరైనా నచ్చుతారేమో చూడు అని చిన్న ఆశ రేపాడు. ఇంకేముంది 'నీలా ప్రోత్సహించే వాళ్ళు లేక అమ్మాయిల విషయంలో చాలా వెనకబడి ఉన్నానురా అని మా వాడికి ఒక పొగడ్త విసిరి ఇంక వేట మొదలు పెట్టాం.
ఆ మండపం లో మొత్తం మీద ఒక నూట యాభై మంది ఆడంగులు ఉండి ఉంటారు. అందులో ఆంటీలని అమ్మమ్మలని తీసేస్తే ఒక యాభై మంది అమ్మాయిలు మిగిలారు. వాళ్ళలో పెళ్ళైన వాళ్ళు ఎంత మందో,పెళ్ళి కాని వాళ్ళు ఎంత మందో ముందు కనిపెట్టాలి. కనుక ముందు అమ్మాయి కనపడగానే మొహం చూడకుండా కాళ్ళు చూస్తున్నాం. కాళ్ళకి మెట్టెలు ఉంటే ఇంక తల పైకి కూడా ఎత్తకుండా వెంటనే ఇంకో అమ్మాయి ని పరిశీలిస్తున్నాం. అలా పెళ్ళైన వాళ్ళని పక్కన పెట్టేస్తే మిగిలింది 15 మంది. ఆ పదహైదు మందిలో నిజంగా సైటు కొట్టే అర్హతలు ఉన్న అమ్మాయిలు ఒక 5 మంది ఉన్నారు. ఆ అయిదు మంది వెనకాల వాళ్ళ బాబులున్నారు. దేశంలో ఆడ జనాభా కరువయ్యారు అంటే ఎంటో అనుకున్నాను. ఇదన్న మాట పరిస్థితి అనుకుని నన్ను నేను ఓదార్చుకున్నాను.

ఇక చేసేది ఏమి లేక నిరాశగా నిట్టూరుస్తుంటే దేవతలా ప్రత్యక్షమైంది ఒక బంగారు బామ్మ. మీరు సరిగ్గానే చదివారు బంగారు బొమ్మ కాదు బంగారు బామ్మే. 
మండపం పైన అంతస్ఠుకి వెళ్ళే మెట్ల దగ్గర నుంచుని ఒక బామ్మ పైకి చూస్తు ఒసేయ్ అమ్ములు ఎక్కడున్నావే అని గట్టిగా కేకలు వేస్తుంది. అరిచి అరిచి ఓపిక నశించి ఇంక గొణగడం మొదలెట్టింది. 'నన్ను ఇక్కడ వదిలేసి ఎక్కడికెళ్ళిందో ఈ దొంగ ముండ. దీనికి పెత్తనాలు బాగ ఎక్కువయ్యయి. ఇంటికెళ్ళాక చెప్తా దీని సంగతి. ఇలా ఆపకుండా గొణగుతూనే ఉంది. మేము అప్పుడే పైకి వెళ్దామని మెట్ల దగ్గరకి వచ్చాం. మమ్మల్ని చూడగానే ఇదిగో అబ్బాయ్, ఒక సారి ఇటు రా అయ్యా. అని పిలిచింది. 'పైన నా మనవరాలు ఉంది. నేను ఈ మెట్లెక్కి పైకి వెళ్ళలేను. కాస్త దాన్ని పిలువయ్య. నాకు ఆకలితో కడుపులో ఎలుకలు పరిగెడుతున్నాయి. అని చెప్పింది. నేను సరే బామ్మ గారు, మీ మనవరాలు ఎవరు. ఏం పేరు చెప్పండి పిలుస్తాం అని చెప్పాం. ఒకసారి మమ్మల్ని ఎగాదిగా చూసి నా మనవరాలి పేరు మల్లీశ్వరి . కొంచెం త్వరగా పిలువండయ్య అని చెప్పింది.
మల్లీశ్వరి ... ఆ పేరు వినగానే ఎందుకో బాగా నచ్చింది. పేరు పాతదే ఐనా ఆ పేరు లో మల్లె పూవులో  ఉండే తాజాదనం ఉట్టిపడుతుంది. పైకి వెళ్ళి చూసాం. కొంత మంది చిన్న పిల్లలు ఆడుకుంటున్నారు. బామ్మ గారి మనవరాలు ఆ పిల్లల్లో ఉందేమో అని మళ్ళీశ్వరీ అని పిలిచాను. అందులో ఒక చిన్న పాప నవ్వుతూ మా దగ్గరకి పరిగెత్తుకొచ్చింది. మల్లీశ్వరి అంటే ఆ చిన్న పాపేనేమో అనుకున్నాం. 'మీకు మల్లీశ్వరి అక్క కావాలా? అదిగో అక్కడ ఉంది అని మా వెనక వైపు చూపించింది. వెనక్కి తిరిగి చూసాం. నలుగురైదుగురు అమ్మాయిలు గుంపుగా నించుని ఉన్నారు. అందులో ఒకే ఒక అమ్మయి మాత్రం లంగా వోణీ వేసుకుని ఉంది. మిగతా వాళ్ళoతా చుడిదార్లు వేసుకుని ఉన్నారు. ఆ లంగా వోణీ వల్ల ఆ అమ్మాయి మిగతా వాళ్ళ కన్నా కొంచెం ఎక్కువ ఆకర్షణ గా కనపడుతుంది. దానికి తోడు జడ నిండా పూలు, తలలో పాపిడి బిళ్ళ, చెవులకి బుట్టలు, చేతి నిండా గాజులు, కాళ్ళకి పట్టీలు, నుదుటిన బొట్టు ఇవన్నీ ఆ అమ్మాయి అందాన్ని రెట్టింపు చేస్తున్నాయి. అచ్చ తెలుగు ఆడ పిల్లలా ఉంది. నిజానికి పెళ్ళిళ్ళు, పేరంటాలకి ఇలా తయారవుతేనే పద్దతిగా ఉంటారు. కాని ఈ కాలం అమ్మాయిలకి అంత పద్దతిగా రెడీ అయ్యే ఓపిక, తీరిక ఉండట్లేదు. పైగా సింపుల్ గా ఉంటేనే అందమనుకుంటున్నారు.
అలంకరణ అనేది ఆడవాళ్ళకి మాత్రమే తెలిసిన టెక్నిక్. కాని ఈ కాలం అమ్మయిలు ఆ టెక్నిక్ ని సరిగ్గా వాడుకోలేకపోతున్నారు. మొహానికి నాలుగైదు క్రీములు రాసేసి, పెదాలకి లిప్ స్టిక్కులు పూసేసి, కనుబొమ్మలని అడ్డదిడ్డంగా కోసేసి, నుదుటిన బొట్టు తీసేస్తే అదే అలంకరణ అనుకుంటున్నారు. నిజానికి అలంకరణ అంటే చందమామ చుట్టూ చుక్కల్ని నింపితే అలంకరించడం అవుతుంది కాని, చందమామ ని కప్పేస్తూ మబ్బుల్ని నింపితే అలంకరించడం ఎలా అవుతుంది. ఇప్పుడు ఆడ వాళ్ళు చేస్తుంది కూడా అదే.. వాళ్ళ అందాన్ని కృత్రిమ వస్తువులతో కప్పేసుకుంటున్నారు. కాని ఈ అమ్మాయి అలా లేదు. చాలా నేచురల్ గా ఉంది. అందుకే చూడగానే నచ్చేసింది. ఆ చిన్న పాప ఆ అమ్మాయి దగ్గరకెళ్ళి అక్కా నిన్నెవరో పిలుస్తున్నారు అని మా వంక చూపించింది. తను మా వంక ప్రశ్నార్ధకంగా ఒక చూపు చూసింది. తన అయోమయం అర్ధం చేసుకుని నేను వెంటనే 'మల్లీశ్వరి  అంటే మీరేనా? మీకోసం మీ బామ్మ గారు వెతుకుతున్నారు అని చెప్పాను. తను వెంటనే పరిగెత్తుకుంటూ చూస్తుండగానే మాయమైపోయింది.
నేను ఆ అమ్మాయిని కళ్ళప్పగించి చూడడం మా వాడు గమనించాడు. ఏంట్రా అమ్మాయి బాగా నచ్చినట్లుంది. చూడగానే పడిపోయినట్లున్నావ్, కళ్ళార్పకుండా చూస్తున్నావ్. మన అన్వేషణ ఫలించినట్లుంది కదా.. అని కొంటెగా నవ్వాడు. నేను కూడా నవ్వుతూ అవును రా నాకు కూడా అలాగే అనిపిస్తుంది. పద కిందకెళ్ళి చూద్దాం అని వాడ్ని వెంటబెట్టుకుని కిందకి వెళ్ళాను. కిందకి వెళ్ళే సరికి బామ్మా మనవరాళ్ళు తిట్టుకుంటున్నారు. ఆ అమ్మాయి 'అసలు నీతో రావడం నాది బుద్ది తక్కువ, ఎక్కడా ప్రశంతంగా ఉండనివ్వవు, ఎప్పుడు చూడు తిండి గోలే. ఒక అరగంట ఆలశ్యంగా తింటే చచ్చిపోతావా? ఇదేమైనా మన ఇళ్ళా ? టైం కి మింగడానికి అని పాపం వాళ్ళ బామ్మ ని చెడా మడా తిట్టేసింది. మేము రావడం చూసి ఆపేసింది. నేను కావాలని బామ్మ గారి దగ్గరకెళ్ళి ' బామ్మ గారు మీ మనవరాలు వచ్చినట్లుందిగా భోం చేసారా? అని అడిగాను. భోజనమా నా పిండాకూడా మధ్యాహ్నం 3 అవుతుంది. ఆకలేస్తుందే అంటే ఈ ముదనష్టపుది నా మీద గయ్యిమని ఒంటి కాలి మీద లేస్తుంది అని బామ్మ గారు మనవరాలి గాలి తీసేసింది.
తను ఇంక ఏం చెప్పాలో తెలియక 'అదేం లేదండీ, భోజనాల దగ్గర ఖాళీ లేదు, జనాలు బాగా ఎక్కువ గా ఉన్నారు. కాసేపాగి వెళ్దామంటున్నా అంతే అని సర్దిచెప్పుకుంది. నేను అయ్యో ముసలావిడ కదా పాపం ఆకలికి ఉండలేరు. సరే మీరు ఇక్కడే ఉండండి, మేము వెళ్ళి ఎలాగొలా మీ ఇద్దరికి సీట్లు ఆపుతాం అని చెప్పాను. తను అయ్యో, వద్దండి పర్లేదు తర్వాత బంతిలో కూర్చుంటాం అంది. నేను అయినా వినిపించుకోకుండా మా వాడ్ని వెంటబెట్టుకుని భోజనాల దగ్గరకి వెళ్ళాను. అక్కడికి వెళ్ళాక అర్దమయ్యింది జనాలు బాగా ఉన్నారు అంటే ఏంటో. రైల్లో జనరల్ కంపార్ట్మెంట్ లో సీట్ల కోసం కొట్టుకుంటున్నట్లు కొట్టుకుంటున్నారు. ఒక బంతి జరుగుతుండగానే వెనకాల కుర్చీలు పట్టేసుకుని నించున్నారు. కుర్చీలో నుండి కొంచెం జరిగినా కుర్చీ లాగేసుకుని కుర్చునేటట్లున్నారు. ఇప్పుడు వీళ్ళని కూర్చోబెట్టడం ఎలా రా బాబు అనుకుంటుండగా ఆ వరుసలో ఒక మూల మా అమ్మ, పెద్దమ్మ రెండు కుర్చీలు పట్టుకుని కూర్చోవడానికి రెడీ గా ఉన్నారు. వెంటనే వాళ్ళ దగ్గరకెళ్ళాం, వీళ్ళు తిన్నాక ఇక్కడ కూర్చోపెడదాం లే అన్నాడు మా అన్నయ్య. 'వద్దురా బాబు ఈ బంతి లో కూర్చోపోతే ఆ ముసల్ది చచ్చిపోయేలా ఉంది, లేదంటే మనవరాల్ని చంపుకు తినేలా ఉంది అని చెప్పాను. అయితే ఏం చేద్దాం అన్నాడు. అమ్మ వాళ్ళని లేపి వాళ్ళని కూర్చోపెడదాం అన్నాను. ఆ మాట వినగానే 'ఒరేయ్ దుర్మార్గుడా.. అమ్మాయి కోసం అమ్మ తినే విస్తరాకు లాగేస్తావురా అని తిట్టాడు. ఏడిసావులే ముందు వీళ్ళని ఇక్కడ నుండి లేపే మార్గం చూడు అని చెప్పాను. వాడు కొంచెం ఆలోచించి 'అమ్మా నిన్ను అక్క వాళ్ళ అత్తగారు పిలుస్తున్నారే అని మా పెద్దమ్మ కి చెప్పాడు. మా పెద్దమ్మ ఇక వియ్యపురాలు పిలిస్తే వెళ్ళాలి కదా అని లేచి వెళ్తుoటే మా అమ్మ ఒక్కటే కూర్చుని తినలేక తను కూడా లేచింది. అక్కడ మమ్మల్ని కూర్చోమని వాళ్ళు వెళ్ళిపోయారు. మా వాడి ప్లాన్ ఫలించినందుకు వాడ్ని మెచ్చుకుని  మల్లీశ్వరిని బామ్మ ని పిలిచి అక్కడ కూర్చోబెట్టాను.
వాళ్ళని అక్కడ కూర్చోపెట్టి మేము వాళ్ళకి కనిపించే అంత దూరం లో నిలుచున్నాము. నేను తననే చూస్తూ ఉన్నాను. తనకి నేను చూస్తున్నాను అనే విషయం అర్ధమయ్యింది. అప్పుడప్పుడూ ఒకసారి అలా చూసీ చూడనట్లు ఒక చూపు విసిరి వెంటనే కళ్ళు తిప్పేస్తుంది. కాని నేను మాత్రం నా చూపుల్ని తన మీదే కేంద్రీకరించాను.
నేను అలా చూస్తుంటే మొదట కొంచెం ఇబ్బంది పడింది కాని తర్వాత తను కూడా చూడడం మొదలు పెట్టింది. బామ్మ గారు మాత్రం ఇవేమి పట్టించుకోకుండా ఆమె పని లో ఆమె ఉంది. భోజనాలు అయ్యాక తనతో ఎలాగొలా మాట్లాడాలి అనుకున్నా. తనతో పరిచయం పెంచుకోవాలి అనుకున్నా. వాళ్ళు భోజనం చేసాక వాళ్ళ వెనకే వాళ్ళు ఎక్కడికి వెళ్తే అక్కడికి వెళ్ళాను. నేను తన వెనక పడడం తను గమనిస్తుంది. వెళ్ళి మాట్లాడదామంటే బామ్మ పక్కనే ఉంది.  సైగ చేసి పిలిచే అంత చనువు లేదు, తెగించేంత ధైర్యమూ లేదు. అవకాశం కోశం ఎదురు చూస్తూనే ఉన్నాను. ఇంతలో మా అన్న ఏదో పని ఉండి బయటకెళ్ళాడు. నాకు అక్కడ ఉన్న ఒకే ఒక పని మల్లీశ్వరి తో పరిచయం పెంచుకోవడం. అందుకే నేను నా పనిలోనే ఉన్నాను. తను కూడా నా పైన ఆశక్తి చూపిస్తుందేమో అనిపిస్తుంది తన చూపులు చూస్తుంటే. తను చూస్తున్నప్పుడు అప్రయత్నంగానే నా పెదవుల నుండి ఒక నవ్వు జారిపోయింది. తను వెంటనే చూపు తిప్పేసుకుంది. ఇంతలో ఎక్కడి నుండి వచ్చాడో తెలియదు సీన్ లోకి ఒక విలన్ వచ్చాడు. అదే వాళ్ళ నాన్న వచ్చాడు. వాళ్ళని పిలిచి హడావిడిగా మండపం ఎక్కించి పెళ్ళి కొడుకు పెళ్ళి కూతురుతో ఒక ఫోటో దిగి వెళ్ళొస్తాం అని చెప్పి కంగారు కంగారుగా బయల్దేరిపోయారు. నాకేం చేయాలో అర్ధం కాలేదు. మా అన్న కూడా లేడు. వాళ్ళు బయటకొచ్చి ఆటో ఎక్కారు. నేను తన వంకే చూస్తున్నాను. కాని తను తల కూడా తిప్పలేదు. ఆటో ఎక్కేసింది. ఒక్కసారి చూస్తే చాలు తనకి నువ్వు నచ్చినట్లు లేకపోతే ఇది ఇంక ఇక్కడితో వదిలేద్దాం అని నా మనసు చెప్తుంది. వెంటనే బైక్ తీసి వాళ్ళ ఆటో వెనక పడ్డాను. తనకి నేను వెనక వస్తున్న విషయం తెలుసో లేదో కూడా నాకు తెలియదు. తను వెనక్కి తిరిగి ఎందుకు చూస్తుంది. కాని నా మనసు ఊరుకోవట్లేదు, ఒక్కసారి చూడాలి ఒకే ఒక్కసారి చూడాలి అని పదే పదే కోరుకుంటున్నాను, మల్లీశ్వరీ  ఒక్కసారి చూడవే అని మనసులోనే గట్టిగా అరిచాను. నా అరుపు తనకి వినబడిందో ఏమో తెలియదు కానీ అకశ్మాత్తుగా ఒక్కసారి ఆటో లో నుండి వెనక్కి తొంగి చూసింది. అంతే నా ఆనందానికి హద్దులు లేవు. ఆ అమ్మాయి నాకేదో ఐ లవ్ యూ చెప్పినంత సంబరపడిపోయా. ఏదో నా గర్ల్ ఫ్రెండ్ కి టాటా చెప్తున్నట్లు చెయ్యి ఊపాను. తను వెంటనే కంగారు పడిపోయి తల తిప్పేసింది. కాని నేను చేయి ఊపడం మాత్రం ఆపలేదు వాళ్ళ ఆటో నా చూపులని దాటి వెళ్ళే వరకు.
మల్లీశ్వరినే తలచుకుంటూ తిరిగి కళ్యాణ మండపం చేరుకున్నాను. ఎక్కడికెళ్ళవురా ఇంతసేపు? ఫోన్ చేస్తే తీయవేంటి? అని మా అన్నయ్య అడుగుతున్నాడు. నాకు అవేమి వినపడటం లేదు. నా మనసంతా మల్లీశ్వరి మీదే ఉంది. పరిచయమయ్యేంత దగ్గర కూడా కాకుండానే అప్పుడే దూరమైపోయిందని బాధగా ఉంది. మల్లీశ్వరి అన్న పేరు తప్ప నాకు ఇంకేమి తెలియదు. మళ్ళీ తనని ఎలా కలవడం? అసలు మళ్ళీ నాకు తను కనిపిస్తుందా? నాకెందుకో మనసంతా బరువు మోస్తున్నట్లుంది. నీకు మల్లీశ్వరీ వాళ్ళు తెలుసా? ఇంతకు ముందెప్పుడైనా చూసావా? అని మా అన్న ని అడిగా. 'లేదురా బహుశా పెళ్ళి కొడుకు తరుపు వాళ్ళు అయి ఉంటారు అన్నాడు. ఇంతలో అమ్మ వాళ్ళు టైం అవుతుంది. గిఫ్ట్ ఇచ్చి ఫోటో దిగి వెళ్ళిపోదాం రమ్మన్నారు. అయిష్టంగానే పైకి వెళ్ళి ఫొటో కి ఫోజిస్తూ నిలబడ్డాను. కెమెరా ఫ్లాష్  నా  మీద పడగానే నా మెదడులో ఒక అద్భుతమైన ఆలోచన మెరిసింది. వాళ్ళ కుటుంబం కూడా ఫోటో దిగారు కదా. ఆ ఫోటో చుపించి వాళ్ళెవరో కనిపెట్టడం పెద్ద కష్టం కాదు కదా అనుకున్నాను. వెంటనే నా అలోచనని మా అన్న కి చెప్పాను. మా వాడు కూడా 'అవును రా ఫోటో చూపించి అమ్మ నో అక్క నో అడిగితే చెప్తారు వాళ్ళెవరో..కాబట్టి ఆ అమ్మాయి దొరికేసినట్లే. ఫొటోలు రాగానే నీకు ఫోన్ చేస్తాను అన్నాడు. వాడిచ్చిన అభయంతో కాస్త ప్రసాంతంగా ఇంటికెళ్ళాను.
ఒక వారం రోజుల తర్వాత మా అన్న దగ్గర నుండి ఫోన్ 'అరేయ్ నేను అక్క వాళ్ళ ఇంటికెళ్తున్నాను. ఫోటోస్ వచ్చాయంట, నువ్ కూడా రా' అని చెప్పాడు. ఆ మాట వినగానే నాకు ఎక్కడ లేని ఉత్సాహం వచ్చేసింది. అరగంటలో అక్క వాళ్ళ ఇంట్లో ప్రత్యక్షమయ్యాను.వెళ్ళడంతోనే ఆల్బం పట్టుకుని మల్లీశ్వరి ఫోటో వెదకడం మొదలుపెట్టాను. నా శ్రమ ఫలించింది. మల్లీశ్వరి ఫోటో కనపడింది. ఆ ఫోటో చూడగానే నా కన్నా మా అన్న ఎక్కువ సంబరపడిపోయాడు. కారణం మల్లీశ్వరి వాళ్ళ నాన్న మా వాడికి బాగా తెలుసంట. ఆయన మా వాడికి (అంటే నాకు కూడా) వరసకి మావయ్య అవుతాడంట. నాకు ఆ మాట వినగానే చిర్రెత్తుకొచ్చింది. మా వాడిని చెడామడా తిట్టేసాను. నువ్వు సరిగ్గా వాళ్ళ నాన్న వచ్చినప్పుడే ఎందుకు బయటకెళ్ళావు, ఆ టైం లో నువ్వు ఉండి ఉంటే నాకు ఇన్ని కష్టాలు ఉండేవి కాదు కదా అని నా బాధ వెళ్ళగక్కుకున్నాను. నువ్వు వెంటనే వెళ్ళి ఆ అమ్మాయి వివరాలు కనుక్కుని రమ్మని మా వాడ్ని ఆజ్ఞపించాను
 సాయంత్రం కల్లా మా వాడి దగ్గర నుండి ఫోన్ 'ఆ అమ్మాయి డిగ్రీ చివరి సంవత్సరం చదువుతుంది. ఒక్కతే కూతురు. క్రొద్ది కాలం క్రితమే వాళ్ళ అమ్మ చనిపోయారు. ప్రస్తుతం తను, వాళ్ళ బామ్మ, వాళ్ళ నాన్న ముగ్గురే ఉంటున్నారు అని చెప్పి ఆ అమ్మాయి కాలేజ్ వివరాలు, వాళ్ళ ఇంటి చిరునామా తో సహా మొత్తం వివరాలు ఇచ్చాడు. మా వాడు చేసిన సాయానికి వాడి మీద ఎక్కడ లేని ప్రేమ తన్నుకొచ్చింది. మొదటి సారి వాడిని అన్నయ్య అని పిలవాలనిపించి 'థ్యాంక్స్ అన్నయ్యా..' అన్నాను. మా వాడు వెంటనే ' ఏరా తాగున్నావా ఏంటి తేడాగా మాట్లాడుతున్నావ్ అన్నాడు. చీ వీడబ్బా నేను ప్రేమగా మాట్లాడితే ఎవ్వడూ నమ్మడేంట్ర బాబు అనుకుని 'అదేం లేదురా నువ్వు లేని పోని అనుమానాలు పెట్టుకోకు అని ఫోన్ పెట్టేసాను.
ఇక ఒక్కరోజు కూడా ఆలశ్యం చేయకుండా ఆ తరువాతి రోజే మా వాడిని వెంటబెట్టుకుని వాళ్ళ కాలేజి దగ్గర కాపు కాసాను. అప్పటికే క్లాసులు మొదలైపోవడం వల్ల దాదాపు అందరు లోపలే ఉన్నారు. ఇక వాళ్ళ కాలేజి అయ్యేవరకు ఎదురు చూడడం తప్ప ఇంకేమి చేయలేమని అర్ధమయ్యింది. వాళ్ళ కాలేజ్ లోపలికి వెళ్ళి పిలవమని చెప్తే ఎలా ఉంటదో ఆలోచించాను. ఒక అమ్మాయి కోసం అబ్బాయి వచ్చాడంటే కచ్చితంగా వాళ్ళిద్దరికీ ఏదొక రిలేషన్ ఉండాలి. బావ నొ బాయ్ ఫ్రెండ్ నొ అని చెప్దామంటే తీరా తను వచ్చాక వీడెవడో నాకు తెలియదు అంటే ? ఇక మిగిలి ఉన్న ఒకే ఒక రిలేషన్ అన్నయ్య.. చీ ఇంతకన్న దరిద్రముంటుందా... వద్దులే దానికన్న బయట ఎదురు చూడడమే మంచిది అని గేటు కాడ నక్కల్లా పడిగాపులు కాస్తున్నాం. సాయంత్రం అయ్యింది.. కాలేజ్ వదిలారు. అందరు బయటకి వస్తున్నారు. నాకు గుండెల్లో దడగా ఉంది. ఆ అమ్మాయి అసలు ఇవాళ కాలేజి కి వచ్చిందా రాలేదా? వస్తే నన్ను గుర్తు పడుతుందా లేదా, గుర్తు పట్టినా నాతో ఎందుకు మాట్లాడుతుంది. తను నాకు నచ్చింది కాబట్టి నేను తన కోసం ఇంత దూరం వచ్చాను. తనకి నచ్చాలని ఏం లేదు కదా? ఇలా అడ్డమైన అనుమానాలు నా బుర్ర ని తొలిచేస్తున్నాయి. ఆ అమ్మాయి త్వరగా వస్తే బాగుండు ఈ అనుమానాలన్నిటికీ సమాధానలు దొరుకుతాయి అనుకుంటుండగా మా వాడు పిలిచాడు 'అదిగోరా మల్లీశ్వరీ అక్కడ వస్తుంది చూడు అని చూపించాడు. అవును మల్లీశ్వరే.. ఒక నలుగురు అమ్మాయిలతో కలిసి నడుస్తుంది. చుడీదార్ వేసుకుని ఉంది. పెళ్ళిలో లాగ లంగా వోణీ, నగలు లేకపోయినా సింపుల్ గా బాగుంది.  అయినా అబ్బయిలకి అమ్మాయిలు మొదటి సారి చూసినప్పుడు అందంగా కనిపిస్తే చాలు తరువాత దయ్యాల్లా ఉన్నా సర్దుకుపోతారు. అందుకే పెళ్ళి చూపుల్లో అమ్మాయిల్ని అంత అందంగా ముస్తాబు చేస్తారు.
గేటు దాటి బయటకి వచ్చేసారు వాళ్ళు. తను నన్ను ఇంకా గమనించలేదు. మల్లీశ్వరీ అని పిలుద్దామని గొంతు తెరిచాను. కాని నా గొంతు పెగలటం లేదు. పిలుపు గొంతులోనే ఆగిపోయింది. కాని నా పిలుపు తనకి వినపడింది. ఒక్కసారి వెనక్కి తిరిగి చూసింది. నన్ను చూడగానే తన మొహంలో ఆశ్చర్యం, కళ్ళల్లో ఆనందం, అడుగుల్లో భయం. ఇవన్ని నాకు కనపడుతున్నాయి. అన్నిటికన్నా తన కళ్ళల్లో ఆనందం నాకు బాగా తెలుస్తుంది. నన్ను చూడగానే తనకేమి చేయాలో అర్ధం కాలేదు. తన అడుగులు ముందుకి కదలడం లేదు, అలాగని ఆగిపోనూ లేదు, ఆగాలా వద్దా అన్న అయోమయంలో ఉన్నాయి తన అడుగులు. వాళ్ళ ఫ్రెండ్స్ కి నన్ను చూపించింది. వాళ్ళు నన్ను కింద నుండి పై దాకా స్కానింగ్ చేస్తున్నారు. ఇక ధైర్యం చేసి మల్లీశ్వరీ అని పిలిచాను. నా పిలుపు వినగానే తను ఆగిపోయింది.వాళ్ళ ఫ్రెండ్స్ నవ్వుకుంటూ ముందుకి వెళ్ళిపోయారు. 'హాయ్ బాగున్నారా? నన్ను గుర్తుపట్టారా? అని అడిగాను, తను నవ్వింది. హాయ్ గుర్తున్నారు  పెళ్ళి లో చూసాను కదా.. మీరే కదా మాకు భోజనాల దగ్గర హెల్ప్ చేసింది అని ఇప్పుడిప్పుడే తెరలు తెరలుగా గుర్తొస్తున్నట్లు తెగ నటించేస్తుంది. అమ్మాయిలు ఏదీ నిజాయితీగా ఒప్పుకోరా అనిపించింది. హా అవును థ్యాంక్స్ గుర్తుపట్టినందుకు అన్నాను.
ఏంటి మా కాలేజి కి వచ్చారు. ఏమైనా పనా? అని అమాయకంగా అడిగింది. ఇంక ఈ ముసుగులో గుద్దులాటలు నాకు నచ్చలా, తెగేసి మాట్లాడేద్దాం అని 'అవును మల్లీశ్వరి అనే అమ్మాయి కోసం వచ్చాను. తనతో మాట్లాడాలి అని సూటిగా చెప్పాను. నాకోసం వచ్చారా? నాతో ఏం మాట్లాడాలి? సరే చెప్పండి  అని అడిగింది. తను అలా అడిగేంత వరకూ నేను అలోచించలేదు అసలేం మాట్లాడాలో..ఆ అమ్మాయి కనపడుతుందా లేదా అన్న అయోమయంలోనే ఉన్నాను కాని కనపడితే ఏం మాట్లాడాలి అన్న ఆలోచనే నాకు రాలేదు.
వెంటనే 'మీరు ఇలా కనపడి మాట్లాడమని వరమిస్తారని అసలు ఊహించలేదు. అందుకే ఏం మాట్లాడాలో తెలియడం లేదు. నాకు కొంచెం టైం కావాలి. మీరు బస్ ఎక్కి మీ స్టాపు లో దిగేలోపు ఏం మాట్లాడాలో ఆలోచించుకుంటాను. ప్లీZ అని అన్నాను. తను నవ్వి సరే అని వాళ్ళ ఫ్రెండ్స్ తో కలిసి బస్ ఎక్కింది. నేను తన వెనకే బైక్ మీద వెళ్తున్నాను. మా అన్నయ్య ఏంట్రా మాట్లాడమన్నప్పుడు మాట్లాడకుండా మళ్ళీ వెనక ఈ చేజింగ్ లు ఎందుకు అన్నాడు. కాని నాకు నిజంగా అప్పుడు ఏం మాట్లాడాలో తెలియలేదు. మధ్యలో వాళ్ళ ఫ్రెండ్స్ అందరు దిగిపోయారు. తన స్టాప్ వచ్చేసరికి తను ఒక్కతే మిగిలింది. బస్ దిగగానే నేను తన పక్కన వెళ్ళి నిల్చున్నాను. తను చెప్పండి ఏం మాట్లాడాలి అంది. వాళ్ళ ఇళ్ళు దగ్గరలో ఉండడం వల్ల తను కొంచెం కంగారు పడుతుంది ఎవరైనా చూస్తారేమో అని. తన బాధ అర్ధం చేసుకుని 'ఇక్కడ మీకు అందరు తెలిసిన వాళ్ళు ఉంటారు కదా ఎవరైనా చూస్తే బాగోదులేండి. మీరు వెళ్ళిపోండి అన్నాను. నేను అలా అనేసరికి తన భయం పోయినట్లుంది. నేను వెంటనే ఒక పేపర్ మీద నా ఫోన్ నెంబర్ రాసి తనకిచ్చి మీకు మాట్లాడడం ఇష్టమైతే ఒకసారి నా నెంబర్ కి ఫోన్ చేయండి అని చెప్పి బైక్ ఎక్కి బయల్దేరబోయాను. తను వెళ్ళిపోతూ మీ పేరు చెప్తారా అని అడిగింది. అప్పటికి కాని నాకు వెలగలేదు తనకి ఇంతవరకు నా పేరు కూడా తెలియదని. తనకి నా పేరు చెప్పి ఇక ఇద్దరం అక్కడి నుండి బయల్దేరాము.
బైక్ మీద వస్తూ ఆలోచిస్తున్నాను 'మల్లీశ్వరి ఫోన్ చేస్తుందా? కచ్చితంగా చేస్తుంది. తనకి కూడా నేను నచ్చాను. నన్ను వాళ్ళ కాలేజ్ దగ్గర చూడగానే తన కళ్ళల్లో ఆనందమే చెప్పింది తనకి నేను నచ్చానని. నచ్చకపోతే నన్ను వాళ్ళ ఇంటి దాకా ఎందుకు రానిస్తుంది. పేరు కూడా తెలియకుండా ఫోన్ నెంబర్ ఇస్తే ఎందుకు తీసుకుంటుంది. తను కచ్చితంగా ఫోన్ చేస్తుంది.
తన ఫోన్ కోసం ఎదురు చూస్తున్నాను. అనుకున్నట్లుగానే ఫోన్ వచ్చింది. అవతలి నుండి 'హలో అని ఒక తీయని స్వరం వినిపించింది. నేను క్షణం కూడా ఆలోచించకుండా మల్లీశ్వరీ అని పిలిచాను. 'హా అవును అని సమాదానం. నా ఆనందాన్ని మాటల్లో చెప్పలేను. చెప్పండి ఎందుకు ఫోన్ చేయమన్నారు. అసలెందుకు మా కాలేజి కి వచ్చారు. అని ప్రశ్నల బాణం సంధించింది. ఇక తప్పించుకునే అవకాశం లేదు కనుక ఏమో మిమ్మల్ని చూడగానే ఎందుకో మీతో ఫ్రెండ్షిప్ చేయాలనిపించింది. అందుకే మిమ్మల్ని వెతుక్కుంటూ మీ కాలేజి కి వచ్చేసాను అని చెప్పాను. నిన్ను ప్రేమిస్తున్నాను అని ధైర్యం చేసి చెప్పలేని వాళ్ళందరూ చెప్పే అబద్దాన్నే నేను కూడా చెప్పాను. నా అసలు ఉద్దేశం తనకి బాగా తెలుసు కాని తను బయట పడదు. తను బయటపడనంత వరకు నాకేమీ ఇబ్బంది లేదు. ఆ రోజు కనీశం రెండు గంటలు ఫోన్ మాట్లాడి ఉంటాం. ఆ రోజే కాదు అప్పటి నుండి రోజూ ఫోన్ మాట్లాడుతూనే ఉన్నాం. తన గురించి నేను, నా గురించి తను బాగా తెలుసుకుంటున్నాం. తనతో మాట్లాడడం మొదలుపెట్టాక మిగతా ప్రపంచాన్నే మర్చిపోయాను. ఫ్రెండ్స్, సినిమాలు, షికారులు ఇవన్నీ మర్చిపోయాను. తనతో వీలు కుదిరినప్పుడల్లా ఫోన్ మాట్లాడడం, కుదరనప్పుడు తన గురించి కలలు కనడం ఇదే నా దిన చర్య. తను ఎప్పుడు కలుద్దామంటే అప్పుడు రెక్కలు కట్టుకు వాలి పోయేవాడిని. దాదాపు వాళ్ళ కాలేజి బస్ స్టాప్ లోనే కలిసే వాళ్ళం. అప్పుడప్పుడూ పక్కనే ఉన్న ఐస్ క్రీం పార్లర్ కి వెళ్ళే వాళ్ళం.
ఇద్దరం బాగా దగ్గరయ్యాం. తను నాకు ఒక్కరోజు కూడ ఫోన్ చేయకుండా ఉండేది కాదు. కాని మాకు ఉన్న ఒకే ఒక చిక్కల్లా తన దగ్గర సెల్ ఫోన్ లేదు, ఫోన్ చేయాలంటే ఇంటికొచ్చాక తను చేయాల్సిందే.. మరీ అవసరమైతే కాయిన్ బాక్స్ నుండి చేసేది.ఎంత దగ్గర అయినా ఇంతవరకు మనసు విప్పి ప్రేమిస్తున్నాను అన్న నిజం నేను చెప్పలేదు, తను కూడా చెప్పలేదు, కాని ఇంక ఆగడం నా వల్ల కాలేదు. తను ఫోన్ చేసినప్పుడు నీకో మాట చెప్పాలి. కాని ఇప్పుడు కాదు నీ పరీక్షలు అయ్యాక చెప్తాను అన్నాను. తను ఆత్రంగా ఏంటో చెప్పు . పరీక్షలయ్యే వరకు ఎదురు చూడలేను నన్ను ఊరించకుండా త్వరగా చెప్పు అని సాధించింది. అయిన నేను ఒక తేదీ ఖరారు చేసుకుని అప్పుడే చెప్పాలని నిర్ణయించుకున్నాను. ఇంతలో తనకి పరీక్షలు వచ్చేసాయి. ఫోన్లు మాట్లాడడం తగ్గించాం. సరిగ్గా అదే సమయానికి వాళ్ళ ఇంట్లో ఫోన్ పని చేయడం మానేసింది. తను రోజు పరీక్ష అవ్వగానే వాళ్ళ కాలేజి దగ్గర ఉన్న కాయిన్ బాక్స్ నుండి ఫోన్ చేసేది.
అలా చూస్తుండగానే తన ఆఖరి పరీక్ష రోజు వచ్చేసింది.నేను తనకి నా మనసులో ఉన్న మాట చెప్పాలనుకున్నది కూడా ఆ రోజే. కాని ఆ విషయం తనకి తెలియదు. ముందు రోజు ఫోన్ చేసినా కూడా తనకి నేనేం చెప్పలేదు.
ఇవాళ ఆ అమ్మాయికి నా ప్రేమ విషయం చెప్తున్నాను. మల్లీశ్వరి కి కూడా నేనంటే ఇష్టమే కాబట్టి కాదనే ప్రసక్తే లేదు. ఆ అమ్మాయినే పెళ్ళి చేసుకుంటాను. ఒకే కులం కాబట్టి మాకు పెద్దగా అభ్యంతరాలు కూడా ఉండవు. పైగా చుట్టాల అమ్మాయి.అన్నీ కుదరాయి. ఇలా ఎవేవో ఊహల్లో తేలిపోతున్నాను. వాళ్ళ కాలేజి కి బయల్దేరాను. తోడుగా ఉంటాడని ధైర్యం కోసం మా స్నేహితుడిని కూడా వెంట తీసుకెళ్ళాను. ఇంకా పరీక్ష ముగిసే టైం అవ్వలేదు. ఏం చేయాలో తోచడం లేదు. ఇంతలో మా ఫ్రెండ్ ఇంటర్నెట్ లో కొంచెం పని ఉంది. నెట్ సెంటర్ కి వెళ్ళొద్దాం అన్నాడు. సరే అని ఇద్దరం దగ్గరలో ఉన్న నెట్ సెంటర్ కి వెళ్ళాం. అక్కడ అన్ని క్యాబిన్లు నిండిపోయాయి. లోపల చివర రెండు ఖాళీ అవుతాయి వెయిట్చేయండి అని ఆ షాప్ వాడు అన్నాడు. మేము వాడు చెప్పిన క్యాబిన్ దగ్గరకెళ్ళి నిల్చున్నాము. వాడు చెప్పిన రెండు క్యాబిన్ లలో రెండు జంటలు ఉన్నాయి. వాళ్ళని చూసి మా ఫ్రెండ్ మనం ఎప్పుడు వస్తాము రా ఇలా అమ్మాయిలతో నెట్ సెంటర్లకి అని నాతో అంటున్నాడు.

టైం అయిపోయింది వాళ్ళని పిలవండి అని నెట్ ఓనర్ పిలవమంటే పిలిచాము. డోర్ తీసుకుని ఒకడు బయటకొచాడు. వాడి వెనకే ఒక అమ్మాయి బయటకొచ్చింది. ఆ అమ్మాయిని చూడగానే నాకు మొహంలో నెత్తుటి చుక్క లేదు. బయటకొచ్చింది ఎవరో కాదు మల్లీశ్వరి. నన్ను చూడగానే ఆ అమ్మాయికి కరెంట్ షాక్ కొట్టినంత పనయ్యింది. ఆ అమ్మాయి మొహం లో భయం విస్పష్టంగా కనపడుతుంది. ఇంతలో పక్క క్యాబిన్ లో నుండి వాళ్ళ స్నేహితురాలు ఇంకో అబ్బాయి బయటకి వచ్చారు. మల్లీశ్వరికి ఏం మాట్లాడాలో అర్ధం కాలేదు. కాని వెంటనే తేరుకుని 'హాయ్ ఏంటి ఇక్కడ? వస్తున్నానని ఒక్క మాట కూడా చెప్పలేదు? అని అడిగింది.
తను ఇంకా అంత ధైర్యంగా మాట్లాడుతుంటే నాకు పిచ్చ కోపం వచ్చింది. ఆపుకున్నాను. నీతో ఒక మాట చెప్పాలి అన్నాను కదా. అది చెప్పటానికి వచ్చాను అని అన్నాను. అవునా చెప్పు అని మొహం లో రాని నవ్వుని పులుముకుని అడిగింది. నీతో ఐ లవ్ యూ చెప్పాలనుకున్నాను. కాని ఇంక ఆ మాట చెప్పాల్సిన అవసరం లేదులే. నీకు లవర్ ఉన్నట్లున్నాడు కదా అన్నాను.
తను వెంటనే 'నీకు తను నా లవర్ అని చెప్పానా? అయినా ఒక అమ్మాయి అబ్బాయి కలిసి కూర్చుంటే లవర్సేనా? ఇంతేనా నువ్వు నన్ను అర్ధం చేసుకుంది. చ్చీ  నువ్వు ఇంత నార్రో మైండెడ్ అనుకోలేదు. తను మా క్లాస్ మేట్. తనకి ఈ-మైల్ ఐడీ లేకపోతే కొత్తది క్రియేట్ చేయడానికి వచ్చాను. అంత మాత్రానికే ఎదేదో ఊహించేసుకుంటావా. చా నిన్ను ప్రేమించి తప్పు చేసాను. నేను కూడా నీకు ఐ లవ్ యూ చెప్పాలనుకున్నాను కాని నువ్వు అనర్హుడివి అని ఏడ్చేసింది.
ఏడుపు ఆడవాళ్ళ దగ్గర ఉన్న భయంకరమైన ఆయుధం. దాని ముందు ఎంతటి మగాడు కూడా గెలవలేడు. తను అలా ఏడుస్తుంటే తప్పంతా నాదేనేమో అని నాకే అనిపిస్తుంది. ప్లీజ్ ఏడవకు.. నేను కావాలని అలా మాట్లాడలేదు సారీ అని చెప్పాను. అసలు నేనెందుకు సారీ చెప్తున్నానో నాకే అర్ధం కాలేదు. రేపు మాట్లాడదాం అని అక్కడి నుండి వచ్చేసాను. జరిగినదంతా గమనించిన నా ఫ్రెండ్ 'ఏరా ఈ అమ్మాయినా నువ్వు ప్రేమించింది. అని అడిగేసరికి నాకు అవమానంగా అనిపించింది.
తను చెప్పిందే నిజమా?  నేను నిజంగా నారో మైండెడ్ ఆ? నిజంగా ఈ-మయిల్ క్రియేట్ చేయడానికే వస్తే తన ఫ్రెండ్ ఒక అబ్బాయితో, ఈ అమ్మాయి ఒక అబ్బాయితో ఎందుకు విడి విడిగా కూర్చోవడం. తను తప్పు చేయనప్పుడు నన్ను చూడగానే ఎందుకు అంత భయపడింది. అయినా రోజూ పరీక్ష అవగానే నాకు ఫోన్ చేసే అమ్మాయి ఇవాళ ఎందుకు చేయలేదు? ఈ ప్రశ్నలన్నిటికీ సమాధానం అడుగుదామంటే నన్ను నారో మైండెడ్ అంటుంది. అసలు బ్రాడ్ మైండ్ అంటే ఎంటి ? మనం ప్రేమించిన అమ్మాయి పరాయి మగాడితో నెట్ సెంటర్ లోనో, పార్కుల్లోనో లేదంటే తన బెడ్ రూం లోనో కనపడితే ఫ్రెండ్ షిప్ అనుకోవడమే బ్రాడ్ మైండెడ్ ఆ?
అంత విశాల మనస్తత్వం నాకు లేదు. అయినా తను చెప్పిందే నిజమనుకుని సర్దుకు పోయి పెళ్ళి చేసుకున్నా తను రేపు ఎవరితో మాట్లాడినా నేను తనని అనుమానంగానే చూస్తానేమో. అసలు నిజంగా నాది ప్రేమే అయితే తన మీద నాకు అనుమానం ఎందుకొస్తుంది. నాది నిజంగా ప్రేమ కాదేమో? ప్రేమున్న చోట అనుమానం ఉండదు అనుమానం ఉన్న చోట ప్రేమ నిలబడదు.
నేను కులం కలిసింది ఇష్టాలు కలిసాయి, బంధుత్వాలు కలిసాయి అని ఆలోచించాను కాని మా మనస్తత్వాలు కలిసాయో లేదో ఆలోచించలేదు. ఈ సంఘటన తో అర్ధమయ్యింది మా మనస్తత్వాలు ఏంటో? తను చెప్పినట్లే నాది నారో మైండెడ్. తను చాలా బ్రాడ్ మైండెడ్. తనకి నాకు సరిపోదు అని అర్ధమయ్యింది.
అప్పటి నుండి నేను తన ఫోన్ కోసం ఎదురు చూడలేదు. తన నుండి నాకు కూడా ఫోన్ రాలేదు.
రెండేళ్ళు గడిచిపోయాయి. మా అన్న ఫోన్ చేసాడు. 'అరేయ్ మల్లీశ్వరి పెళ్ళి అంట. వాళ్ళ నాన్న ఇప్పుడే కార్డ్ ఇచ్చి వెళ్ళాడు. అని చెప్పాడు. పెళ్ళికి నేను కూడా వస్తాను అన్నాను. వద్దులేరా అన్నాడు. లేదు వస్తాను అని వాడితో బయల్దేరాను. పెళ్ళి కూతురి గెటప్ లో మల్లీశ్వరి చాల బాగుంది. పెళ్ళి కొడుకు ఎవరా అని చూసాను. తనతో నెట్ సెంటర్లో కనిపించిన వాడైతే బాగుండు అనుకున్నాను. కాని నా ఆశ నెరవేరలేదు. పెళ్ళి కొడుకు నేను కాదు, ఆ నెట్ సెంటర్ వాడు కాదు వేరే ఎవడో బ్రాడ్ మైండెడ్ మనిషి అనుకుంట. వాడిని చూడగానే నవ్వొచ్చింది.